රුපියල් දෙකේ නපුරු ගුරුවරු

අද මං මේ ලියන්නේ නපුරු ගුරුවරු ගැන තුන්වෙනි කතන්දරයයි.

මං මුලින්ම ලියපු විදුහල්පති ගේ වේවැල් පාර කාලා මගේ ලේ සෙලවීම ගැන කතන්දරේටත්, ඊලඟට ලියපු හෝඩියේ පන්තියේ ටීචර් ගේ තර්ජනය ගැන කතන්දරයටත් ප්‍රතිචාර ගොඩක් ලැබුණා.

අද මං කියන්න යන්නේ මගේ හිතේ රැඳිලා තියෙන තවත් බියකරු කතාවක්.

මං දෙකේ පන්තියේ මාලවතී ටීචර් ගෙ 2B පන්තියෙ ඉගෙන ගත්තු කාලේ, අපේ පන්තියට අල්ලපු (2A) පන්තිය බාරව හිටියේ ටිකක් වයසක ටීචර් කෙනෙකුයි. කොණ්ඩෙ සුදු, ඔසරි අඳින, පැන්ෂන් යන්න ලඟ කෙනෙක්. අද මට එයාව සිහිවෙන්නේ මන්තරකාරියක් වගේ චිත්‍රයක් සිතේ ඇඳෙමිනුයි.

ඔය මන්තරකාරි ටීචර් ගෙ පන්තියෙ හිටිය ලාල් කියල ටිකක් දඩබ්බර කොල්ලෙක්. අපිට වැඩිය වයසයි අවුරුද්දක් විතර. මොකද කියනව නම් ලාල් ඒ දෙකේ පන්තියෙ ඉන්න දෙවෙනි අවුරුද්දයි
.
එක දවසක් මන්තරකාරි ටීචර් ගෙ බෑග් එකේ තිබුණු රුපියල් දෙකක් නැතිවෙලා. ඒ දවස්වල රැපියල් දෙකක් කියන්නෙ ලොකු ගානක්. මහජන සම්පත ලොතරුයියක් ශත පනහයි. පාන් ගෙඩියක් ශත තිස්පහයි.

මන්තරකාරි ටීචර් මේකට කෙලින්ම සැක කලේ ලාල් ව.

ලාල් ඇත්තටම මන්තරකාරි ටීචර් ගෙ බෑග් එක ඇරල ඒකෙ තිබුණු රුපියල් දෙක හොරෙන් ගත්තද කියල මං හරියටම දන්නෙ නෑ. ඒත් මට ලාල් කිව්වෙ, පොර හොරකම් කලේ නෑ කියලයි.

ලාල් මට ඊට වඩා දරුණු දෙයක් කිව්ව. ඒ මන්තරකාරි ටීචර් ලාල් ට තර්ජනය කරපු විදිය.

"මං බ්ලේඩ් එකක් අරගෙන උඹේ ඇඟිලි කපනව!" කියල යි මන්තරකාරි ටීචර් ලාල් ට තර්ජනය කරල තියෙන්නෙ. ඒ කතාවෙන් ලාල් බයවෙලා හිටියෙ නෑ. පොර මට ඒ කතාව කිව්වෙ හිනාවෙවී.

බය වුනේ මායි. ඒ ටීචර්වයි, ඔය කතාවයි මතක් වෙනකොට මගේ හිතේ මන්තරකාරියෙකු ගෙ චිත්‍රයක් ඇදෙන්නේ ඒ නිසා විය යුතුයි.

අන්තිමට මේකත් කියන්න ඕනැ. මේ මං කියන කතන්දර ඒ කාලෙත්, පසු කාලෙත්, අදත් ලංකාවෙ ඉස්කෝලවල වෙන දේවල් එක්ක සසඳල බලන කොට නිකං අහසට පොළොව වගේ දේවල්.

නමුත්, මං ඊයෙත් ඇහුව වගේ, ඇයි මේ කතන්දර අවුරුදු බර ගාණකට පස්සෙත් මගේ හිතේ එදා වගේම අදත් රැඳිල තියෙන්නෙ?

මගේ මතකය මේ කතන්දර වලින් පිරිල හින්ද පාඩුව මට ම යි. අළුතින් දේවල් දාගන්න Hard Disk එකේ ඉඩ නෑ.

කතන්දරකාරයා