හපොයි මදෑ කාර් එකක් ගත්තා-උසාවියක ගෙවුණු දවසක් - A day at the traffic courts

මෙතෙක් කතාව ඔහෙලා දන්නවා නොවැ?

පෙරුම් පුරල ගත්තු රතු කොරොල්ල එකේ රෙපයාර් ටික යාන්තමට ඉවර කරගත්තු ගමන් වගේ කතන්දර හාමිනේ රෝස බබෙක් ගෙදර ගෙනල්ල මැටනිටි නිවාඩු පිට හිටිය කාලේ, හාමිනේව පඩි ගන්න වැඩපොළට එක්කගෙන යන වෙලාවක ස්පීඩ් කළාය කියල පොලිසියෙන් මට දුන්නු දඩ කොලේ වෙලාවට ගෙවන්න මට අතපසු වුණු නිසා මට නඩුවක් වැටුණා.

නඩු දවසේ උසාවියට ගිය වෙලේ මා වෙනුවෙන් පෙනී ඉඳල මගේ දඩේ ගාන අඩු කරල දෙන්න පොරකාපු ලෝයර්කාරයින්ගෙන් බේරිලා ඔන්න යාන්තං ඇතුළෙන් ගිහින් වාඩි වුණාය කියමුකෝ!

මගෙ නඩුව අහනවය කියල තිබුනේ උදේ නමේටයි. බුදු අම්මෝ එතන හිටිය සෙනග.

මං ලඟින් හිටපු එක පොරක් එක්ක කතාකරල බැලින්නං, පොරගේ නඩුවත් තියෙන්නේ උදේ නමයටලු. පොරට අනිත් පැත්තෙ හිටිය පොරටත් උදේ නමයටයි නඩුව. එතකොට තමයි මට තේරුණේ වැඩේ.

මේ දෙතුන් සිය දෙනාටම එන්න කියල තියෙන්නේ උදේ නමයට. කොහොමද අපේ වෙලාවට වැඩ කිරීමේ ක්‍රමයේ හොඳකම? නඩු ද අවනඩු ද?

මට පේනවා අර කළු කෝට් දාගත්තු පොරවල් ටික තාමත් ගේට්ටුව ලඟ කැරකෙනව නිකං නිලමැස්සො ටිකක් වගේ නඩු හොයන්න.

වහලේ උළු ගණං කර කර ඔහොම ටික වෙලාවක් ගෙවා ගත්තට පස්සේ ඔන්න එක පාරටම අර ලෝයර් ලා ටික උසාවිය ඇතුළට කඩා ගෙන වැටුණා.

බැලින්නං නඩුකාරය එනව නඩු අහන්න.

ටිකක් වෙලා යන කොට මට තේරුණා වැඩේ.

මෙන්න මෙහෙමයි වෙන්නේ.

ඔය ස්පීඩ් කළා වගේ පොඩි පොඩි කේස් වලදී, තෝල්කයා නම කෑ ගහල නම කියල නඩුව පටන්ගන්නවා.

එතකොටම කවුරු හරි ලෝයර් කෙනෙක් නැගිටලා කියනවා: "අ විල් ඇපියර් ෆෝ හිම් යුවර් ඔනර්!" කියලා.

නඩුකාරයා කියන දේවල් නං මෙලෝ දෙයක් ඇහෙන්නේ නෑ. හොඳ වෙලාවට ලවුඩිස්පීකරේ වගේ තෝල්කයෙක් දාලා තියෙන්නේ.

නඩුකාරයා: මොනවද කියනවා.
තෝල්කය කැගහනවා: "අහවල් දවසේ, අහවල් වාහනයෙන් අහවල් එක කරපු එකට වරදකරුද? නිවරදකරුද?"
ලෝයර්: "වී ප්ලීඩ් ගිල්ටි යුවර් ඔනර්."
නඩුකාරයා: මොකක්ද මන්දා හිමින් කියනවා.
තෝල්කයා: "රුපියක් දාහක් දඩ!"
ලෝයර්: "තෑන්ක් යු, යුවර් ඔනර්."

ලෝයර්කාරයා තමන්ගාව තියෙන කොලේ ටික් එකක් දාගන්නව. පස්සේ ලෝයර් ගාස්තුව එකතු කරන්න වෙන්න ඇති. ඇයි ඉතින් උසාවියේ විත්තිකාරයා වෙනුවෙන් පෙනී ඉඳල මහා බරපතල රාජකාරියක් කළා නොවැ!

ඔයිට වඩා වෙනස් නඩුවක් තිබුණොත්, ඒ කියන්නේ තුවාලයක්, මරණයක් වගේ වෙච්ච කේස් එකක්, ඒ හැම නඩුවක්ම වෙන දවසකට කල් දානව.

ඒ කියන්නේ එදාටත් උදේ නමේට ඇවිල්ල වාත වෙවී හිටපල්ලා කියන එකයි!

දැන් ඔන්න උදේ එකොළහ විතරත් වුනා. නඩුවෙන් නඩුවට, නම් කතා කරනවා, ලෝයර් ලා නැගිටිනවා, එක්කෝ වැරදිකරු කියලා කියලා දඩ ඉල්ලං කනවා නැත්තං නඩුව කල්දානවා.

හැබැයි මට හොඳට පෙණුනු දෙයක් තමයි හැම නඩුවකටම ලෝයර් ලා පෙනී ඉන්න බව. ගේට්ටුව ලඟ කාක්කෝ වගේ කැරකී, කැරකී හිටපු කොලු ගැට ලෝයර් ලා නං විත්තිකාරයින් වෙනුවෙන් එච්චර ඉදිරිපත් වෙන බවක් පෙනුනේ නෑ. නඩු වලින් අති බහුතරයකට පෙනී හිටියේ එකම නාකි ලෝයර් පප්පෙක්.

කොලු ගැට ලෝයර් ලා ගොන්නම, මේ පප්ප ගේ සහායට ඩැනී ලා වගෙයි මට පෙනුනේ.

ඔන්න ඔය වෙලාවේ තමයි අපේ නඩුකාරයා ට තේ බරක් හැදුනේ. උන්නැහේ කුටියට සැපත් වුණු අතරේ මං අතපය හිරි ඇරගන්න කියල පොඩ්ඩක් නැගිට්ටා.

තරමක බඩගින්නක් ආවත් මේ කියන කාලේ නං මෙතන කන්න බොන්න විදියක් තිබුනේ නෑ.

පොඩ්ඩක් දොරෙන් එළියට හොට දාලා ආපහු හැරෙන කොටම මාව ආයෙ වටකර ගත්තෙ නැතෑ කපුටු රැල!

මේ පාර ඒ ගොල්ලන් ගේ බයිලා එක පොඩ්ඩක් බිය ගෙන දෙන එකක්. ඒ මදිවට මං පොඩි ලෝ පොයින්ට් එකකුත් අල්ලා ගත්තා!

කාර් කතන්දර මෙගා සීරීස් එකේ ඊළඟ "ජන-අප්‍රිය" කොටසින් ඒ දේවල් කියවමු.

කතන්දරකාරයා ගේ "අයි නෝ ද ලෝ"

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
මේ කොටස කියවලා මගේ ලෝයර් බෑයා සහ ලෝයර් නෑනා අද හවස් වෙන කොට අපහාස නඩුවකට එන්තරවාසියක් එවයිද මන්දා.

එහෙම වුණොත් මගේ ලෝයර් මාමා ව තමයි අල්ලන්න වෙන්නේ!

ප/ප/ලි:
කාර් මෙගා කතන්දරේ කලින් කොටසේ ප/ලි යේ මං කියපු මිණිවන් පී තිලකරත්න ලියූ තවත් නවකතාවක් තමයි "තෘෂ්ණාභරණ".
ඒ ගැන මෙතනින් කියවන්න.
http://www.silumina.lk/img/print.asp?fn=ar10100311

(image: http://www.eatstudent.co.uk/terms.aspx)