මොනවද බං මේ විකාර? - What the hell is this?

ඉස්සර අපේ තාත්තා මොකක් හරි වැදගත් යමක් කියන්න යන සමහර වෙලාවලදී කියන දෙයක් තියෙනවා.

"හොඳ විශ්වාස ඇත්තක් කියන්නද?"

ඔය ප්‍රශ්ණෙ ඇහැව්වහම කවුරුවත්ම එපා කියන්නේ නෑ. හැබැයි තාත්තා උත්තරයක් දෙනකම් ඉන්නේ නෑ එයා ගේ කතාව පටන්ගන්න.

මං මේ කරන්න යන්නේත් අන්න ඒ වගේ දෙයක්.

හොඳ විශ්වාස ඇත්තක් කියන්නද?

අපේ රටේ සිංහල කවි ලියන අය දාස් ගණනාවක් ඉන්නවා. ඒත් කවි කියවන අය ගණන, අර කවි ලියන අය ගණනට වඩා අඩුයි!

තමන් කවි ලියන්නේ නැති, කවදාකවත් ලියලාවත් නැති, ඒත් වෙනත් කෙනෙක් ලියපු කවියක් කියවලා රස විඳින්න පුළුවන් අය ඉන්නේ ටික දෙනයි.

ඒ ටික දෙනාගෙන් බහුතරයක් මේ බ්ලොග් එක බලන එක කොච්චර ජොලියක් ද?

ඒ වගේම ජොලියක් තමයි, තමන් ලියපු කවියක් දැකලා, ඒකෙන් කාව්‍ය රසයම නොවෙතත් වෙනිං මොකක් හෝ වින්දනයක් ලබා ගන්න අය නිසා කවිය ලියපු කෙනාට ඇතිවෙන ජොලිය!

මං පේරාදෙනියේ ඉංජිනේරු පීඨ කලා කවයේ බිත්ති පුවරුවේ පල කළ මේ කවියෙන් මට ලැබුනේ අන්න ඒ දෙවෙනි ආකාරයේ සතුටක්.

මෙන්න ඒ කවිය.

ජීවිතය

දුක
දුක
දුක
දුක
දුක
දුක
සැනසුම
දුක
දුක
දුක, දුක, දුක... ...෴

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
මේ කවිය ලියවුනේ කවිය කියවා නොව සමස්ත රූපයක් විදියට නිරීක්‍ෂණය කරලා රස විඳිය යුතු සංයුක්ත කවි කියන වර්ගයේ කවියක් නිර්මාණය කරන්න ගත්තු වෑයමක සරල ප්‍රථිපලයක් විදියටයි.

සංයුක්ත කවි ගැන මං මුලින්ම දැන ගත්තේ අජිත් තිලකසේන ගේ "මල් වැනි ගල්" කියන පොතෙන්.

(image: http://boondionline.blogspot.com/2009/01/blog-post_29.html)