පොලිසිය එනු දැක දුවපු කොල්ලා - නැවත කියවීම

මේ කතන්දරය මුලින් පල කලේ 2010 ජූනි මස 21 දිනය. එහි ඇති කාලීන බව සිතා නැවත කියවන්නට සිත් විය.

වසර විස්සකට පසුවත් ඇතැම් දේ වෙනස් වී නැති හැටි!


කතන්දර බ්ලොග් එකේ ලියන්නට සිතා නොසිටි කතන්දරයකි.

ඊයේ ආච්චි ගේ පෙට්ටගම පෝස්ට් එක දැමු පසු දැන් නොලියා බැරි කතන්දරයකි.

ඉතා කෙටියෙන් කියමි.

ආච්චී කියූ පරණ කතන්දරයේ වගේම 1990 දී ද එක්තරා කොල්ලෙක් පොලිසිය එනු දැක දිව්වේය.

මේ මාතර අසල ගමක දී ය. මෙදා ආවේ එදා අපේ ආච්චිලා ගේ කාලයේ මෙන් නිකංම නිකං බැටන් පොල්ලක් හෝ නෝට් පොතක් රැගත් රැලේ බයිසිකලයක නැගි බාච්චු කොට කලිසමක් ඇඳි රාලහාමි කෙනෙක් නොවේ.

පොලීසියේ එලීට් යුනිට් එකක කෂ්ටිය ය. ඒ.කේ.ෆෝටි.සෙවන් දරා ගෙනය. පැජරෝ යනාදී රථවල ය.

මෙදා දිව්වේ එදා මෙන් පොඩි කාලේ සිට බත් නොකන විට, දඟ කරන විට පොලිසියට බාර දෙනවාය කියා බිය ගන්වන ලද කොළු ගැටයෙක් අම්මාගේ රෙද්ද බේරා ගන්නට නොවේ.

උසස් පෙල හදාරමින් සිටි කොල්ලෙකි. පාඩම් කරමින් සිටි කොල්ලෙකි. පැවති වාතාවරණය නිසා බිය වූ මුව පැටියෙකි.

මුව පැටියෙකු ගේ කකුලක් වේගයෙන් ඇදී යන ජීප් එකක මදක් විවර වූ දොරකින් පෙණුනු බවට ඇසින් දුටුවෝ සිටියහ.

මුව පැටියෙකු ගේ පිළිස්සුණු සිරුරක් පාරක් අසල තිබුණු බව ඇසින් දුටුවෝ සිටියහ.

එපමණකි.

"මචං එදා මුං මඩකලපුවේ ඉඳිද්දී අපි උන්ගේ වැඩ කිඩ ගැන කතන්දර අසා හුරේ දැම්මා. අපිට කෙලවුණු අදයි හිතෙන්නේ, මෙදා අපිටම මෙහේදී මෙහෙම නං එදා එහෙදී මුං අරුන්ට කොහොම කෙළවන්න ඇද්ද කියලා."

මින් වසර දෙකකට පසුව දුකින් තැවෙන සොහොයුරෙකුගේ මුවින් පිටවුණු වදන් කිහිපයකි ඒ.

අද කතාව මෙයින් නිමි.

සමහර විට නොනිමි දැයි ද සිතේ.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
උදේම jolly කතන්දරයක් කියවා දවසේ වැඩ අරඹන්නට සිතා සිටි මා මෙතෙක් දුටු නොදුටු ප්‍රිය සගයෙනි, මට සමාවෙන්න.

මා වසර දෙකකට පෙර ලියා 2011 මැයි මස 18 දා මේ බ්ලොගයේ පල කළ "නූතන ජන කවි" මතකද?
http://kathandara.blogspot.com/2011/05/modern-folk-poems-to-read-even-if-you.html

ඒ කවිත් නැවත කියවන්න.