ඉස්කෝලේ යන කෙල්ල ගේ සිට ඉස්කෝලේ ටීචර් දක්වා සංක්‍රාන්තිය - Big, bigger, biggest

කෙල්ලෝ ලොකු ළමයි වෙනවාට වඩා කොල්ලෝ ලොකු ළමයි වෙන ක්‍රමය වෙනස් බව අපි දන්නවා නේ.

ඒ විදියට ලොකු වුණාය කියලා අනිත් අයට දැන ගන්න ලැබෙන විදියත් වෙනස්.

අද මං කියන්න යන්නේ කොල්ලෙක්, දැලි රුවුල ඇවිල්ලා, කටහඬ වෙනස් වෙලා, කමිස මැදලා අඳින්න, කොණ්ඩේ පීරන්න පටන් අරගෙන යොවුන් වියට එළැඹිලා එතැනිනුත් එහාට පණින පිම්ම කොහොමද අඳුණා ගන්නේ කියලායි.

යොවුන් වියට ආවට පස්සේ පාසල් යන ගමනේ දී හමුවෙන පාසල් යන සම වයසේ කෙල්ලෝ දකින කොට හඳුන් පොත්ත කීං ගානවාද මොකක්ද මන්දා එකක් වෙනවානේ.

ඕක වික්ටර් රත්නායක සින්දුවකින් මෙහෙම කියනවා. පද රචනය සුනිල් ආරියරත්න අංකල්.

හුරතලේට කවි කියමින් එහෙ මෙහෙ ගිය මං
බාල බොළඳ බස් දොඩමින් කැලේ පැන්න මං
බාල වියෙන් පිටමං වී යොවුන් වියට පිය මැන්නේ
ප්‍ර්‍රිය ලඳුනේ ඔබ නිසාය

ඒ ලෙඩේම තවත් රෝග ලක්‍ෂණයක් තමයි කවි ලියන්නට සිතීම. ඒ ගැනත් සින්දුවක් වික්ටර් අංකල් කියනවා මං අහලා තියෙනවා වගේ මතකයි, මෙන්න මෙහෙම.

ගී සියයක් මා ලිව්වේ ඔබේ නෙතින්
තව සියයක් ගී ලියවෙයි ඔබේ වතින්

දයාරත්න රණතුංග අංකල් මෙන්න මෙහෙම කියනවා.

ගී ලියන්න මට කීවේ ඔබේ නෙතයි
කවි ලියන්න මට කීවේ ඔබේ නෙතයි

මාත් ඔය යොවුන් කාලේ ඉස්කෝලෙට යන අතරමග දී ඇස ගැටුණු ගෑල්ළමයි ගැන ඔය වගේ කවි සහ ගීත සිය ගණනක් ලියලා තියෙනවා.

ඒ දවස්වල ඒවා ලියන්නේ කොටුරූල් පොත්වල. මොකද, ඒවා යේ තනිරූල් පොත්වලට වඩා ඉරි තියෙන නිසා. වැඩි පේලි ගාණක් ලියන්න පුළුවනි. ඒ තරමට කවි ගලාගෙන එනවා ඒ දවස්වල.

කොහොමහරි, අන්තිමේදී ඒ පරණ ඇක්සයිස් පොත් ටික විතරයි මා ගාව ඉතුරු වුනේ.

ඉස්කෝලේ කාලේ ඉවර කරලා විභාගෙන් පස්සේ ගන්ධබ්බ ජීවිතය ගත කරන කාලෙත්, කොහේ රස්තියාදු ගැහැව්වත් ඉස්කෝල ඇරෙන වෙලාවට, ස්කූල් බස් එක එන වෙලාවට ටවුමේ ගැවසෙන්න හිතෙන බව කියන්නත් දෙයක්ද?

ඒ විතරක් නොවෙයි, කැම්පස් ගියාට පස්සේත් එයන එන ගමන්වලදී ඇහැ යන්නේ අර උසස් පෙල පන්ති යන එන ගෑල්ළමයි දිහාටමයි.

ඔහොම ඔහොම ගිහින් මට මතකයි මං සෙකන්ඩ් ඉයර් එකේ විතර ඉන්න කාලේ දවසක, මායි බැචෙකුයි පැනිදෙනිය පැත්තේ ඇවිදගෙන යන කොට අපට ඉස්සරහින් සාරි ඇඳ ගත්තු දෙන්නෙක් යනවා දැක්කා.

ටිකක් හයියෙන් ගිහින් ඉස්සර කරලා බැලින්නම් මේ කවුද?

සුනිල් සාන්ත ගේ "මිහිකත නලවාලා, වන මල් පුබුදාලා" කියලා ප්‍රශස්ති ගීතයක් ගායනාවෙන් පිදුම් ලැබූ ඉස්කෝල ටීචර් ලා දෙන්නෙක්.

බලාගෙන ගියාම මේ ඇත්තියෝ දෙන්නා පැනිදෙනියේ තියෙන ගුරු පුහුණු ආයතනයේ ඉගෙන ගන්න අය.

අන්න එදා තමයි, ජීවිතේ මුල්වරට එච්චර කල් ම ඉස්කෝලේ යන කෙල්ලන්ට ඇදී ගිය සිත, ඉස්කෝලේ ටීචර් කෙනෙකුට ඇදී ගියේ.

ඒ වෙනකොට වයස දහඅට පහුවෙලා, මං මොකක්ද මන්දා මැතිවරණයකට චන්දේ දිලා තිබුණා වුනත්, මංතුමා යොවුන් වියෙන්, තරුණ වැඩිහිටි වියට පා තබලා තියෙන බව මට තේරුම් ගියේ එදායි.

ඒ කියන්නේ වෙනදා විදියට ගවුම ඇඳපු ගෑල්ළමයින් වෙනුවට සාරියක් ඇඳපු කාන්තාවන්ට හිත යනවා නම් ඔන්න කොල්ලා වැඩිහිටියෙක් වෙලා!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි: (10am 18/12/2013)
ඉස්කෝලේ යන කාලේ පොඩි හෝ ලොකු පන්තිවලදී ඉස්කෝලේ ටීචර්ලා ට හිතෙන් ලව් කරපු කතා මෙතනට අදාල නැති බව කිව යුතුය.


ප/ප/ලි: (5pm 19/12/2013)
සාරි ගැන වෙනත් කතන්දර

1. කහ සාරිය සහ මල් සාරිය -කොල්ලන් ට නොතේරෙන කතන්දරයක්!
http://kathandara.blogspot.com/2010/12/blog-post_29.html

2. සාරි අඳින පුටු
http://kathandara.blogspot.com/2010/02/blog-post_23.html

3. ඔෆීසියේ දී දුටු යුවතිය
http://kathandara.blogspot.com/2012/03/girl-at-office.html

4. සීලවතී සිල් අරගෙන - මාලවතී මල් අරගෙන
http://kathandara.blogspot.com/2009/07/blog-post_21.html

5. අනිච්ඡාවත සංඛාරා - සුදු සාරියේ ශෝකය
http://kathandara.blogspot.com/2010/12/blog-post_31.html


(image: http://www.wired.co.uk/news/archive/2012-02/10/phones-4u-jump)