අහිකුණ්ටික සාස්තරේ - Who wins the next presidential election? - Now that's the question to ask!

ඔය ලංකාවේ ඉන්න අහිකුණ්ටික කියන ජන කොටස ඔහේලා අපි වගේ නොවෙයි ඉතාමත් කිට්ටු ඉන්දියානු සම්භවයක් තියෙන අය. ඒ අය වැඩි දෙනෙක් කතා කරන්නේ ආන්ද්‍ර ප්‍රදේශයේ භාවිතාවෙන තෙලිඟු මිශ්‍ර භාෂාවක්.

මේ මිනිස්සු එක තැන ඉන්නේ නැතිව තැන් තැන්වල ඇවිදිමින් ජීවත්වෙන ජිප්සීස් ලා ජාතියක්. යුරෝපය පුරා පැතිරිලා ඉන්න රෝමානි ජිප්සීස්ලාත් මේ වගේම ඉන්දියාවෙන් එහේට ගිය ජනකොටසක් ය කියලයි කියවෙන්නේ. ඒ අය ගිහිල්ලා තියෙන්නේ නං දැන් අවුරුදු දාහකටත් වඩා කලින් කාලෙකයි.

මට මතකයි අපි පොඩි කාලේ තිබුණා චිත්‍රකතාවක් අහිකුණ්ටික කෙල්ලෙක් සහ පුටු-පුටු දඩුකජ්ජක නැගිලා යනෙන සිංහල කොල්ලෙක් අතර ලව් එකක් ගැන. පස්සේ මේකෙන් චිත්‍රපටියකුත් හැදුණා මට මතක විදියට රවීන්ද්‍ර රන්දෙණිය අහිකුණ්ටික රැහේ මහ එකාට රඟපෑවේ. මාලිනී ෆොන්සේකා දුව ද කොහෙද. චිත්‍රපටියේ නම සත්වෙනි දවස.

අහිකුණ්ටිකයෝ රස්සාවල් විදියට කරන්නේ (පිරිමි) නයි සහ රිලව් නටවන එකයි, (ගෑණු) සාස්තර කියන එකයි. දැන් නං මං හිතන්නේ මේ අයගෙන් බොහෝ දෙනෙක් අහිකුණ්ටික චර්යාවන් අතහැරලා සාමාන්‍ය ජීවිතවලට හුරුවෙලායි ඉන්නේ.

ඒත් දන්න කියන ශිල්ප ශාස්ත්‍ර අහක දාන්න පුළුවනියැ. ඉතිං ඉඳලා හිටලා දුර පළාත්වල යනකොට තාමත් තමන්ගේ හුරු පුරුදු රැකියාවල යෙදෙන අහිකුණ්ටිකයෝ අපට හමුවෙනවා. අනිත් කාරණේ, උඩ ඉඳලා යටටම ඉන්න ලාංකිකයින් අතරත් එන්න එන්නම මේ ගුප්ත විශ්වාස, කේන්දර, සාස්තර වගේ දේවල්වලට තියෙන කැමැත්ත වැඩිවෙනවානේ. ඉතිං අහිකුණ්ටික සාස්තරවලටත් පොඩි ඉල්ලුමක් තියෙනවා.

ඔන්න අපි එදා අනුරාධපුරේ ගිහින් අටමස්ථාන නරඹමින් යන අතරේ මිරිසවැටිය ලඟට ආවා. අපි වාහනෙන් බහින්නත් කලින් මෙන්න සාත්තර කියන සේවය සපයන අහිකුණ්ටික ගෑල්ළමයෙක් එතැන. හරියට අර විත්‍රපටියේ හිටපු අගටන්නා වගේමයි!

මේ කෙල්ලගෙන් සාස්තර අහන්න කියලා බේරිල්ලක් නැති වුනත් යාන්තං අපි ගියේ චෛත්‍යය දිහාවට ගියා.

මිරිසවැටිය චෛත්‍යයේ නව රිද්ම සංස්කරණය නරඹලා තුටුවූ පහන් සිත් ඇතිව අපි ආපහු එනකොටම මෙන්න සාත්තරකාර කෙල්ල ආවා වාහනේ ලඟට.

"මාත්තියා, සාත්තරේ අහන්න, බලං හිටියා වගේ කියනවා. රුපියල් විස්සයි මාතියා". මේ මනුස්සයා කැඩිච්ච සිංහලෙන් මට කිව්වා.

"ඔන්න ඔහේ කීයක් හරි දීලා දාන්න අනේ!" හාමිනේ මට අණ දුන්නා.

මං රුපියල් දහයක් අතට අරගත්තා මේ මනුස්සයාට දෙන්න.

ඒත් එතකොට මට හිතුණා "නිකං පිනට රුපියල් දහයක් දෙන එකේ, පොඩි වින්දනයකුත් රිටන් එකට ලැබුණට මොකද?" කියලා.

අපේ සමහරු පන්සලේ පිං පෙට්ටියට සල්ලි දාලා එලියට බැස්ස ගමන් ශනිදා වාසනාව ගන්නේ, ඒ පිං බලෙන් ලොතරැයිය ඇදෙයි කියලා හිතලා!

ඉතිං මං අර රුපියල් දහය අහිකුණ්ටික සාස්තරකාරී ට දීලා කිව්වා "විස්සක සාස්තරයක් නොවෙයි, මට කියන්න දහයක බාගේ සාස්තරයක්!" කියලා.

සාස්තරකාරී මගේ අල්ලේ රේඛා පරීක්‍ෂා කරලා බලනවා වගේ පෙන්නලා කියවන්න පටන් ගත්තා.

"මාත්තයා හරීම වාසනාවන්තයි.
හොඳ ලස්සන නෝනා තමයි හම්බ වෙනවා.
යාන වාහන, රැකී රක්‍ෂා හොඳට හම්බ වෙනවා.
හොඳට දේපල ඉඩ කඩම් ගෙවල් දොරවල් ලැබෙනවා.
ඒ වගේම හොඳ වාෂනාවන්ත දරුවෝ හතර දෙනෙකුත් තමයි ඉන්නවා".

අන්න ඒ අන්තිම වාක්‍යය තමයි මට ඇල්ලුවේ නැත්තේ.

"ආන්න බොරුවක්" මං කිව්වා. "මට ඉන්නේ ළමයි දෙන්නයි නේ!"

අන්න එතනදී තමයි මං ඇණගත්තේ.

"මාත්තයාට මේ කෂාදේ ළමයි දෙන්නා තමයි, හැබැයි මාත්තයාගේ අතේ රේඛාවලින් පෙන්නුම් කරනවා මාත්තයාට කලින් කසාදේත් දරුවෝ දෙන්නෙක් ඉන්නවා" කියලා මේ වනචර ගෑණි කියපි ගත් කටටම!

"හා, හා, ඔය ඇති, මෙන්න මේකත් අරං යනවා යන්න" මං තව රුපියල් දහයක් දීලා අහිකුණ්ටික ගෑනිව එළවා ගත්තා.

එතැනින් කාර් එක ස්ටාර්ට් කරපු පාර අපි නතර වුනේ කෙලින්ම මිහින්තලේ!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
අද කතන්දරයේ ඉංගිරිසි ටයිටලයෙන් කියවෙන්නේ මේ දිනවල සාස්තරයක් අහනවානම් ඇසිය යුතුම ප්‍රශ්නයකි!

(image: http://www.last.fm/music/Gypsies)