ලොකු කෑල්ල

මේ කතන්දර බ්ලොග් එකේ වැඩි හරියක් තියෙන්නෙ මගේම කතන්දර. ඒ කියන්නේ, ලව් ලෙටර් ලියපු හැටි, චූ කළ හැටි, සුද්දෙකුට පාර කිව්ව හැටි, පන්ති නායකයා වුනු හැටි, පන්තියේ පලමුවෙනියා වුනු හැටි, නපුරු ගුරුවරුන්ගෙන් නිරපරාදේ ගුටිකාපු හැටි වගේ මෙකී නකී කතන්දර.

මගේ කතන්දරවලට පිලිතුරු විදියට ආපු ඉන්දික ගේ කතන්දරත්, චූටි ටීචර් ගේ කතන්දරත්, ටැබූගේ කතන්දරත් මං වෙනම දාල තියෙනව.

ඔය අස්සෙ මං එක එක කාලවලදි, එක එක තැන්වලදී අහල තියෙන එක එක කතන්දරත් මං මේ බ්ලොග් එකේ පලකරල තියෙනව හුදෙක්ම හුදී ජනයාගේ පහන් සංවේගය පිණිස. මං පෙරේද දාපු කුණුහරුප සින්දු උරුහං බාන එකයි, යාළුවො දෙන්න දුවපු හේතුව ගැන කතාවයි දෙකම ඒ වගේ එව්ව.

හැබැයි, ඒ හැම තැනදිම මං කියල තියෙනව පැහැදිලිවම ඒ කතන්දර වෙනත් අයගේ ඒවය කියන එක.

අදත් මං කියන්න යන්නේ ඒ වගේ මං කලින් අහල තියෙන කතාවක්.

ඔන්න හොඳ යාළුවො දෙන්නෙක් ගියාලු කඩේකට උදේට කන්න. ගිහින් ඉල්ලුවලු පානුයි, මාලුයි ගේන්න කියල. (මගෙත් ප්‍රියතම කෑමක් තමයි පානුයි කිරට උයපු මාළුයි. හැබැයි මං පසුගිය දවසක පරිප්පු එක්කත් පාන් ගෙඩියක්ම කෑවා.)

ඔන්න වේටර් ළමය පාන් ගෙඩියක් හතරට කපල මාළු දීසියක් එක්ක ගෙනත් තිබ්බ මේසෙ උඩින්. බැලින්නං, මාළු කෑලි දෙකෙන් එකක් පැහැදිලිවම පුංචියි අනිත් එක ලොකුයි.

එක යාළුවෙක් කරපු දේ පැන්න, හැන්ද ගත්ත, කෙලින්ම ලොකු කෑල්ල තමන්ගෙ පිඟානට බෙදාගත්ත.

අනිත් යාළුවට ඇල්ලුවෙ නෑ ඒ කරපු වැඩේ.

ඉතිං, පොර කෙලින්ම කිව්ව ඒ බව.

"මචං උඹ මුලින්ම ලොකු මාළු කෑල්ල බෙදාගත්තු එක හරි නෑ නේද?"

එතකොට ලොකු කෑල්ල බෙදාගත්තු යාළුව අනිකගෙන් ඇහැව්ව මෙන්න මෙහෙම.

"හොඳයි, උඹ නං ඉස්සෙල්ලා මාළු දීසියෙන් බෙදා ගත්තෙ, උඹ ගන්නෙ මොන කෑල්ලද? ලොකු එකද, පොඩි එකද?"

"මං නං ගන්නේ පොඩි කෑල්ල!" උත්තරේ ලැබුණ.

"ඉතිං, එහෙනං කිසි ප්‍රශ්ණයක් නෑනෙ. ඔය තියෙන්නේ පොඩි කෑල්ල දැං බෙදා ගනිංකෝ!"

කට උත්තර නැතිවෙනව කියන්නෙ මෙන්න මේ වගේ අවස්ථාවලටයි.

කතන්දරකාරයා