ආලෝකයේ වේගය යනු කුමක්දැයි අත්දුටුවෙමි! - Just 355 more days to go!

අපේ බැචාලා පිරිසක් එක නිවාඩුවක ගියා තවත් බැචෙකුගේ ගෙදර. මට නං ඒ ගමන යන්න වුනේ නෑ.

ඔය වගේ ට්‍රිප් එකක් ගිහින් ආවාම ඉතිං මඩ කාඩ් කෝටියයි නේ.

ඒ දවස්වල කියවුණු ඒ වගේ එක කතාවක් තමයි, බැචා ගේ ගෙදරදී උදේට කන්න ඉඳිආප්ප දුන්නාම අපේ එකෙක් කොච්චර වේගයෙන් ඉඳිආප්ප කාගෙන කාගෙන ගියාද කියනවා නම් පිඟානේ ඉඳලා උගේ කටට නිකං සුදු පාට රේඛාවක් ඇදෙනවා විතරයි පෙනුණේ කියන එක. මූ ආලෝකයේ වේගයට සමාන වේගයකින් තමයි ඉඳිආප්ප ගහලා ඇරලා තියෙන්නේ.

ආලෝකයේ වේගයක් ගැන කියන්නේ ආලෝකය ගමන් කරන නිසානේ.

පොඩි කාලේ මට මතකයි කට්ට කළුවර රෑ කාලේ අපි තාත්තාගේ කෑලි හතරේ එවරෙඩි ටෝච් එක අරගෙන මිදුලට ගිහින් පත්තු කරනවා. එතකොට ටෝච් එලිය ඈතට විහිදෙනවා. ඔන්න එතකොට තමයි අපිට පෙනෙන්නේ ආලෝකය ගමන් කරන හැටි.

නමේ පන්තියේ දී විතර අබේසුන්දර නම් විද්‍යා ගුරුවරයා අපිට කියලා දුන්නා ආලෝකය ගමන් කරන්නේ සරල රේඛාවක බව. පොර විද්‍යාගාරයේ ජනේලවලට කළු තිර දාලා අපේ පන්තිවලට ඒ ගැන පරීක්‍ෂණ පවා කරලා පෙන්නුවා.

උසස් පෙල පන්තිවලදී භෞතික විද්‍යාවටත් ඒ සරල රේඛා තියරිය එලෙසම පාවිච්චි කළත් (මතකනේ උසස් පෙල අවුරුදු දෙකෙන් අවුරුදු එකහමාරක්ම ආලෝකය තමයි!), අපේ පිසික්ස් ගුරුවර මල්ලවාරච්චි අපිට කිව්වා ඇත්තටම ආලෝකය ගමන් කරන්නේ රේඩියලි කියලා, එහෙම නැත්තම් තරංග වගේ අරීයව විහිදෙනවා කියලා.

ඒ මොනවා ඉගෙන ගත්තත් ආලෝකයේ වේගය ගැන නම් නිවරදි අදහස මට ආවේ අද උදේ පාන්දර (ජනවාරි 11 සෙනසුරාදා) ඇහැරුණාමයි.

නව වසරේ දවස් දහයක්ම ගෙවිලා ගිහිල්ලා!

මට එකපාරටම හිතා ගන්න බැරිවුණා කොහොමද එහෙම වුණේ කියලා. එතකොටයි වැටහුනේ, ආලෝකයේ වේගය!

මං හිතන්නේ ආලෝකයේ වේගයත් එන්න එන්නම වැඩි වෙනවා කියලයි! අපේ පොඩි කාලෙට වඩා ඉක්මනින් දැන් දවස් ගෙවෙන්නේ ඒ නිසා විය යුතුයි.

පසුගිය දවස් දහයෙන් පහයක් ම ගෙදර හිටියා නිවාඩු පිට.

අඩු නැතුව නිදාගත්තා මිසක, හිතාගෙන හිටපු පොත් කියවීම්, අස්පස් කිරීම් එකක්වත් කරන්න ලැබුණේ නෑ. සිය පවුල එක්ක පොඩි විනෝද චාරිකාවක් යන්න කියාලා අදහසක් තිබුණත් ඒකත් අන්තිමේදී හබක් වුණා.

ඊළගට දවස් පහක් වැඩට ගියා.

මට දැන් අළුත් බොස් කෙනෙක් ඉන්නවා. ඇත්තටම එයා බොසියක්. ඒ එක්කම මට වඩා වයස වැඩියි. අඩු තරමේ අවුරුදු පහක්වත් වැඩි බවයි පෙනෙන්නේ.

නමුත් මං නව වසරේ කරපු එක අධිෂ්ඨානයක් තමයි බොසී මට වැඩිය දහයක් විතර වයසෙන් අඩුයි කියා මං හිතන බව එයාට හිතෙන්නට සැලැස්වීම!

නව වසරේ කරපු වැදගත්ම අධිෂ්ඨානය තමයි 2014 ජනවාරි මාසය පුරා ට්‍රයල් එකක් විදියට "මතට තිත" තියෙනවාය කියන එක.

මුල් දවස් තුන ආඩම්බරෙන් ගෙවා ගත්තා. කෑව, නෑවා, ටෙලියේ ක්‍රිකට් බැලුවා. බ්ලොග් කෙරුවාව කෙරුවා, කෑවා, නිදාගත්තා!

නමුත්, පසුගිය සෙනසුරාදා පිට පලාතක ඉන්න අවුරුදු හතරකින් නොදුටු මිතුරෙකු අපේ ගම් පළාතට ආව නිසා, පොරට රාත්‍රී කැමට අපේ ගෙදරට එන්න ආරාධනා කරලා අර නව වසරේ අධිෂ්ඨානය පොඩ්ඩක් විතර ලිහිල් කළා -මිතුරෙක් නිවසට ආපු දිනයක පමණක්- මද පමණින් දෂ්ඨ කරනවාය කියලා.

එදා ඉදලා ඊලඟ දවස් පහත් කල් ගෙව්වා ආඩම්බරෙන්. කොහෙමටත් වැඩට යන්නත් තිබුණානේ!

හොඳ වෙලාවට දෙයියෝ දුන්නා වගේ ඊයේ සිකුරාදා රාත්‍රියේ අපේ හොඳම හිතවත් පවුලක් අපේ නිවසට ආවා!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
නව වසරේ කරපු තවත් අධිෂ්ඨනයක් තමයි මේ දක්වා සතියයට දවස් තුනක් හතරක් කරපු ව්‍යායාමය සදහා ඇවිදීම ඊට වඩා ක්‍රමවත්ව කරනවාය කියන එක.

අන්න ඒ වැඩේ නම් නැගලා යනවා. ඔය උඩින් දාලා තියෙන්නේ මංතුමා දවසේ ව්‍යායාමයට සැරසිලා ඉන්න ෆොටෝ එකක්.