පේරාදෙනියේ මාකස් ප්‍රනාන්දු ශාලාවේ සිට ලියමි : Homesickness

මේ කවියත් මං පේරාදෙනිය විශ්ව විද්‍යාලයේ ගතකළ මුල් සති දෙක ඇතුලත ලියපු එකක්.

මං හිටියේ මාකස් ප්‍රනාන්දු ශාලාවේයි. එතන ඉඳන් ගඟෙන් එගොඩ ෆැකල්ටියට යනවා කියන්නේම මාර රැග් එකක්.

ඇයි ඕයි, අක්බාර් එකේ ඉන්න වුන්ට විනාඩි දෙකක්වත් යන්නේ නැති ගමනට අපිට විනාඩි විස්සක් යනවා. තද වෙනවා, නේද?

ඒ මදිවට මාකස් ප්‍රනාන්දු ශාලාවේ කැෆටේරියා එක නොහොත් භෝජනාගාරය වහලා එලියේ පොඩි කඩ කෑල්ලක් විතරයි තිබුනේ. කියල වැඩක් නෑ.

ඉතිං ළමයි, ඔය හේතු නිසාද මන්දා මං ගිය බ්‍රහස්පතින්දා දාපු කවිය වගේම මේ කවියත් ටිකක් දුකෙන් ලියපු එකක්. හැබැයි හැමදාම ඔහොම ඔය දුක තිබුනේ නෑ. එක්කෝ මං දුකට හුරු වුණා, නැත්තං අට්ට ලෝක චක්කරේ කැරකුණා අනිත් පැත්තට.

දැන් කියවන්න කෝ පදවැල.

ජීවිතය

භෝජනාගාරයේ පෝලිමේ හිරවෙලා
ලැබගන්න බත්පතින් කුසගින්න නිවෙනවා
රස නහර පිනා යන ගෙදර බත සිහිවෙලා
නොදැනුවත්වම වගේ නෙත කඳුළු පිරෙනවා

කඳු නැගල, කඳු බැහැල ගත වෙහෙස දැඩි කරන්
උදයෙන්ම පෝලිමේ කම්මලට ඇදෙනවා
පරබසින් උගැන්වෙන දෙසුම් සවනෙහි හෙලන්
දේශණාගාරයේ නිදිකිරා වැටෙනවා

ඇල්මැරුණු තේ එකෙන් ගත වෙහෙස නිවාගෙන
හිරු බසින සැඳෑවේ කුටිය වෙත ඇදෙනවා
හිත වෙහෙස කෙසේ හෝ නිවන්නට සිතා ගෙන
හැකිතරම් ඉක්මනින් ගුලිවෙලා නිදනවා

සීතලේ මිරිකෙමින් රෑ කලේ නිදන විට
සිහිනයෙන් ගෙදර ගොස් ඉන්න හැටි පෙනෙනවා
පූරුවේ පවක් යැයි සිතාගෙන සැනසිලා
ජීවිතය දුකක් බව පසක්කර ගන්නවා෴

අඟහරුවාදා, බ්‍රහස්පතින්දා සහ සෙනසුරාදා දිනවල කතන්දර බ්ලොගයේ මේ කයි-කතන්දර පල කෙරෙනුයේ 2011 සැප්තැම්බර් සාහිත්‍ය මාසය වෙනුවෙනි.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
සාහිත්‍ය මාසය පිටින් දාලා මං ලියපු කවි විතරක් පල කර කර ඉන්නේ නැතුව පොත් ගැනත්, පොත්වල කවි ගැනත් ලියන්නට හිතී ඇති බව සතුටින් දන්වමි.

(පේරාදෙනිය විශ්ව විද්‍යාලයේ පළමු වසරේ දී මා විසින් ලියන ලද ඉහත පදවැල ඉංජිනේරු පීඨ කලා කවයේ බිත්ති පුවරුවේ මුල්වරට පලකරන ලදුව දෙවන වසර අවසානයේ දී හස්තද්වාරයෙන් එලිදක්වන ලද හන්තානේ කඳු පාමුල කාව්‍ය සංග්‍රහයට ඇතුලත් කරන ලදී.)

(image: http://www.dailynews.lk/2010/03/27/fea60.asp)