බ්ලොග් ලියන අය ළමයි කාලේ කළ දේවල් ලිවීම සහ ළමයි වගේ බ්ලොග් ලිවීම - Childish poems

මං මේ මුලින් කියන කතාව සිංහල බ්ලොග් ලෝකයේ වෙන සමහර වැඩ වලට සම්බන්ධ කරගන්න නම් එපා!

විටින් විට අපි කොයි කාටත් ළමා වියට යන්න හිතෙනවා. ඒ කාලේ වගේ පොඩි පොඩි දඟ වැඩ කරන්න හිතෙනවා. පල ඇති ගස්වලට ගල් ගහන්න හිතෙනවා. අපිට වඩා දක්‍ෂ අය ගැන, අපිට වඩා එක එක ගැජමැටික් තියෙන අය ගැන පොඩි ඉරිසියාවක් හිතෙනවා. දෙමව්පියෝ අපට වඩා අපේ නංගීට හෝ මල්ලීට ආදරෙයි කියා හිතෙනවා.

සමහර විට ලොකු වුණාට පස්සෙත් ඒ ළමා ගති ටික ටික එළියට එනවා.

ඒ මොනවා වුනත් ළමා කාලේ මං කරපු, අදත් මං හරිම කැමති එක දෙයක් තමයි කවි ලිවීම.

මං තුනේ පන්තියේ දී "මුහුදු වෙරළ" ගැන කවියක් ලියපු කතාව කලින් දවසක මං ලිව්වා. ඊලඟට මට මතක පහේ පන්තියේදී ලියපු සුළඟ කියන කවියයි.

එතැන ඉඳලා අවුරුදු දාසයේ දී මුල්ම පෙම් කවිය ලියන දවස වෙනකම් මං ලියපු කවි ගැන මට වැඩි මතකයන් නෑ. එහෙම වෙන්න හේතඔව තමයි කිසිම ලිඛිත සටහනක් නැතිවීම.

ඒ හින්දා තමයි මං මේ අවුරුදු පහලොවේ දී ලියපු මේ අද මං පලකරන කවිය මට උණහපුළුවාට උගේ පැටියා වටිනවා වගේම වටින්නේ.

මේ කවි හදන්න තටමන කාලේ අපි කවුරුත් කරන්නේ ඒ ඒ කාලයට අදාල මාතෘකා අරගෙන කවි ලියන්න බලෙන්ම හදන එකනේ. මොකද ලව් කරන කාලේ වගේ කවි සිතුවිලි ගලාගෙන එන්නේ නෑ නේ.

මේ කවිය මං ලියලා තියෙන්නේ ජූනි මාසේ දහ අට වෙනිදාවකයි.

හේතුව ඉතා පැහැදිලියි! ජූනි මාසේ = පොසොන්!!

පොසොන්

මරු පරදවා බුදු බව ලැබ ගත් සමිදා
දෙසු දම් ලකට ගෙන ආ හිමි මිහිදු එදා
අම්බස්තලය වෙත සපැමිණි පුන් පොහොදා
සමරමි, පොසොන් දින බැතියෙන් සිත පහදා

දඹදිව එදා රජකළ ධර්මාශෝක
පැහැදුණි බුදු දහම දැක පිරි ගුණ නේක
පතුරනු පිණිස එදහම එක් පෝ දිනක
මිහිඳු රහත් හිමි මෙලකට වැඩි සේක

සමිදුන් තතාගත සම්මා තිලෝගුරූ
බුදු හිමියන් දෙසූ දම් අම රස මියුරූ
සියළු සතුන්හට වැඩ සිදුවන අයුරූ
සිරිලක රැඳේ ඉර හඳ පවතිනා තුරූ

පහලොස් වියැති මගේ අත් අකුරින් මේ කවිය පිටපත් කර තිබූ මගේ සටහන් පොතේ පිටුවේ ඡායාරූපයක් මෙන්න.



බලන්න දැන් මගේ අත් අකුරු කොච්චර වෙනස් වෙලාද කියලා?



-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
අයියලාට පොසොන් සරුද?
http://kathandara.blogspot.com/2013/06/what-i-did-on-poya-day.html


http://what-buddha-said.net/gallery/index.php/Dhamma-illustrations/Poson-mihintale)