දුටුගැමුණු ලා ගේ වැඩ-කිඩ අවසාන වෙයි!

සෑහෙන්න කාලයක් තිස්සේ මගේ හිතේ තිබ්බ දුටුගැමුණු ලා ගැන කතන්දරයක් මං දැන් අවුරුද්දකටත් ඉස්සර ලියන්න පටන් ගත්තා.

මේකෙ මුල් කොටස අයි ඩෝන්ට් නෝ වයි.

ඒ කතන්දර කෑල්ලෙදි මං දුටුගැමුණු ට පොර කිව්වයි කියල ඒක කියවපු කීප දෙනෙක් ආව රෙදි උස්සගෙන මා එක්ක ෆයිට් එකට.

මං හිතන් හිටිය විදියට දුටුගැමුණු පොරක් නෙමේ ලු! ඉතිං මං කතන්දර කෑල්ල පොඩ්ඩක් එඩිට් කළා.

දුටුගැමුණු කතාවේ දෙවන කොටස වීසා ඔන් ඇරයිවල් කියන නමෙනුයි පල කලේ.

ඒ අතරේ කැම්පස් කාලේ ලියපු හද්ද පරණ කවියකුත් මතක් වෙලා ඒක දැම්ම තුන්වෙනි කොටසේ.

අද හතරවෙනි අවසාන කොටසින් මං කියන්න යන්නෙ දුටුගැමුණු ලා ගේ වැඩ කිඩ ගැන වැදගත්ම දෙයක්. ඇත්තටම කියනව නං, මේ අදහස තමයි මං මුලින්ම ලියන්න ගියේ වෙනිං අතුරු කතාවලට පැටලිලා කතාව කුට්ටි කරන්න කලිං.

මේ හතරවෙනි කොටස බාගයකටත් වඩා ලිව්වට පස්සේ ලැප් එක මාරු කල නිසා බැක්-අප් එකකට කොටුවෙලා තිබිල මේ ලඟදී තමයි ආපහු හම්බ වුනේ.

දැන් ඔන්න අපි අහල තියෙන කතන්දරවල විදියට දුටුගැමුණු ගෙ පුතා තමයි සාලිය. පොර දවසක් තමන්ගෙ වැයික්කියෙ ටුවර් එකක් යද්දි අශෝක මල් නෙලමින් සිටි අශෝකමාලා කියන සැඩොල් පරම්පරාවේ අංශය දැක්ක.

ඒ දැක්ක විතරයි කෙලින් ම - හෙඩ් ඕවර් හීල්ස් - පොර අර කෙල්ලට දැපනෙ වැටුන. ලව් ඔන් ෆර්ස්ට් සයිට් කියන මහා බලසම්පන්න රසායන විද්‍යා සංසිද්ධිය දන්නවනෙ? ඒකයි එතනත් වුනේ අනිවාර්යයෙන් ම.

දෙන්න සොමියෙ ලව් කරන්න ඇති අශෝක මල් වනය මැද්දේ. මොකද ඒ දවස්වල පොලිසියෙන් එනවයැ කපල්ස් අල්ලන්න. ආවත් ඉතිං, රජා ගේ පුතා දැක්කම සැලියුට් එකක් ගහල යන්න යයි.

සාලිය ගේ තාත්ත ට මේ ලව් අෆෙයාර් එක ආරංචි වුනා ට පස්සෙ තමයි වැඩේ චා වුනේ.

ඒකට හේතුව දන්නවනෙ. කුල භේදය. රජ පවුලේ කොල්ලෙක් සැඩොල් කුලේ කෙල්ලෙක් ව බැන්දොත් රජවීම තහනම්.

ඉතිං ඇයි මේ කුලය ගැන ඔච්චර වොරි වෙන්නේ?

අවුරුදු දෙදාස් හයසියකට විතර කලින් අපේ බෝධිසත්ව දේවතාවා තව්තිසාවෙ ඉඳල සිද්ධාර්ථ කුමාරය විදියට මිනිස් ලෝකෙ ඉපදෙන්න ප්ලෑන් කරපු හැටි ගැන කතන්දරේ අහල තියෙනව නේද?

එදා ඒ විදියට තමන් කොතනද ඉපදෙන්නේ කියලා තීරණය කරන්න දෙයියෝ පාවිච්චි කළා ය කියන සිලෙක්‍ෂන් ක්‍රයිටේරියා එකට කියන්නෙ පස් මහ බැලුම් කියලයි. කාලය, දීපය, දේශය, කුලය සහ මව - මතකයි නෙ?

ඔය සේරම සාධක හොඳට ටිප් ටොප් එකට සෙට් වුන නිසා තමයි එතුමා තව්තිසාවෙන් චුත වෙලා හරියටම අර මහාමායා දේවිය නිදාගෙන ඉන්න අල්ල-පනල්ලේ නිකං හීනෙන් හීනෙන් වගේ ආපු සුදු ඇත්පැටියගෙ හොඬවැල රතු නෙළුම් මලක් එක්ක දේවියගෙ කුස තුලට ඇතුල් කරන වෙලාවෙම කුසේ පිළිසිඳ ගත්තෙ. (මේ මෙච්චර වැදගත් වෙලාවේ අපේ සුද්දෝදන තාත්ති කොහේ හිටියද මන්ද?)

ඔය පස් මහ බැලුම් වලදි ටිප් ටොප් එකට කාලය, දේශය, දීපය සහ මව තේරුවේ ඇයි කියන එක පැහැදිලියි නෙ. ඔතනදි කුලය කියල කියන්නෙ තාත්තගෙ පරම්පරාවටයි කියලයි අපිට ඔය කතන්දරේ කියපු හැමෝම වගේ කිව්වෙ.

ආදි කාලෙ පරම්පරාව එහෙම නැත්තං කුලය කිව්වෙ තමන් ගෙ පවුල ජීවත්වෙන්න කරපු කර්මාන්තෙටයි. තාත්ත ගේ රස්සාවමයි පුතා කළෙත්.

තාත්ත ගොයිතැන නං කරන්නේ පුතාත් ගොයිතැන ම කළා. තාත්තා වඩු වැඩ නං, පුතාත් වඩු වැඩ. තාත්තා මැටි වැඩ නං පුතාත් මැටි වැඩ!

දුවරු දීග දුන්නේත්, ඒ වගේම පවුල් වලටයි.

අද වෙන කොට මේ තත්වය වෙනස් වෙලා මුළුමනින් ම වගේ. එකම එක්සෙප්ෂන් එක තමයි, එදා වගේම අදත් තාත්ත ගේ ජොබ් එක දේශපාලනේ කිරීම නං, පුතාත් ඒකම තමයි ජොබ් එකට තෝරා ගත්නේ.

රජ කරන පරම්පරාවෙ සාලියටත් තාත්ත වගේ කවද හරි රජකම කරන්නයි නියමිතව තිබුනෙ අර වෙනස් පරම්පරාවක කෙල්ලෙකුට සෙට් වෙලා ඒකි මත්තෙම මැරෙන්න ගියේ නැත්තං.

තමන් ගෙ පරම්පරාවෙන් ම බැන්දෙ නැත්තං කොහොමද පවුලේ බිස්නස් එක ගෙනියන්නේ.

ඕක තේරුං ගත්තේ නැති අපේ සාලිය කොළුවා -ජොබ් එකට පයින් ගහලා කෙල්ල පස්සේ ගියා.

පවුලේ බිස්නස් එක සද්ධාතිස්සට ගියේ ඒ හින්දයි.

ඔන්න දුටුගැමුණුලා ගේ වැඩ-කිඩ අවසාන වූ හැටි!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි
මං අර අයි ඩෝන්ට් නෝ වයි කොටසේ කිව්ව වගේ මං සාලිය නං කරන්නේ තාත්තලා කියන විදියට රජ පවුලකින් බැඳලා, පස්සේ අර අශෝකා කෙල්ලව සෙට් කර ගන්නව අන්තහ්පුරේට.

එහෙම කළා නං දුටුගැමුණු පරම්පරාව අදත් රජ කරනවානේ!

ප/ප/ලි
මේ ප/ලි කෑල්ල දැකල කතන්දරහාමිනේ මගේ බ්ලොග් එකට විරුද්ධව යුද්ධ ප්‍රකාශ කරල, අන්තිමේදී හැක් කරල දායි ද දන්නේ නෑ! අද ඉඳල දවස ගානේ පාස්වර්ඩ් එක වෙනස් කරන්න ඕනෑ.

photo: http://www.bangaloremonkey.com/2007/10/sigiriya-signs.html