කාර් එකට බයර් කෙනෙක් - Someone wants to buy my car!

පවුල් පන්සල් වෙලා, දරු මල්ලො ලැබෙන්න යනකොට හිතෙනවා කාර් කට්ටක් ගන්න. ගත්ත වගේ නෙමේ ඊට පස්සේ කරන්න තියෙන වැඩ කන්දරාව සහ ඒ ගමන් බිමන් යන්න පෙට්‍රෝල් ගහන එක. කොරොල්ලා එකට වඩා පොඩි කාර් එකක් අරං පෙට්‍රල් පිච්චීම අඩු කරගන්න මට හිතුනත්, කාර් එක විකුණන්නේ නැතුව කොහොමද වෙන කාර් එකක් ගන්න සල්ලි.

ඔහොම ඉන්න අතරතුරේ දී තමයි මට මිස්ටර් පෙරේරා මුණ ගැහුනේ!

මේ කියන දවසේත්, සෙනසුරාදාවක් ද කොහෙද, මං නුගේගොඩ ගියා එලෝළු, කුළුබඩු ගන්න. මං සාමාන්‍යයෙන් කරන්නේ සුපර් මාකට් එක ඇතුලේ කාර් කට්ට දාලා, පයින් ගිහින් බඩු අරගෙන එනවා පොලෙන්. ඊට පස්සේ නාවල පාරේ තියෙ සතොසෙට ගිහින් ඉතුරු අඩුම කුඩුම ටික ගන්නවා.

එදා මං එලෝළු මළු අතේ කටේ එල්ලගෙන කාරෙක ලඟට එද්දී, කවුදෝ සුදු සරමක් සහ කමිසයක් ඇඳගත්තු පොරක් හිනා වී ගෙන මා ලඟට ආවා.

"සර්, මං මේ බැලුවේ සර් ගේ කාරෙක දිහා. විකුණන්නෙ හෙම අදහසක් නැද්ද සර්?"

"විකුණන්න නං අදහසක් තියෙනවා. ඇයි අහන්නේ?"

"නෑ සර්, විකුණනව නං, මං අඳුණන මහත්තයෙක් ඉන්නවා මේ ජාතියේ ම ටොයොටා එකක් හොයන."

ඒ කියනවාත් එක්කම කළු කලිසමකුයි, අත් කොට ෂර්ට් එකකුයි ඇඳපු මහත්තයෙක් එතනට ආවා.

"හලෝ අයෑම් පෙරේරා. අයි වර්ක් ඇට් සේවින්ග්ස් බෑන්ක්. ආ යූ සෙලින් දිස් කාර්?"

පොර මට අත දික් කරන ගමන් කියපි.

මාත් ඉතිං ෂේක් හෑන්ඩ් කළා.

"හලෝ, අයෑම් කතන්දර. යර්ස්, අයෑම් ප්ලෑනින් ටු සෙල් දිස් කා. බට් නොට් රයිට් නව්."

මං ඩිකියට එලෝළු බෑග් ටික දාන්න පටන් ගත්තා.

"මං කැමතියි මේ මොඩල් එකට. කීයටද විකුණන්නේ?" පොර අහපි සිංහලෙන් ම.

"දැන්ම විකුණන්නේ නෑ. වෙන කාරෙකක් හොයනවා. ඊට පස්සෙයි දෙන්නේ." මං කලින් ටිකම කිව්වා.

ඔන්න අර සුදු සරම් කාරයා ආපහු ආවා සීන් එකට.

"මහත්තයා ගානක් කියන්න එහෙනං."

"මං දන්නේ නෑ මේකෙ මේ දවස්වල මාකට් එක. කීයක් දෙනවාද ඕගොල්ලෝ?" මං ඇහුවා.

පොර කාර් එක වටේම ගිහින් අතපත ගාලා බැලුවා. මට කියලා බොනට් එක ඇරවා ගෙන, ඇන්ජිම ස්ටාර්ට් කරලා බැලුවා.

මේ සේරම වැඩ යන්නේ නුගේගොඩ සුපර්මාකට් එකේ කාර් පාර්ක් එකේ මැද!

"මෙච්චරක් දෙන්නං!"

පොර කියපු ගාන මං මාස හතරකට විතර කලින් කාර් එක ගත්තු ගාණට වඩා 10% ක් ම වැඩියි. නරක නෑ.

ඔන්න ඉතිං අපේ මිස්ටර් පෙරේරා මා එක්ක කතාවට වැටුණා.

"මිස්ට කතන්දර කොහෙද වර්ක් කරන්නේ."

"අහවල් තිප්පොලේ. එතකොට මිස්ට පෙරේරා බැංකුවේ කීවා නේද? කොයි බ්‍රාන්ච් එකේද?"

"මේ දවස්වල හෙඩ් ඔෆිස්. වැඩි කාලයක් හිටියේ දෙහිවල. මගේ නෝනා නං තාමත් දෙහිවලමයි වැඩ."

"ආ ඇත්තද, මගේ ආන්ටි ඉන්නෙත් එතනනේ!"

"මොකක්ද නම?"

පස්සේ බැලින්නං මිනිහා අපේ ඇන්ටිව ඇත්තටම හොඳට අඳුණනවා.

"හොඳයි, හොඳයි, අඳුණාගත්තු එක. එහෙනං මං කාර් එක විකුණන කාලෙට දන්වන්නං කෝ."

මං පොර ගේ ගෙදර ෆෝන් නම්බර් එකත් අරගෙනයි එදා ගෙදර ගියේ.

ඇත්තටම කියනවා නං, මට හිතුණා මේ විදියට කාර් එක විකුණන එක හොඳ ක්‍රමයක් නේද කියලා. ඇඩ්වටයිස් කරන්නේත් නැතුව, තියෙන එක විකුණලා වෙන එකක් ගන්න කං කල් මරන්නේත් නැතුව, මට කරන්න තියෙන්නේ වෙන හොඳ කාර් එකක් හම්බ වුණාම ඉස්සෙල්ලා ඒකට ඇඩ්වාන්ස් එකක් දීලා, මේ පෙරේරා කියන පොරට මගේ ටොයොටා එක විකුණලා, ඒ සල්ලි වලින් අනික ගන්නයි.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
හැබැයි ඉතිං, මං ප්ලෑන් කරන විදියට ම එහෙම සරලව වැඩ සිද්ධව වුනා නං මොකටද මේච්චර මහන්සි වෙලා මේ කතන්දරේ ලියන්නේ, නේද?

ඉතුරු හරිය මේ මෙගා එකේ එකලොස්වෙනි කොටසින්.

(image: http://www.elakiri.com/)