පන්සීයයි, මල කෙලියයි නොහොත් දෙමගුල! - Five hundred posts as a B'day present

මතකද නන්ද කුමාරයා?

පොර ගේ දෙමගුලක් ම එකම දවසේ යෙදිලා තිබුණා. ජනපද කල්‍යාණි සමග විවාහ වීම යි, කිඹුල්වත් පුරයේ රජකමට පත්වීමයි.

ඕකට තමයි කියන්නේ දෙමගුල කියලා.

අපේ යාළුවෙක් හිටියා, එයාට මුලින් ලැබුණු පුතාත්, ඊලඟ අවුරුද්දේ ලැබුණු දුවත් දෙන්නාම ඉපදුනේ අවුරුද්දේ එක දවසේ. ඉතිං ගෙදර බර්ත් ඩේ පාටි එකයි තියෙන්නේ ළමයි දෙන්නටම. අපිත් ගියා ඉස්සර ඒ ගොල්ලෝ අහල පහල ඉන්න කාලේ තෑගි දෙකක් අරං බර්ත්ඩේ පාටියට.

ළමයි දෙන්නා ගේ උපන්දින එක දවසට ආවේ ප්ලෑන් කරලා හෙම නෙමේ. ස්වාභාවික දරු උපත් ඒ දෙකම.

තව සමහරු කරන්නේ හොඳ දවසක් බලලා එදාට සිසේරියන් එකක් දාගන්නවා. ඒවා නම් මහ අජූව වැඩ.

ඒත් මාත් කෙරුවා ඒ ටිකම. එහෙම කරපු නිසා අද මගේ බ්ලොග් එකේ සුපිරිම දවස වුනා!

මගේ බ්ලොගයේ අදට යෙදෙන දෙමගුල මෙන්න මෙහෙමයි.

එකක් තමයි, අද මේ කතන්දර බ්ලොගය සඳහා කතන්දර ලියන මිනිසා ගේ උපන් දිනය වීම.

දෙවැනි කාරණය තමයි මේ ලියවෙන්නේ කතන්දර බ්ලොගයේ 500 වැනි කතන්දරය වීම.

මුල් කාරණය හැමදාම මං දැනං හිටිය එකක් නේ. ඒක මට වෙනස් කරන්න බැරි දවසක්.

මේ අවුරුද්දේ අගෝස්තුවේ විතර මට තේරුණා, කතන්දර 500 ක් වෙන්න තව ටිකයි දුර යන්න තියෙන්නේ කියලා. ඒක මගේ උපන් දිනේ දවසටම දාගත්තොත් මරු නේද කියලත් හිතුණා. ඒ වගේ පිස්සු අදහස් එන එක පුදුමයක් නෙමේ. පිස්සු නැත්තං කතන්දර 500 ක් ලියයිද?

හොඳ වෙලාවට පරණ කවි පොතක් ලැබුණා කැම්පස් කාලේ ලියපු කවි තියෙන. සාහිත්‍ය මාසයත් ආවා. ඉතිං සිසේරියන් එකකින් නැකතට ළමයාව ගන්නවා වගේ හරියටම උපන් දිනය දවසටම 500 වෙනි කතන්දරේ දාන්න සෙට් කරගන්න පුළුවන් වුණා!

සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ මීට පෙර සටහන් 500 ක් තැබුවෙකු සිටියේ නම් ඒ බියෝන්ඩ් ද ෆ්‍රේම් විතරයි, මං දන්න විදියට.

නියගය දරුණු වෙලා ඇල දොල ගංගා හිඳිලා ලූල්ලු වඳ වෙලා නිසා අද කණයෙකුට පිනුම් ගහන්න පුළුවන් වෙලා!

කාටද ආඩම්බර?

මට මෙවේලේ මතක් වෙනවා මගේ දෙමව්පියන්ව. තාත්තා මිය ගියේ මගේ මේ බ්ලොග් කරුමාන්තේ ගැන හාංකවිසියක් වත් නොදැන. අම්මා නම් දන්නවා දැන්.

ඊලඟට මගේ ප්‍රිය බිරිඳ, දුව සහ පුතා. කතන්දර 500 සඳහා සෑහෙන කාලයක් ගෙදරදීත් ගත කරන්න මං හොරා ගත්තේ ඒ ගොල්ලන්ගෙන්. විශේෂයෙන්ම හාමිනේ ගේ සහයෝගය - කියල වැඩක් නෑ!

මගේ කතන්දරවලට වස්තු බීජ සපයපු සැම දෙනාමත් මට සිහිවෙනවා. දැන් මගේ වෙන්ඩ කතන්දර ලයිස්තුව දෙසීය පන්නලා. ලියන ගානටත් වැඩියෙන් එකතු වෙනවා, සතියට දෙක තුනක්ම.

ඒ මොනවා වුනත් මේ කතා ලියන්නේ ඒවා කියවන්න අය ඉන්න හින්දයි. කමෙන්ට් කරන අය ඉන්න හින්දයි. නැත්තං ඉතිං වලක් හාරල වලට කියල එතන උණ පඳුරක් හිටෝනවනේ!

කතන්දර කියවන, ප්‍රතිචාර දක්වන, මට ඊ-මේල් එවන, ඔබ සැමට මගේ ආචාරය.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
එක දවසේ දෙමගුලක් තිබුණු නන්ද කුමාරයා ඒ මගුල් දෙකම දාලා තව්තිසාවේ සුරදූතියක් එක්ක තුන්වෙනි මගුලක් කරගන්න ගිහින් තිබුණු දෙමගුලත් නැතිවුණ බවත් අමතක කරන්න හොඳ නෑ!