මට මතක තියෙන අතීතයක් ඔබට මතක නෑ

කතන්දරකාරයාගෙ මතකය සාමාන්‍යයෙන් ඉතා හොඳයි. නැත්තං කොහොමද මේ පරණ කතන්දර ලියන්නේ ලවක් දෙවක් නැතුව? උදාහරණයක් විදියට කියනව නං 1992 මැයි 28 වෙනිදා වගේ ඈත දවසක මොනවද කලේ වගේ දේවල් පවා මට හොඳට මතකයි. සමහර විට මගේ පරණ මිත්‍රයො පුදුම වෙනව මං කියන පරණ කතා අහල.

නමුත් ඉතිං කාට කාටත් අමතක වෙන දේවල් තියෙනවනේ!

ඔන්න පහේ පන්තියෙදි තිබුණු ජනප්‍රිය පාසැල් තරග විභාගෙදි ගණං වලට තිබුුණ එක ප්‍රශ්ණයක් තමයි, භාග සංඛ්‍යා කිහිපයක් අවරෝහණ ක්‍රමයට සකසන්න. පොදු ගුණාකාරය අරගෙන ඔය වැඩේ කරන විදිය නොදන්නේ කවුද? ඒත් පොඩි ප්‍රශ්ණයකට තිබුණෙ අවරෝහණ කියන්නේ වැඩිවීගෙන යන පිළිවෙලටද, අඩුවේගෙන යන පිළිවෙලටද කියන එක මට අමතක වීමයි. භාග සංඛ්‍යාවක උඩ තියෙන්නේ ලවය ද නැත්තම් හරය ද, හෘදය වස්තුවේ උඩින් තියෙන්නේ කර්ණිකාව ද නැත්තම් කෝෂිකාව ද, පිරිසිදු ලේ යන්නේ ධමනිවල ද නැත්තම් ශිරාවල ද වගෙ දේවල් තමා මට නිතරම අමතකවෙන්නේ.

හැබැයි පුතෝ ඕව පොඩි පොඩි දේවල්. හොඳ හොඳ විසඳුම් පවා තියෙනවනේ!

හැබැයි ක්‍රමාණුකූලව අමතක වෙන්න පටන් ගන්නේ නම් කසාද බැන්දට පස්සේ කියලයි මට හිතෙන්නේ. ඔන්න ඉස්සෙල්ලාම ගෙදර බොස් ගේ බර්ත් ඩේ එක අමතක වෙනව. ඊලඟට වෙඩින් ඇනිවර්සරි එක අමතක වෙනව.

හැබැයි පුතෝ ඕව නං අන්තිම දරුණු දේවල්. අර ආරෝහණ, අවරෝහණ, ශිරා, ධමනි වගේ නෙමේ!

ඉතිං දැන් ටික කාලෙකට කලින් මටත් ආව ඔය අමතක වෙන ලෙඩේ. කෙටිකාලීන මතකය හොරයි. මේකට හේතුව නම් දිගු කාලීන මතකය ලියන්න හාඩ් ඩිස්ක් එකේ හැම සෙක්ටර් එකක්ම, හැම ක්ලස්ටර් එකක්ම වගේ පාවිච්චිකරල තියෙන නිසා බවයි මගේ අදහස.

මේකට ඉතිං, හාඩ් ඩිස්ක් එක ඩී-ෆ්‍රැග්මන්ට් කලාට මදි, ජන්ක් ෆයිල්ස් අයින් කරල, පරණ ෆයිල් ටිකක් සිප් කරලවත් දාන්න ඕනැ.

ඔය අමතකවීම් පටන් ගත්තු මුල් කාලෙ දවස් තුන හතරක්ම ඔෆිස් එකෙන් පිටත්වෙලා කෝච්චියෙන් ඇවිල්ල බැස්සහමයි මතක් වුනේ යතුරු කැරැල්ල ඔෆිස් එකේ බව. මේකට හේතුව තමයි මගේ යූ.එස්.බී. ඩ්‍රයිව් එක අමුණල තිබුනෙ ඒ යතුරු කැරුල්ලට වීම.

දැං ඒක වෙනම බෙල්ලෙ එල්ලගෙනයි ඉන්නෙ මාලයක් වගේ.

ඉතිං අද කතන්දරේට මුල් වුණු සිද්ධිය මේකයි.

දැන් මාස නමයකටත් වැඩිය ඉස්සර දවසක මං ඔෆිස් එක ලඟ පාරේ ඇවිදගෙන යන ගමං ගොඩ වුනා පොත් කඩේකට. එතනදි මං දැක්කා අපූරු පොතක්.

"ඔබේ මතකය දියුණු කරගන්න!"

එහෙං මෙහෙං පෙරලල පොත බලන කොට දැක්ක විවිධ ක්‍රම සහ විධි, චාට්, බුද්ධි පරීක්‍ෂණ ප්‍රශ්ණ වගේ වැඩ කෝටියක් තියෙනව.

ඉතිං සල්ලි සල්ලි කියල බලන්නෙ නැතුව ගත්ත පොත සුද්ද වගේ.

ඔන්න දැං මාස පහකට විතර කලින් බෑග් එකක් අස්කරන කොට හම්බ වුනා මේ පොත ඒක අස්සෙ තිබිල.

වහාම අරගෙන හොඳට පේන්න මේසෙ උඩ තියාගත්ත, එදාම රෑට කියවන්න පටන්ගන්න හිතාගෙන.

මේ කතාව ලියන්නේ වැඩ ඇරිල ගෙදර යන ගමං කෝච්චියේදි.

ගෙදර ගිය හැටියෙම අර "ඔබේ මතකය දියුණු කරගන්න!" පොත හොයාගෙන බලන්න ඕනැ.

කතන්දරකාරයා