තඩි ප්‍රියන්ත, ලොකු අතුල සහ හොඳ සුරන්ජිත්

එක වගේ දේවල් දෙකක් හෝ ඊට වැඩිය තියෙන කොට එහෙම නැත්තං එක වගේ අය දෙන්නෙක් හරි ඊට වඩා හරි ඉන්න කොට මේ අය වෙන්කරල අඳුන ගන්න අපිට ක්‍රමයක් ඕනැ වෙනව.

අපි හැමෝටම නම් දාල තිබුනට එකම නම කී දෙනෙකුට තියෙනව ද? සුද්දන් අතර නම් ජෝන් ල, පීටර් ල, මයිකල් ල වැහි වැහැල. සිංහල නම් නං පරම්පරාවෙන් පරම්පාරාවට වෙනස් වෙන හින්ද වැඩේ නරකම නෑ.

ඒත් ඉතිං නිමල් ල, සරත් ල, සුනිල් ල, රංජනී ල, මල්ලිකා ල කොච්චර ඉන්නවද ලොකු පරම්පරාවල, පොඩි පරම්පරාවල ත් නදුන් ල, සඳුනි ල, රොෂාන් ල, නිලූෂි ල වැහි වැහැල.

එකම මුල් නම තියෙන දෙන්නෙක් හිටියොත් ඒ දෙන්නව වෙන් කරල අඳුනගන්න තව නාම විශේෂණයක් ඕනැ වෙනව.

මේ කතන්දර මාතෘකාවෙ මුල් නම් දෙක, ඒ කියන්නෙ තඩි ප්‍රියන්ත සහ ලොකු අතුල කියන නම් දෙක ඒවගේ හැදිච්ච ඒවා මයෙ හිතේ. ඔය කියන දෙන්නම දැන් ලේඛකයො.

ඒ කාලෙ කෙට්ටු ප්‍රියන්ත කෙනෙක් ඉන්න ඇති ප්‍රියන්තගෙ ක්ලික් එකේ. පොඩි අතුල කෙනෙක් ඉන්න ඇති අතුලගෙ ක්ලික් එකේ.

ඔය සේරම කතා ලිව්වෙ මෙන්න මේ කතන්දරේ කියන්නයි.

ඒ දවස්වල අපේ හොඳ යාළුවෙක් හිටිය නම සුරංජිත්. කාලයක් යන කොට අපිට තව පොරක් සෙට් වුනා. මෑන්ස් ගෙ නමත් සුරංජිත්. ඉතිං මොකද කරන්නෙ? එකෙක් ගැන කතා කරන්න බැහැ අනික කියල පැටලෙනව.

ටික දවසකින් ප්‍රශ්ණෙ විසඳුනා.

එදා ඉඳල පස්සෙ සෙට් වෙච්ච පොරට නම වැටුන හොඳ සුරංජිත් කියල. අනිත් පොරට අමුතුවෙන් විශේෂණ දාන්න මහන්සි වෙන්න ඕනැ වුනේ නෑ.

තාමත් හොඳ සුරංජිත් කිව්වහම කවුරුත් දන්නව මේ කා ගැනද කතා කරන්නෙ කියල. ඒ එක්කම එදා වගේම අපි හැමෝටම හිනා යනව.

අපේ ඔරිජිනල් සුරංජිත්ටත් එදා වගේම අදත් නහුතෙට කේන්ති එනව ඇති.

කතන්දරකාරයා

ප/ලිඃ මේ කතන්දරේ මතක් වුනේ සුදන්ත සාදුගෙ කතාව බලනකොටයි.