ඒරොප්පේ ගුවන් තොටකදී ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් යානයක් දුටුවෙමි! - Metallic memories

රජයේ සේවකයෙකු වූ මගේ තාත්තාට ඒ දිනවල සිය පවුලම සමග දුම්රියෙන් දුර ගමන් යාම සඳහා වසරකට ප්‍රවේශ පත්‍ර, එනම් වොරන්ට්ස්, තුනක් ලැබුණි.

ආර්ථිකමය වශයෙන් එහි තිබූ වාසිය ඉතා අඩු වුවද, මේ වොරන්ට්ස් නිසා රජයේ සේවයේ නියුතු දෙමව්පියන් සිටි පවුල්වලට ලැබුණු සැබෑම වාසිය වූයේ තුන්වරක් කෙසේ වෙතත් වසරකට එක් වරක් හෝ දුම්රියෙන් දිග ගමණක් යෑමට අවස්ථාව ලැබීමයි.

එපමණක් නොවේ, ඒ වොරන්ට්ස් දෙකක් පමණ උපයෝගී කොට ගෙන එවකට රජයට අයිති ගුවන් සේවාවක් වූ එයා සිලෝන් යානයකින් කොළඹ සහ කන්කසන්තුරේ අතර ගුවන් ගමනක් යෑමට ද පහසුකම තිබුණි.

මා මුලින්ම ගුවනින් ගියේ ඒ ආකාරයට ය.

කුඩා දරුවෙකු ලෙස මා එදා ගිය ඒ ගමන පිළිබඳ මගේ මතකයේ ඇති එක් කරුණක් නම්, ගුවන් යානයේ දී කන්නට අපට ලැබුණේ ඩෙල්ටා ටොෆී පමණක් බවයි.

නොබෝ දිනකින් ම එයා ලංකා සේවය අරඹන ලද බැවින් එයා සිලෝන් අවසන් ගමන ගියේය. වොරන්ට්ස් වලින් ගුවණින් යෑම ද ඒ සමගම අවසාන විය.

මට මේ අතීත කතාව සිහිවූනේ පසුගිය දා එතිහාඩ් ගුවන් යානයකින් අබුඩාබියේ සිට යුරෝපාකරයේ නගරයකට ගිය අතරතුරේ ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් යානයක සේයාවක් ඇස ගැටුණු මොහොතේ දී ය.

ලංකාවෙන් පිටත සිටිනා විට දකින එවැනි දසුන් වල වෙනදාට වඩා අගයක් ඇති යැයි මට සිතුණි.

හැකි ආකාරයකින් ෆොටෝ එකක් ගත්තේ ද ඒ නිසාය.

-කතන්දරකාරයා