තවත් ලව් ලෙටර් එකක තවත් කතාවක්

අල්ලපු පන්තියෙ කෙල්ලෙක් මට ලව් ලෙටර් ලියපු එක ගැන මගේම කතන්දරේට වැඩිය ජොලි කතන්දරේ තමයි අපේ අයිය කෙනෙකුට කෙල්ලෙක් දීපු කවි ලියුම ගැන කතන්දරේ.

ඒ කවියට අපේ අයිය කාරය ලියපු පිලිතුරු කවිය මට දැන් අමතකයි. මං හිතුව අපේ බ්ලොග් කියවන අය අතර සෑහෙන්න රසවත් නිර්මාණ කරන්න හැකියාව තියෙන අය ඉන්න නිසා කවුරු හරි ඒ වැඩේ සම්පූර්ණ කරයි කියල. ඒක හිතන තරං ලේසි වැඩක් නෙමේ වගේ. අයිය කාරයගේ කවිය මට අමතක වෙන්න ඇත්තෙත් ඒ හින්දයි.

අදත් මං කියන්න යන්නෙ, මං පොඩි කාලෙ අහපු ලව් ලෙටර් එකක තිබුණ පුංචි කවියක් ගැන කතාවක්.

මේක අපේ අර කවි සහිත ලව් ලෙටර් ලියපු අයිය ගේ යාළුවෙක් කෙල්ලෙකුට දීපු ලියුමක තිබුණු එකක්.

සැනසුම සතුට මා වෙත සැමදින ගෙනෙන
මිහිරාවියේ ඔබ මගෙ හද මිණිපහන
මා ඉදිරියේ ඇත්නම් ඔය සුදු මූණ
ආහර ජලය කිසිවක් මට නැත ඕන

ඔය කවි ලිව්වට ඒ කෙල්ල ඌට කැමති වුනේ නැහැයිලු. කෙල්ලෙක් කැමති වෙයිද තමන්ගේ මූණ බත් පිඟානක් වගෙයි කියන පොරකට නේද? කොහොම වුනත් ඉතිං අපේ පොර නිතරම හිටියෙ හරිම සෝකෙන්, ඩිප ගහල.

සමහරු ඉන්නවනේ අර සත්‍ය ප්‍රේම බෘංග රාජයෝ කියන අය. එකම කෙල්ලෙකුට ආදරේ කරල, එයාවම බඳින්න තමයි හිතන් ඉන්නෙ. කෙල්ල බෑ කිව්වොත්, කෙල්ලගෙ දෙමව්පියො අකමැතිවුනොත් ජීවිත කාලෙටම නොබැඳ ඉන්නයි බලන්නෙ.

මේ ලියන වෙලාවෙ මට මතක්වුනේ, ඒ වගේ පොරවල් ගැන පස්සෙ කාලෙක මං අහපු කවියක්. මේකෙ වර්ෂන් දෙකක් තියෙනවා. මං දෙකම දන්නවා වුනාට මෙතන දාන්නෙ හොඳ එක. අනිත් වර්ෂන් එක දන්න අය ඕනිම නං ඒක මුමුණල තමන්ටම කියා ගන්න. මෙතන ලියන්න හෙම නං එන්න එපා රජෝ.

හදවත ඇතත් රත්තරනින් හදාලා
කොයි කෙල්ලත් එකයි බල, පෙම පුදලා
මේක නොදත් අපෙ අයියල අඬාලා
නොබැඳම මැරෙති එක කෙල්ලම පතාලා

මට පේනව පේනව වගේ ඔය කවිය කියවල කීප දෙනෙක්ම ඇඹරෙන හැටි ඒකෙ තමන් දන්න විකල්ප වර්ෂන් එක සිහිවෙලා.

කතන්දරකාරයා
ප/ලි
හුඟ දවසකින් ප/ලි කෑල්ලක් දාන්නත් බැරිවුණා!