බ්ලොග්කාරයෙක් ගේ වයිෆරේ ගේ කතාවක් සහ ඒ බ්ලොග්කාරයා ගේ මතකයන් සමගින් තත්කාලීන කේස් එකකට සම්බන්ධ කතන්දර කීපයක ආරම්භය - Here we go!

මේ දවස්වල වින්නඹු-හෙදි සටනක් යනවනේ ජයටම. ඕකට දොස්තරලාත් එහෙන් මෙහෙන් හෝ කෙලින්ම සම්බන්ධයි ලු.

මේ ගැන බ්ලොග්කාරයින් දෙතුන් දෙනෙක්ම ලිපි ලියා තිබුණා. එක්කෙනෙක් රාජ්. ඊලඟට පැරා. මේ ලිපිය ලියලා පලකරන අතරේ මාතලනුත් එකතුවෙලා.

පැරා නම් අදත් ලිපියක් ලියා තිබුණා, ඒ අර කලින් ලිපියක කමෙන්ට් එකක් දාපු ඇනෝවෙක් උපුටා දක්වලා තිබුණු දිවයින වාර්තාවට හරියටම ගැලපෙන විදියටයි. ඒ ඇනෝලා ගේ යටි අදහස ලෙස පෙනුණේ බ්ලොග්කාරයින් ගේ ලිපිවලින් කියවෙන මතය ඔවුන්ගේ බිරින්දෑවරුන් ගේ රැකියාව අනුව සැකසී ඇති බවකුයි.

අපි ඕනෑම කෙනෙකුට රටේ ලෝකේ ප්‍රශ්ණ ගැන මතයක් තියෙනවා. ඒක අපේ අත්දැකීම්, දැනුම සහ අපි අගය කරන වටිනාකම් ඒ කියන්නේ වැලිව්ස් මත පදනම් වෙච්ච දෙයක්. එය අපේ කලත්‍රයා ගේ රැකියාවට අදාල වෙන්නත් පුළුවන්, නොවෙන්නත් පුළුවන්.

විවාහ වෙලා ඉන්න දෙපලකට ඕනෑම දෙයක් ගැන දෙයාකාරයක අදහස් තියෙන්න පුළුවන්. මතවාද දෙකක් දරන්න පුළුවන්. සමහර විට මේ මතවාද එකිනෙකට අතිශයෙන් ප්‍රතිවිරුද්ධ වෙනකොට නං වැඩේ අංජබජල් වෙන්න ඉඩ තියෙනවා. නමුත් බොහෝ වෙලාවට ඔය අදහස්වල තියෙන සුළු සුළු වෙනස් කම් නම් සුළු සුළුම තමයි!

මේ බ්ලොග් බලන අස්සේ මටත් මතක් වුණා පරණ සහ අලුත් කතන්දර දෙක තුනක්.

ඒවායින් සමහර කතන්දරවලට අදාල දේ මීට කලිනුත් මං අතින් ලියවිලා තියෙනවා.

මුලින්ම මතකද මං ලියපු පේරාදෙනිය ද කටුබැද්ද ද කියන කතන්දරේ?

ඒ කතන්දරේ කියවුණා වගේම වැදගත් තීරණයක් මට ගන්න සිදුවුණා අපි දහයේ පන්තියේ ඉඳලා එකොළහේ පන්තියට යන දවසේ.

"මැත්ස් කරන ළමයි මේ පේලියට එන්න, බයෝ කරන ළමයි අර පේලියට යන්න!" අපේ අංශබාර ප්‍රධානියා කීවා. ඒ වෙනකොට අපි හැමදෙනාම වගේ ඒ තීරණය අරගෙනයි හිටියේ.

ලංකාවේ අධ්‍යාපන ක්‍රමය අනුව විභාග ප්‍රතිපල අනුව ශිෂ්‍යයින් හැදෑරිය යුතු විෂයන් මොනවාද කියන එක කලින්ම තීරණය වෙලායි තියෙන්නේ.

හොඳට ඩිෂ්ටින්ෂන් තියෙන අය එක්කෝ මැත්ස් නැත්නම් බයෝ. ඊලඟට ස්ථතරය යන්න ඕනෑ කොමර්ස් කරන්න. අන්තිම ස්ථරයට, ඒ කියන්නේ ගණිතයට, විද්‍යාවට ඩිෂ්ටින්ෂන් හෝ ක්‍රෙඩිට් නැති අයට කලා විෂය ධාරාවේ අබ සරණ පමණයි.

ඔය කලාව කිරීම ගැන තවත් මං ලියපු කතන්දරයක් තමයි මේක.
http://kathandara.blogspot.com/2012/01/disaster-strikes-kathandara-household.html

ඒ වගේම මිණිවන් පී තිලකරත්න ලියපු "කුඩා දොස්තර, මහ දිසාපති" කියන කෙටිකතාවත් මේ කේස් එක මත පදනම් වුණු එකක්. මං ලියපු "මං ලියන්නේ මට ඕනෑ දේවල්, ඇයි උඹ ලියන්නේ කාට ඕනෑ ද?" කියන කතන්දරේ පෙර කතාවේත් ඔය වගේ සම්බන්ධයක් තිබුණා.

ඒ මොනවා වුණත්, මං එදා අම්මා ගේ කැමැත්තටත් පිටුපාලා, මැත්ස් පන්තියට යන පෝලිමට එකතු වුණේ අර පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි වගේ මැත්ස්වලට විශිෂ්ඨ සාමාර්ථයක් තිබුණු නිසාම නොවෙයි. ඊට වඩා මට ජීව විද්‍යා විෂයයන් ගැන ඒ වෙනකොට ඇතිවෙලා තිබුණු අප්‍රසන්නකම නිසයි.

කූප්‍රකට බ්ලොග්කාරයෙකුගේ වයිෆරේ ගේ නයෙක් කියලා මං ලියපු කතන්දරේ කියවුණු කේස් එකේදී මේ කියන වයිෆරේට සාමාන්‍ය පෙළට ගණිතයට විශිෂ්ඨ සාමාර්ථයක් තිබුණාට විද්‍යාවට තිබුණේ ක්‍රෙඩිට් එකක් විතරක් නිසා ඇගේ අම්මා වගේම පාසලේ ගුරුවරියනුත් උපදෙස් දිලා තියෙන්නේ ඒ ලෙවල්වලට මැත්ස් කරන්න කියලයි. නමුත් ඇය බයෝ පන්තියටයි ගිහින් තියෙන්නේ. ඒ මොනවා වුණත් ගණිතයට ඇති බය හින්දා වෙන්න ඕනෑ!

මට කියන්න ඕනෑ එක කරණයක් නම්, අද සෞඛ්‍ය ක්‍ෂේතයයේ රැකියාවන් කරන අති බහුතරය ඒ තැන්වලට ගිහින් තියෙන්නේ මේ ලෙඩ්ඩුන්ට සලකන්න තියෙන පින් අතේ සිතුවිලි හින්දා නොවෙයි. වෙනත් සමාජ, ආර්ථික කරුණු හින්දයි.

මතකද මං ලියපු ලොකු වෙලා තාත්තා කෙනෙක් වෙන්න ආසයි කියන කතන්දරේ?
http://kathandara.blogspot.com/2009/09/blog-post.html

එදා තමයි මං තීරණය කලේ ලොකු වෙලා මැවිසුරුවෙක් වෙනවා කියලා. ඒ තීරණයට හේතුව මේ මැවිසුරුකමට කිසිසේත්ම අදාල දෙයක් නොවෙයි.

ඒ වගේම තමයි, අද දොස්තර ලා, නර්ස් ලා, මිඩ් වයිෆ්ලා වෙලා ඉන්න අයත්.

බහුතරයක් එහෙම වුණාට සුළුතරයක ගේ පසුබිම් කතාව ඊට වෙනස් වෙන්න පුළුවනි.

මං පොඩි කාලේ ගමේ ගිය වෙලාවක අපේ ඇන්ටිලා මගේ අහපු ප්‍රශ්ණයම, අපි හතේ පන්තියේ විතර ඉගෙන ගන්න කාලේ අපිට සමාජ අධ්‍යයනය උගන්නපු සුගතදාස ගුරුවරයා අපෙන් ඇහැව්වා.

පන්තියේ කොල්ලෝ, කෙල්ලෝ සාමාන්‍ය ටිපිකල් උත්තර දුන්නා. දහයේ පන්තියෙන්ම ඉස්කොලෙන් කැපිලා තාත්තා වගේ ඩ්‍රෑයිවර් කෙනෙක් වෙන්න ගිය සුනිල් පවා දුන්නේ වෙනත් උත්තරයක් මට මතක විදියට.

ඒ උත්තර අසා අවසානයේ සුගතදාස සර් මෙහෙම කිව්වා.

"මගේ දුව නම් පොඩි කාලේ කියන්නේ එයා ලොකු වෙලා නර්ස් කෙනෙක් වෙලා ලෙඩ්ඩුන්ට සාත්තු කරන්යි කැමති කියලා. මං එහෙම කතාවක් වෙනත් ළමයෙක් කියනවා තාම අහලා නෑ!"

කතාව ඇත්ත නේද?

මාත් තාම අහලා නෑ!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
සෞඛ්‍ය සේවයේ අය ඒ ක්‍ෂේත්‍රවලට යොමුවෙලා තියෙන්නේ රෝගීන්ව සනීප කරන්නට, රැකබලා ගන්නට, උපස්ථාන කරන්නටය කියා සිතීම, අද දවසේ දේශපාලුවන් දේශපාලනයට එන්නේ මහජනයාට සේවය කිරීමටය කියා සිතීම වගේ දෙයකි!

(image: http://www.dreamstime.com/royalty-free-stock-photography-hospital-staff-standing-row-over-white-image8564507)