කතන්දරකාරයා නාඩි වාක්‍යම් සාස්තරේ අහපු හැටි

දැන් අවුරුදු කීපයකට කලින් මට පොඩි චාන්ස් එකක් ලැබුණා, නාඩි වාක්‍යම් කියන සාස්තරය අහන්න යන්න.

වැඩේ සෙට් වුනේ මෙහෙමයි.

මගේ වැඩ පොලේ හිටියා චන්ද්‍රගුප්ත කියලා පොරක් ටිකක්. මිනිහට චන්ද්‍රගුප්ත කියලා මං ඒ නම දැම්මේ මිනිහා, ටිකක් නෙමේ හොඳටෝම, ඔය ගුප්ත විජ්ජා වැඩවලට කැමති හින්දයි.

කොටින් ම පස්සේ කාලෙක චන්ද්‍රගුප්ත කාරයා බබෙක් ගැනත් පිස්සු වැටිලා හිටියා. බබා ගේ නම හායි ද කොහෙද? ඒ දවස්වල කටේ නිතරම තිබුනේ ඔය "හායි බබා" ගැනයි.

ඉතිං "හායි බබා" හම්බ වෙන්න ඉස්සර කාලේ පොර අපට නිතරම වගේ රස කර කර කියනවා ඔය නාඩි වාක්‍යම් අනාවැකි ගැන කතන්දර.

මේ නාඩි වාක්‍යම් සාස්තර කොච්චර ඇත්තද කියනව නම්, තමන්ගේ නම, අම්මා, තාත්තා ගේ නම පවා හරියට කියනවයි කියලයි කියන්නේ. හැබැයි ඉතිං, ඔය කතාව චන්ද්‍රගුප්ත කියනවා අහලා මට නං හිතුනේ, ඒ අපි හොඳටම දන්න නම්, ගම් වගේ දේවල් වෙන කෙනෙකුගෙන් සල්ලිත් ගෙවලා අහගන්න ඕනැද කියලයි!

ඔහොම ටික දවසක් යන කොට අපේ වැඩපොලේ තවත් පොරකට හිතුනා මේ කියන සාත්තරකාරයා ගෙන් නාඩි වාක්‍යම් අහගන්න. පොර දවසක් මට කතා කළා කොළඹ යන ගමන් සෙට් වෙමු කියලා ඔය වැඩේට.

උගේ කාර්, උගේ ප්‍රැටෝල් හින්දා මාත් කැමති වුණා ඒ ගමනට.

ඔන්න මලිතු යි මායි එදා කොළඹ ගිහින්, කොළඹ අර ලොකු හන්දයෙන් හැරිලා, කොහෙද මන්දා ජනාකීර්ණ පැත්තක අතුරු පාරක් දිගේ ගිහින් කෙලවරේ තිබුණු ලොකු බිල්ඩිමක් ලඟ නැවැත්තුවා.

මේක කාමර කුලියට හෝටලයක්. නාඩි වාක්‍යම් කියන්න ඇවිත් ඉන්න ඉන්දියන් පොරවල් මේ හෝටලේ ඉඳන් තමයි ඔපරේට් වෙන්නේ.

කාරෙක නවත්තලා අපි එතනට ගියා. හාෆ් ෂීට් බාග දෙකකට දෙන්නගේ ඇඟිලි සලකුණු අරගෙන නම් දෙකත් ලියා ගත්තා. මං නං දුන්නේ තාත්ත ගේ නමයි වැඩි පරිස්සමට.

මලිත් ට ඇපොයින්ට්මන්ට් එක දුන්නා මාස දෙකකට විතර පස්සේ එන දවසක. ඊ ලඟට පෝලිමේ හිටිය මට දුන්නේ, මලිත් ගේ දවසට සති දෙකකට පස්සේ එන දවසක්.

ඔන්න නියමිත දවසේ මලිත් කාරයා ගිහින් සාස්තරේ අහගෙන ආවා. පොර සැටිස්ෆයිඩ් නෑ. නම පවා වැරදියටයි කියලා තියෙන්නේ.

ඒක හින්දා පොර අනාගතේ මහාචාර්ය කෙනෙක් වෙනවාය කියලා වගේ කියපු අනාවැකි කොහොම විශ්වාස කරන්නද, නේද?

සති දෙකකට පස්සේ ඔන්න මගේ සාත්තර ඇපොයින්ට්මන්ට් එකේ දවස එනවා -හෙට.

මං ඒ වෙනකොටත් හොඳටම එක්සයිටඩ්!

මගේ කරුමෙද මන්දා, එදා හවස ලංකාවේ පොඩි ග්‍රහයෙක් මාරු වුණා. පොඩි යි කියලා කියන්නේ -පොඩි පහේ බෝම්බයක් තමයි කොළඹ පිපිරුනේ. ඉතිං, පහුවදාට නියමිතව තිබුණු මගේ කොළඹ ගමන යන්න මට කතන්දර හාමිනේගෙන් අවසර ලැබුනේ නෑ.

නමුත් සති දෙක තුනකට පස්සේ කොළඹ ගිය දවසක මං අමාරුවෙන් හොයාගෙන ඔය කියපු තැනට ගියා. එදා මට ලැබුණු ඇපොයින්ට්මන්ට් එක තව මාස තුනකට පස්සේ එකක්.

ඒත් ඒ දවසේත් වැඩේ වැරදුණා. ඒ මට වැඩපොලේ නොවැලැක්විය හැකි වැඩක් යෙදුණු හින්දයි.

එහෙම වුනත්, මං නං නෙමේ නාඩි වාක්‍යම් බලන අදහස අතහැරියේ. ආයෙ ගිහින් ගත්තා ඇපොයින්ට්මන්ට් එකක්. ඒකත් හැබැයි තිබුනේ තවත් මාස දෙක තුනකින්. මං හිතන්නේ ඒ තරමට ඉල්ලුමක් තිබුණා ඒ දවස්වල මේ නාඩි වාක්‍යම් වැඩේට.

මගේ වෙලාව කියන්නේ, හරියටම ඒ තුන්වෙනි දවසට සතියකට කලින් වැඩපොලේ වැඩකට පිටරටකට ගිහින් එන්න සෙට්වුණා. නාඩි වාක්‍යම් බලනවා වගේයැ රාජකාරිය. මං වැඩේ අල්ලා දාලා රට ගියා.

ආයෙත් ඒ ගැන හිතුවේ මේ කතන්දර බ්ලොග් එකට ඒ කතාව ලියන්න තමයි. ඒ විදියට මේ නාඩි වාක්‍යම් සාස්තරේ අහන අදහස අතහැර ගන්න මට තවත් හේතුවක් තිබුණා.

මං ඔය තුන්පාරක් ම ඇපොයින්ට්මන්ට් අරගෙනත් නාඩි වාක්‍යම් සාස්තරේ අහගන්න බැරිවුණු බව අපේ චන්ද්‍රගුප්ත ට කිව්වහම, මිනිහ මොකක්ද දන්නවද කිව්ව කතාව?

අපි එක එක්කෙනා ගැන ඒ නාඩි වාක්‍යම් ලියන කොටම, ලියලා තියෙනවාලු, ඒ ඒ පුද්ගලයා සාත්තරේ අහන්නේ හරියටම කවදාද කියන එකත්.

ඊට කලින් කොච්චර සැරයක් හරි ඒ සාස්තරේ අහගන්න ගියාට වැඩේ කරගන්න බැරි අන්න ඒකයි!

අන්න ඒ නිසයි, මං අවුරුදු ගාණක් ම ගිහිනුත් තාම ඒ ගැන නැවත හිතුවේ නැත්තේ.

මගේ දවස තාම ඇවිල්ලා නෑ!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
වැඩේ කියන්නේ මගේ කේන්දරේ අපේ මාරයා ට කියලා බලා ගන්න ගිහිනුත් මට ඔය සිද්ධියම නේ වුනේ. තරගෙකින් දිනලත්, ඒ වැඩේ වැරදුණා දෙපාරක් ම.

මං හිතන්නේ මං මාරයාගෙන් මගේ කේන්දරේ බලෝගන්න දවස මගේ කේන්දරේ ලියවිලා ඇති.

සමහරවිට ඒ දවස ලියවිලා තියෙන්නේ මාරයා ගේ කේන්දරයේ වෙන්නත් පුළුවන්!

ප/ප/ලි:
මේක මගේ වෙන්ට කතන්දර සීයෙන් එකකි. ඉතුරු අනූ නමයේ ලයිස්තුව මෙන්න මෙතනින් බලන්න.

(photo: http://www.thesundayleader.lk/archive/20060528/review.htm)