මේ කතන්දර බ්ලොග් එක පටන් ගත්තු දා ඉඳලා අද වෙනතුරු විවිධ අවස්ථාවල දී මං ප්‍රාඨමික පාසලේ සිදුවුණු විවිධ සිදුවීම් කතන්දර විදියට ලියලා තියෙනවා.
හෝඩියේ පන්තියේ දී මුණ ගැසුණු සිත්තරාවිය,
ඒ පන්තියේ මෙන්ම දෙවෙනි පන්තියේ හිටිය නපුරු ටීචර් ලා,
දෙකේ පන්තියේ මාලවතී ටීචර් දුවන කොට ඇද වැටුණු හැටි,
තුනේ පන්තියේ දී පළමුවෙනියා වෙලා හතරට පාස් වෙච්ච හැටි,
හතරේදී සිදුවුණු "මයි ෆස්ට් ක්‍රෂ්" අවස්ථාව,
මගෙ ලේ සෙලවුණ විදුහල්පති වේවැල් පාර,
හතරෙන් පහට පාස් වුණු හැටි,
පහේ පන්තියේ දී පන්ති නායකයා වුණු හැටි,
එතකොට පහේ පන්ති නායිකාව ගේ කතාව,
පන්තියේ පළමුවෙනියා වෙලා අටපට්ටම් පැන්සලක් තෑගි ලැබුණු හැටි
යනාදී වශයෙන් ලියවුණු කතන්දර ගණනාවක්ම ඒ ගොඩේ තියෙනවා.
මොනවා වුණත් පහේ පන්තිය තමයි මං ප්‍රාථමික පාසලේ ගතකරපු හොඳම අවුරුද්ද.
තුන්වාරෙම පළමුවෙනියා වුණු එක, පන්ති නායකයා වුණු එක විතරක්ම නෙමෙයි ඒකට හේතුව. ඉගෙන ගත්තු දේවල් වගේම, උගන්නපු ටීචර් ගැනත් තියෙන්නේ හරිම සුන්දර මතකයක්.
එච්චර කල් පන්තිය බාර චීචර්ලා සෙට් කරපු විභාග කරපු අපිට පහේ පන්තියේ දී ලොකුම ලොකු ආණ්ඩුවේ විභාගයකට මුහුණ දෙන්න වුණා.
හයේ පන්තියේ සිට ඉගෙන ගන්න වරම් ලැබෙන්නේ මේ විභාගේ ප්‍රතිපල අනුව තමයි කියලා අපේ චීචර් අපිට කිව්වා.
අප දන්නා හුරු පුරුදු ගණිතය සහ සිංහල භාෂාවට අමතරව බුඩ්ඩි පරීක්‍ෂණය ද මොකක්ද මන්දා විෂයකිනුත් එක ප්‍රශ්ණ පත්තරයක් තියෙනවා ලු කියන එක තමයි අපිට ලැබුණු අනිත් අළුත් ආරංචිය වුනේ.
මෙන්න මේ බුඩ්ඩි පරීක්‍ෂණය විභාගෙට අපිව ලෑස්ති කරන්න අපේ ටීචර් ටවුමේ කඩෙන් පොතක් ගෙනවා මට මතකයි.
ඒ පොතෙන් බලන කොට තමයි මට තේරුණේ මේ බුඩ්ධි පරීක්‍ෂණය කියන්නේ විවිධාකාර බෝල, ඉරි, කොටුවලින් සමන්විත ජ්‍යාමිතික රූප පිළිවෙලට හදන ගේම් එකක් බව!
ඒ බුඩ්ඩි පරීක්‍ෂණය පොතෙන් විවිධ ප්‍රශ්ණ අරගෙන අපේ චීචර් පන්තියේ සාකච්ඡා කෙරුවා. ඒ විතරක් නොවෙයි, පොත සති අන්තයට ළමයින්ට ගෙදර ගෙනියන්න දෙන බවත් කීවා.
මුලින්ම ඒ පොත ගෙදර ගෙනියෑමේ වරප්‍රසාදය ලැබුණේ පන්තියේ පළමුවෙනියාටයි!
කොහොමද සනීපේ?
මේ කියන විභාගෙන් මට මතක එකම එක ප්‍රශ්ණයයි.
පුර්ණ සංඛ්‍යා සහ භාග ඉලක්කං පහක් දීලා ඒවා අවරෝහණ ක්‍රමයට සැකසු විට එන ආකාරය ගැන බහුවරණ ප්‍රශ්ණයක් තිබුණා ගණිතය ප්‍රශ්ණ පත්තරේ. නමුත් මට පෙණුනු විදියට ඒවා ඒ වෙනකොටත් තිබුණේ අවරෝහණ ක්‍රමයටම තමයි.
කොහොම හරි ඒ ප්‍රශ්ණයට මං සාර්ථකව මුහුණ දුන්නා වුණාට, ඊට අමතරව තව ප්‍රශ්ණ රාශියක් තියෙනවා මට දන්නාව කියලා හිතුණාට ඇත්තටම මං නොදැන හිටපු. ඒ් හින්දා මට ගණිතයට ලකුණු ලැබිලා තිබුණේ සීයෙන්ම 86 යි.
බුඩ්ඩි පරීක්‍ෂණයට 87 කුත්, සිංහලවලට 88 කුත් ලැබී තිබුණා.
ඒ කියන්නේ සාමාන්‍යය අගය 87% යි.
මේ තමයි මං මගේ ජීවිතයේ පස්තාච්චි කාලේ වෙනකම්ම විභාගෙකට හොඳින් ම මුහුණ දුන්නු, වැඩියෙන්ම ලකුණු ගත්තු අවස්ථාව!
කලින් දවසක ලිව්වා වගේ එතැන ඉඳන් උසස් පෙල විභාගේ දී 69.25% ක් ගන්න දවස වෙනකල්ම ඩවුන් ද පල්ලන් තමයි ගියේ.
කොහොම හරි ඔය විභාගෙන් ඒ ආකාරයට ඉහලින් ම ලකුණු අරගෙන තමයි මං හයේ පන්තියට පාස් වුණේ.
බ්ලොග් එක සම්බන්ධව මගේ විභාග ප්‍රතිපල කියනවා නම්, 2009 ජූලි 11 දින පටන් අරගෙන, කතන්දර 1,033 ක් ලියලා, ෆලෝවර්ස් ලා 1,300 ක් එකතු කරගෙන, හිට්ස් මිලියන් දෙකයි පොඩ්ඩක් අරගෙනයි මං මේ මගේ කතන්දර බ්ලොගයේ පස්වෙනි වසර මේ විදියට අවසාන කරන්නේ!
පහේ පන්තිය ඉවර වුණාම අවුරුද්ද අන්තිමේ මට ලැබුණා දිග නිවාඩුවක්. නිවාඩුවෙන් පස්සේ මට සිදුවුණා හයේ පන්තියේ ඉඳලා ඉගෙන ගැනීම සඳහා ටවුන් එකේ මධ්‍ය විද්‍යාලයට යන්න.
ඊට පස්සේ මං වැස්සකටවත් ඒ කණිෂ්ඨ විද්‍යාලයේ පස් පාගලා නෑ! එදා මා එක්ක ඉගෙන ගත්තු සමහර යාළුවෝ අද වෙනතුරු ඇහැට දැකලාවත් නෑ.
ඒ අනුව කියනවා නම් කතන්දර බ්ලොග් එකේ මගේ කාලයත් අදින් අවසන්. මින් පසු මේ බ්ලොග් එකේ නඩත්තු කටයුතු සහ කොස්මෙටික් අළුත් කිරීම් හැර වෙනත් කතන්දර පලවීමක් නොවෙනු ඇති.
අවුරුදු පහක් කියන්නේ දිගු කාලයක්. මේ බ්ලොග් එක කියවන සමහර අයගේ ජීවිතවලින් ඒ කාලය 10% පමණ වුනාට, බොහෝ දෙනෙකුගේ ජීවිතවලින් අවුරුදු පහක් කියන්නේ ඊට වඩා ලොකු ප්‍රතිශතයක්. සමහර විට 25% ටත් වඩා!
දිගු කාලයක් එකම වේගෙන් යම් කාර්යයක නිරව වෙනවා කියන්නේ ලොකු ජයග්‍රහණයක් කියලයි මට හිතෙන්නේ.
ඒ ජයග්‍රහණයේ තවත් කොටස්කාරයෝ ඉන්නවා. පසුගිය වසර පහ තුල මට දැක්වූ සහයෝගයට ඒ සියළු දෙනාටම මගේ ස්තුතිය පිරිනැමෙනවා.
බ්ලොග් එක නවත්වනවාය කියන එක ඉතිං දුකයි තමයි! ඒත් නැට්ට එක්ක අලි මැරෙන එකේ, මේ බ්ලොග් කට්ටක් ගැන කවර කතාද?
දන්නෙම නැතුව වැහිලා අන්තර්ධාන වෙලා යන බ්ලොග්, ලියවීම අඩුවෙලා, අඩුවෙලා අමතක වෙලා යන බ්ලොග් අතරේ මෙහෙම කලින්ම කියලා බ්ලොගයක් නතර කරන එක එක අතකට හොඳ තත්වයක් කියලා මට හිතෙනවා.
එහෙනම් ඉතිං, ආයුබෝවන්!
-කතන්දරකාරයා
ප/ලි:
ඔබේ කමෙන්ටු තව පැය කිහිපයකින් මෙහි පලවෙනු ඇත.
