කතන්දරකාරයා කාර් කට්ටක් මිළ දී ගනී - Kathandara karaya buys a Car!

ඊයේ සන්ඩේ ස්පැෂල් එක්ස්ට්‍රා ලෙස නැවත කියවූ පොලිසිය එනු දැක දුවපු කොල්ලා කතාව මෙතනින් බලන්න.
http://kathandara.blogspot.com/2010/06/blog-post_21.html
එය නැවත කීයවීමක් නිසා බ්ලොග් රීඩර්ස් වල අප්ඩේට් වී නොමැති බව සැලයි.

---

මෙන්න අද සිට ඇරඹෙන කතන්දරකාරයා ගේ කාර් එක ගැන මෙගා සීරිස් එක.

මට මතකයි, අපි පොඩි කාලේ දවසක් තාත්තා අපේ ගමේ තිබුණු කාර් එක කුලියට කතා කරගෙන, කැලණිය පන්සලට ගියා. ඊට අමතරව ඉතිං, නැන්දලා ගේ, පුංචි අම්මලා ගේ මගුල් ගෙවල් වලට තමයි අපි කාර්වල ගියේ.

පාසල් ගුරුවරයෙකු වුණු මගේ තාත්තාටවත්, ඒ පවුලේ වෙන කාට හරි වත් කාර් තිබුනේ නෑ අපි පොඩි කාලේ. අම්මලා ගේ පවුලේත් එහෙමයි.

ඒකටත් එක්ක, මගෙයි කතන්දර හාමිනේ ගෙයි කොළු පැටියා නං උදේ අවදි වෙන්නෙත්, රෑට නිදාගන්නෙත් අත ලඟින් කාර් පෝලිමක් තියාගෙන. ලොකු වෙලා ලැම්බගීනි ජෙලාටෝ එකක් හරි, මසරාටි එකක් හරි, ෆෙරාරි එකක් හරි ගන්නයි කොල්ලා දැම්මම ප්ලෑන් කරන්නේ.

හැබැයි, අපේ ගෙදර කාර් එකක් නොතිබුණු හින්ද ද කොහෙද, මට නං පොඩි කාලේ තියා ලොකු වෙලාවත් කාර් පිස්සුවක් තිබුනේ නෑ කවදාකවත්.

හිරවෙලා බස්වල යද්දී වත්, බඩදරු අම්මලා ට, ළමයි වඩා ගත් අම්මලාට, සීට් පූජා කරද්දී වත්, අනේ මට කාර් එකක් තිබුණ නං කොච්චර හොඳ ඳෝ කියල මට හිතුනේ නෑ, අවංකවම.

අනික ඒ දවස්වල කාලෝ ෆොන්සේකා ලා පවා ගියේ බස් එකේ නේ.

නමුත් ඉතිං අවසානයේ කාර් එකක් ගන්න වුණා!

මේ කාලේ වෙනකොට මං, කතන්දර හාමිනේ ව බැඳලා, ඇනෙක්සි හොයලා, ඇන්ටි ගේ ගෙදර කාමරේ කුලියට ඉඳලා, අන්තිමේ දී අපේම කියලා ගෙදරක් දොරක් අරගෙන හෙම ටිකක් සැටල් ඩවුං වෙච්ච කාලේ.

ඔය අව් අස්සේ, අපි දෙන්න තුන්දෙනා වෙන්නත් කරුණු කාරණා යෙදුණා ය කියමුකෝ.

කතන්දර හාමිනේ කියපි දුව ඉපදෙන්න කලින් කාර් එකක් ගනිමු නේද කතී කියලා. (කතී කියන්නේ ආදරේට කියන කතන්දරකාරයා ගේ කෙටි නමයි!) මාත් ඉතිං ඒකට එකඟ වුණා.

ඒ වෙන මොකක්වත් ම හින්ද නෙමේ, අනාගතයේ බබාලා වඩාගෙන හාමිනේව බස් එකේ යවලා, ඒ බස්වල හොඳට ඉඳගෙන ඉන්න උන් ගේ සීට් ගන්නේ ඇයි කියලා හිතුන නිසා.

ඔය සීට් වැඩේට එයත් කැමති නැති නිසා, මේ වෙනකොට බඩ දරු අම්මා කෙනෙක් වුණු හාමිනේ උදේට කෝට්ටේ ඉඳලා ඇස්වාට්ටුව හරියේ තිබුණු එයා ගේ වැඩපොලට උදේ ට ගියේ ත්‍රී-වීලර් එකකයි. දවල් වැඩ ඇරිලා එන කොට නං ඉතිං, මිනිස්සුන් ව නැගිට්ටවන්නේ නැතුව සීට් එකක් ලැබෙනවා බස් එකට නගින තැනින්.

මං කාර් ගන්න හිතුවට කාර් එලවන්න ලයිසොන් තියෙනවයැ?

ඉතිං, ඉස්සෙල්ලාම කලේ පුංචි බොරැල්ලේ චාරිකා ලර්නර්ස් එකට ගිහින් ඒ සඳහා පුරුදු පුහුණු වෙන එකයි.

එතන උපදේශකයො කියන විදියට සපත්තු ගලවලා කාර් එලවන්න පුරුදු වෙලා, ආපහු සපත්තු දාගෙන එලවන්න පුරුදු වෙන්න තව අවුරුදු තුනක් විතර ගියා.

ගන්නවත් එකේ හොඳ කාර් එකක් ගන්න ඕනෑ කියලයි හාමිනේත් මාත් දෙන්නාම හිතුවේ.

එහෙම නැත්තං ඉතිං අද ලියන්න වෙන්නේ මේ කතන්දරේ නෙමෙයි, කට කහන කතා ලියන දුමී ලියපු එක වගේ කතාවක්.

ඕක හින්දම මං කලේ කාර් ගැන දන්න කියන යාළුවෙකුත් සෙට් කරගෙන ඉරිදා දවස් දෙකක් විතර ඔබ්සර්වර් පත්තරේ ඇඩ්ස් වල තියෙන කාර් බල බල වාත වෙච්ච එකයි.

අන්තිමේ දී ගත්තා ලස්සන රතු පාට කොරොල්ලා කාර් එකක්.

හැබැයි ඉතිං ඒ වෙනකොටත් මට ලයිසොන් එකක් ගන්න ට්‍රයල්ස් යන්න ඇවිත් තිබුනේ නැති හින්දා, ලයිසොම ලැබෙන කං, කාර් එක තවත් සති දෙකක් විතර වගේ ගෙදර වේලුණා.

ඒ රතු කොරොල්ලා කාර් එක හින්දා එදා දක්වා කරදර පිරිලා තිබුණු අපේ ජීවිත කොච්චර ලේසි පාසු වුණාද කියලා මං ඊලඟ දවසේ ලියන්නම්.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
කාර් එකක් ගන්නවා කියන්නේ අපි කාගෙ කාගේත් ලැයිස්තුවල ඉහලින් ම තියෙන 'සුළු ධනේෂ්වර සිහිනයක්' බව අමුතුවෙන් කියන්න ඕනැ නැහැ නේ.

අපේ පරම්පරාවෙන් ම ඉස් ඉස්සෙල්ලා කාර් එකක් අරගෙන ඒ 'සුළු ධනේෂ්වර සිහිනය' සැබෑ කරගත්තේ මංතුමා ය කියලා කියන්න පුළුවන් ආඩම්බරයෙන්.

හැබැයි, අපි හැමෝම මේ සිහිනය සැබෑ කරගන්නා දවස වෙන කොට, කොලඹ දිස්ත්‍රික්කයේ පාරවල් සේරම, පාරවල් නෙමේ කාර් පාක් වෙනවා සිකුරුයි. මොකද කියන්නේ?

image: http://www.imcdb.org/vehicle_13825-Toyota-Corolla-E80-1984.html