කහ ඇඹරීම - එනම් - ජොක්කු නොඇඳ බයිසිකල් පැදීම හොඳද? නරකද? (බැඳපු කාන්තාවන් මේ කතන්දරේ කියවූවාට කමක් නෑ) : Riding bikes without undies?

මං ටවුමේ කඩෙන් ජොකෙක් ගන්න ගිහින් වුණු සංසිද්ධිය ගැන ලියපු කතන්දරේ මාතෘකාවේ ම දැම්මා ඒ කතන්දරේ කාන්තා පක්‍ෂය බලන්න එපා කියලා.

එහෙම කලේ මගේ සයිස් එක ගෑණු දැනගන්න එක වලක්වන්න නං නෙමේ.

මගේ කමිස, ටී ෂර්ට්, කලිසං සයිස් ඒකේ දාලා තිබුනේ ලඟදී එන මගේ උපන් දිනේට තෑගි තෝරන්න ලේසි වෙන්නයි. නමුත් අර කියපු කන්සියුමර් වෝනින් එක දැම්මේ අවංකවම කාන්තා සුභ සිද්ධිය වෙනුවෙනුයි.

එදා එහෙම කළාට, මේ පෙරේදා ලියපු වවුල් ජොක්කු සහ ගොනා කානුවේ කතන්දරේ දී නම් කෙල්ලන්ට බලන්න එපා කියල පාරිභෝගික අවවාදයක් දාන්න බැරිවුණා. ඉතිං, ඒක කියවන්න ආපු අපේ කාන්තා පක්‍ෂයේ අය, චීයා, නෝ කමෙන්ට්ස්, no comments ආදී ප්‍රතිචාර දක්වලා තිබුණා.

(මේ කතන්දරේ කියවා මතකය අවුස්සා ගත් චමින්ද කෙනෙක් ඉංගිරිසියෙන් ලියූ සටහනක සිංහල පරිවර්තනය කියවා බලන්න).

ජොක්කු ගැන කතා කිරීම ලැජ්ජාවට කරුණක් නෙමේ. බ්ලොග් තියෙන්නේ ඒවට තමයි. මොකද, ඉරිදා පත්තරවල තීරු ලිපිවලින් පුළුවනි යෑ මේවා ලියන්න.

යට ඇඳුමක් ඇඳන් "පරම්පරා කුට්ටම" රැකගන්න එක පිරිමි අපි කාගෙ-කාගේත් යුතුකමක්. ඉන්ෂුවරන්ස් ගත්තත් වැඩක් තියේවියැ, ඇසට්ස් ඩැමේජ් වුනොත්?

ඉස්සර අපේ මුතුන් මිත්තෝ සම්පත් සුරකින්නත්, විළි වසා ගන්නත් ඇන්දේ හොඳ දේශීය අමුඩ. අමුඩ ලේන්සු තාමත් භාවිතයේ තියෙනවා.

නමුත්, මහ වෙදන ලා තියා ජීවක ලා කිව්වත්, දැන් ඉතිං අපි අමුඩ ගහන්න යන්නේ නෑ. ඉස්කෝලේ යන කාලේ අඳින්න පටන් ගත්තු ජොක්කුම ගහනවා මිසක් දිගටම.

ඒත් මට පේන්නේ පිරිමි හුඟ දෙනෙක් ජොකා ගහලා ඉන්නවාට වඩා, නොගහා ඉන්න කැමතියි වගේ!

මෙන්න ඒ ගැන මට මතක් වෙන කතාවක්.

අපේ අංකල් කෙනෙක් ඉන්නවා පොර හැමදාම ෆැක්ටරිවල තමයි වැඩ කරන්නේ. කාලයක් පදිංචිව හිටියේත් වැඩකරපු ෆැක්ටරියට කිලෝ මීටර් දෙක තුනක් දුරින් ඇනෙක්සියකයි. වැඩට ගියේ බයිසිකලයක් පැදගෙනයි.

මං සති අන්තයේ දවසක පොර ගේ ගෙදර ගිහින් ඉන්න කොට පොරට හදිසියේම ෆැක්ටරියට එන්න කියලා පණිවිඩයක් ආවා.

පොර හොඳට කූල් එකේ සරම ගහගෙන පොතක් බලමිණුයි හිටියේ. එක පාරටම හෝදලා තිබුණු කලිසමක් ගත්තා, සරම යටින් දාලා ඇඳ ගත්තා, සයිකලේට නැග්ගා, තත්පර ගානක් ඇතුලත පොර ෆැක්ටරියට යන්න පිටත් වුණා.

මට තේරුණා පොර ඒ ගියේ අනිවා ඩෙෆා ජොකෙක් නැතුවය කියලා. මොකද මේ මං ජොක්කු අඳින ලොකු කාලේ වෙච්ච සිද්ධියක් නේ!

පස්සේ දවසක වෙන කතාවක පැටලිලා ඉන්න ගමන් පොර කිව්වා, ඒ වගේ වෙලාවලට ජොක්කු ගහන්න කරදර වෙන්නේ නෑ කියලා.

මං හිතන්නේ නිකං ගෙදර ඉන්න කොට සරමට යටින් ජොකෙක් නොගහා හිටියට, අහල පහල කඩේට යනකොට ජොක්කු නොගැහැව්වාට (මතකනේ මේ ගැන හොයන්න පත් කරන්න ගිය කාලෝ ෆොන්සේකා බලකාය?) ඔය සයිකල් පදින වැඩේ දී නං ජොකෙක් නොඇඳ ඉන්න එක හොඳ වැඩක් නෙමේ.

ඔය විදියට ජොක්කු නැතුව සයිකල් පදිනවාට "කහ අඹරණවා"ය කියලා කියන්නේ නිකමටයැ?

ජොක්කු නෙගහා ඉඳීම පිරිමි අතර කොච්චර ප්‍රියතම දෙයක්ද කියන එක තේරෙන්නේ මේ සඳහා පාවිච්චි කෙරෙන වචන ප්‍රමාණය බැලුවහමයි.

1. ගොනා කානුවේ යෑම (කතන්දර)
2. සිවිල් පිට යෑම (කතන්දර, බුද්ධි)
3. අමුවෙන් යෑම (හිස් අහස)
4. කොමාන්ඩෝ ඉඳීම (සපතේරු උන්නැහේ)
5. ඇතා උඩ යෑම (ඕනයා, රාජ්)
6. ෆ්‍රී වීල් එකේ යෑම (දුමී)
7. ෆී ඇන්ඩ් ඊසි (මංතුමා ගේ යෝජනාවක්. කාන්තා පක්‍ෂයට ටැපලෙන්නටත් ඉඩ ඇත!)
8. ටූ වීල් එකේ යෑම (තවත් මංතුමාගේම යෝජනාවක්)

තවත් මේ වගේ තත්කාලීන ජනශ්‍රැතියේ පවතින වචන තියෙනවා නම් ලියලා යන්නකො, ඒවා අපේ කෝෂ්ඨාගාරවලට දාගන්න.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
තවත් ජොක්කු කතන්දරයක් ලබන සඳුදා බලාපොරොත්තු වන්න.

ප/ප/ලි:
කෝෂ්ඨාගාරය = වදන් කොසුව = vocabulary

(image: http://symptomaticthoughtpattern.wordpress.com/2008/06/08/naked-cyclists/)