අරුණී ශපීරෝ, ගනු කඩුව, එනු සටනට! - To Aruni Shapiro with love!

අරුණී ශපීරෝ යනු සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ නම රැන්දූ වනිතාවකි. මා භාවිතාකරන භාෂාවෙන් පොර ළමයෙක් යැයි කිව හැක. වරෙක මම ඇයව සිංහල බ්ලොග් ලොවේ සුවිශේෂී තනතුරකට ද යෝජනා කළෙමි. වරෙක මම ඇයට හොඳ පාඩමක් උගන්වන්නට ද හැදුවෙමි.

අරුණී ශපීරෝ ගේ බ්ලොගය විදග්ධ ලිපිවලින් පිරී ඇත. ඇය බොහෝ ඇසූ පිරූ තැන් ඇත්තියකි. විශ්ව දැනුම සිංහලෙන් බෙදන්නීය. කොටින්ම ඇය ඇවිදින විශ්ව කෝෂයක් බඳුය.

ඒ මා ඇය ගැන අවංකවම සිතන ආකාරයයි.

මා පොඩි කාලයේ උගත් "පූජාච පූජනීයානං!" යන මංගල කරුණට අනුව යමින් මා ඇයට ගරු කරමි.

බ්ලොග් ලිවීමට අමතරව අරුණී ශපීරෝ ගේ සහ මගේ සුළු හෝ සමානකම් ඇත්තේ ඒ කිහිපයක් පමණි.

අපි දෙදෙනාම කැලණිය විශ්ව විද්‍යාලයට සම්බන්ධකම් ඇත්තෝ වෙමු. එකිනොකට වෙනස් හේතුමත වුවද අපි දෙදෙනාම ආචාර්ය උපාධි අතහැර දැමූ අයවෙමු.

එහෙත් අරුණී ශපීරෝ සහ මා අතර ඇති අසමානකම් පෙරකී සමානකම්වලට වඩා ප්‍රභල ඒවා වේ.

අරුණී ශපීරෝ විදග්ධ බ්ලොගයක් ලියන්නීය. මම මුග්ධ බ්ලොගයක් ලියමි.

ඇගේ බ්ලොගයේ පලවෙන බොහෝ දේශපාලන මතවාද සහ ඇතැම් සිතුම් පැතුම් මට ඉතා දුරස්තර වේ.

මේ සියල්ල ලියුවේ, අරුණී ශපීරෝ ගේ එක් ලිපියකට මා දැමූ කමෙන්ටුවක් ඇය වාරණය කර, "මුග්ධ ප්‍රතිචාර වලට මේ අඩවියේ තව දුරටත් ඉඩකඩ ලබා දෙන්නේ නැතිබව කරුණාවෙන් සලකන්න" යැයි කියා ඇති බව මගේ හයිකු කතන්දරයට ඇනෝනිමස් කමෙන්ටුවක් දැමූ අයෙක් කියා තිබීමයි.

අරුණී ශපීරෝ, ගනු කඩුව, එනු සටනට!

අරුණී ශපීරෝ ගේ ඒ ලිපිය ලියවී තිබුණේ යුදෙව් ජාතිකයින් ගැනය. විවිධ මර්ධන මැද යුදෙව්වන් ජාතියක් සේ නැගී සිට දසත විසිර දියුණු වූ අයුරු ඇය එහි ලා විස්තර කර ඇත.

යුදෙව්වන් ගැන මා මුලින්ම ඇසුවේ මගේ අංකල් කෙනෙකුගෙනි. ඔහු එකල ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ ජනාධිපති වූ ජිමී කාටර් විරෝධියෙක් විය. කාටර්ට විරුද්ධව රිපබ්ලිකන් පක්‍ෂයෙන් තරග වැදුණු රොනල්ඩ් රේගන් වීරත්වයේ ලා සැලකීය.

ලංකාවේ පසල් දනව්වක රාජ්‍ය සේවයේ පහලම තලයේ රැකියාවක් කල මගේ අංකල් මෙලෙස එලෙස ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ පොලිටික්ස් ගැණ එතරම් උනන්දු වූයේ ඇයි ද යන්න මට අද ද ප්‍රශ්නයකි. මට එදා කාටර් සහ රේගන් යනු විදෙස් නම් දෙකක් පමණක් විය.

නමුත් මගේ අංකල් ට එය එසේ නොවීය.

ඔහු උග්‍ර රේගන් පාක්‍ෂිකයෙක් වූයේ ජනාධිපති අපේක්‍ෂක රේගන් ගේ යෝජිත විදේශ ප්‍රතිපත්තිය, එවකට ජනාධිපති කාටර් ගේ ප්‍රතිපත්තියට වඩා යුදෙව්වන්ට හිතකර එකක් වීම නිසාය. (මගේ අංකල් ලා ගේ හයි කොලිටිය බලනු මැන!)

මේ අංකල් දැන් මිය ගොසිනි (ඔහුට නිවන් සැප පතමි).

අරුණී ශපීරො ගේ යුදෙව්වන් පිළිබඳ ලිපිය කියවූ මට එක්වරම සිහිවුනේ මගේ ඒ අංකල් ගැන කතාවයි. ඉතින් මා ඒ ගැන ඉතා සංක්‍ෂිප්ත සටහනක් මගේ පයතිචාරය ලෙස එහි ලූ වෙමි.

අරුණී ශපීරෝ ඒ ප්‍රතිචාරය වාරණය කර ඇති නිසා මට එය එලෙසම මෙහි යෙදීමට නොහැක. මගේ මතකයේ හැටියට එය මෙලෙස විය.

"මගේ අංකල් කෙනෙක් හිටියා කාටර්ට බණින, රේගන්ට වඳින. ඒ රේගන් ගේ විදේශ ප්‍රතිපත්තිය යුදෙව්වන්ට වඩා පක්‍ෂපාත නිසයි. අද මගේ අංකල් ජීවත්ව හිටියා නම් ඔබාමට බණිනු ඇති, රොම්නිට වඳිනු ඇති, චාල්ටන් හෙස්ටන් මළ දා අඬනු ඇති!”

මුග්ධ ප්‍රතිචාරයක් යැයි අරුණී ශපීරෝ වාරණය කර ඇත්තේ අන්න ඒ ප්‍රතිචාරයයි.

අරුණී ශපීරෝ ගේ විදග්ධ චින්තනයට සාපේක්‍ෂව මගේ කමෙන්ටුව ඇයට මුග්ධ එකක් ලෙස පෙනෙන්නට ඇත.

නමුත් සත්‍යය නම්, මා ඒ ලියුවේ මගේ සිතට එවෙලේ ආ අවංක සිතුවිල්ල බවයි.

කෙසේ හෝ අරුණී ශපීරෝ ගේ සිත රිදීමක් හෝ මා ගැණ අමනාපයක් ඇතිවී තිබෙන බවට පෙනී ගිය නිසා මම අද උදෑසන පහත ප්‍රතිචාරය එහි ඇතුලත් කළෙමි.

"මා මෙතන ලියූවේ ලිපිය කියවූ විට මගේ සිතට ආ අවංක සිතුවිල්ලයි. එහි ඔබට හෝ අන් කිසිවෙකුට අපහාසයක් තිබුණේ නැත. ඔබේ රාමුවට අනුව එය මුග්ධ එකක් වන්නේ මගේ අඳ බාලකම නිසාය. එය මගේ වරදකි. මගේ කමෙන්ටුව පල නොකිරීම ඔබේ අයිතියකි. මගේ කමෙන්ටුව කියවීමෙන් ඔබ අපහසුතාවයකට පත් වූ වා නම් මට සමාවන්න. ස්තුතියි."

මේ දෙවන කමෙන්ටුව වාරණය නොවී අනුමත වෙනු ඇතැයි සිතමි.

අරුණී ශපීරෝ සමග මගේ අමනාපයක් නැත.

මා මුලින් කියූ පුජාච පූජනීයානං කරුණ සඳහන් මංගල සූතයයේම මෙලෙස එයි.

"අසේවනාච බාලානං!"

අරුණී ශපීරෝ මගේ මුල් කමෙන්ටුව වාරණය කර මා ඇගේ බ්ලොගයෙන් දුරස්කර ඇත්තේ ඒ නිසාය.

අපි දෙදෙනාම අනුගමනය කරන්නේ එකම මංගල සූතයයි. ඉදින් මා කෙලෙස නම් ඇගේ වරදක් දකින්නද?

-කතන්දරකාරයා

(image: http://polarbearstale.blogspot.com.au/2011/06/queen-elizabeths-locket-ring-ca1575.html)