බූට් කාලා තියෙනවාද? - Never give up hopes!

චොකලට් කන්න කවුද අකමැති? කන නොකන එක තම තමන්ගේ කැමැත්ත අනුවයි.

ඒත් බූට් කෑම නං එපා වෙන දෙයක්. අනික බූට් කන්න ලැබෙන්නේ තමන් ගේ කැමැත්තම මත නොවෙයි. අනුන් ගේ නොකැමැත්තම මතයි!

හැබැයි, බූට් කෑවා කියලා, බලාපොරොත්තු අතහරින්න නම් නරකයි. කීප් ඔන් මාචින් සෝල්ජර්!

මෙන්න මං පේරාදෙනියේ දෙවෙනි අවුරුද්දේ දී ලියපු තවත් කවියක්.

තනිකමේ ගීතය

කුරිරු නියඟය රුදුරු විලසින්
තෙතමනය ලොව සිඳින්නට පෙර
පුරා වසරක් එපිට දිනයක
සිහින් සිරිපොද වැටුණ මතකයි

නැවුම් දිය බිඳු ගත ගැටෙන සඳ
සියුම් හැඟුමින් සිත පිරීලා
සුළං පහරක පුළුං විලසින්
සිහින ලොවකට ගියා මතකයි

එදා පොද වැසි වැටුණු දින සිට
මෙදා ගිනිගෙන දැවෙන දින තෙක්
නිදාගෙන ඇත වැසි කුමාරිය
පුරා වසරක් එක ලෙසින්

නිවා සියොළඟ දැවෙන දාහය
පොවා ජීවන නිමල පානය
සදා දිවියට මිහිර වෙන දෙන
අමා වැසි නුදුරෙම වසින්෴

(පේරාදෙනිය විශ්ව විද්‍යාලයේ දෙවන වසරේ දී මා විසින් ලියන ලද ඉහත පදවැල ඉංජිනේරු පීඨ කලා කවයේ බිත්ති පුවරුවේ මුල්වරට පලකරන ලදුව දෙවන වසර අවසානයේ දී මා විසින් හස්තද්වාරයෙන් එලිදක්වන ලද "හන්තානේ කඳු පාමුල" කාව්‍ය සංග්‍රහයට ඇතුලත් කරන ලදී.)

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
චොකලට් කන්න අකමැති අයත් ඉන්නවා, දැනුයි මතක් වුනේ. ඒ තමයි රත්නායක මහත්තයා සහ රමණී මැඩම් දෙපොල.

(image: http://www.chocolate.com/products/chocolate-boot/)