කේක් ගෙඩි අප්පු - Happy B'day Kathandara

මං පුංචි කාලෙ බලපු සිංහල චිත්‍රපටියක එක කොටසක් තාමත් මට හොඳට මතකයි. මේක බර්ත් ඩේ පාටි එකක්. ගෙදර ලස්සනට සරසලා තියෙනවා. බැලුම් බෝල. ක්‍රේප් කොල. සාරි, ටයි කෝට් පිරිලා.

ඔන්න ලොකු කේක් එකක් තියෙනවා. ඒක කපනවා. හැමෝම අර ලෝකේ වැඩියෙන්ම කියන සින්දුව (දන්නවනේ?) කියනවා. ඒ සින්දුවම ඔන්න සිංහල පෙම් ගීයකට මෝප් වෙලා යනවා.

චන්දන ඇල්ලෙන් නාලා... ...

සුපිරි කිරි පිරි ඉතිරි කොළඹ අවට සහ වෙනත් නගරවල පොෂ් කට්ටියට නං ඔය වගේ බර්ත් ඩේ පාටි තියෙන්න ඇති. ඒත් දියකිරි තියා කැකිරි වත් නොතිබුණු ගමේ ගොඩේ අපිට නං ඒවා නිකං චිත්තරපටි කෑලි විතරයි.

කුකින් ක්ලාස් ගිහින් කේක් හදන්න ඉගෙන ගත්තායින් පස්සේ නං ඔන්න අපේ අම්මා අපේ උපන් දිනවලට කේක් හදන්න පටන් ගත්තා. ඩේට් කේක් තමයි අම්මගේ ප්‍රියතම කේක් වර්ගය. සමහර වෙලාවට අම්මා බටර් කේක් හැදුවා. ඒත් අර අයිසින් කරන්න උගන්නපු දවසේ අම්මට ක්ලාස් එක මිස් වෙලයි තිබුනෙ, ගෙදර වැඩ කටයුත්තක් නිසා. ඒ නිසා අර චිත්‍රපටියේ තිබුණු හැඩ වැඩ දාපු කේක් නං සැලෝලයිට් වලින් මේ පැත්තට ආවෙම නෑ.

අපේ දෝණි ගේ අවුරුද්දේ උපන් දිනය තමයි ඔන්න මං සම්බන්ධ වුනු මුල්ම උපන් දින සාදය. හැබැයි ඒක තිබ්බෙ ඉරිද දවසක හවස. ආවෙත් දුවගෙ ආච්චිල කීප දෙනෙක් විතරයි. කතන්දර හාමිනේගෙන් එදා අපූරු කේක් එකක් ලැබුණා. ඒ කේක් එක ගත්තු බංගලා හන්දියෙ බේකරි කඩෙන්ම අපි ගත්ත රෝල්ස්, කට්ලට්ස්, පේස්ට්‍රීස් ගොඩාරියක්.

කෙල්ල ගේ උපන් දිනේ පිට දාලා අපි දීල ඇද්ද උස්මුරුත්තාවටම එනකං.

දැනුත් අවුරුද්දකට තුන් හතර වතාවක් අපේ ගෙදරට ලඟ කඩෙන් බර්ත් ඩේ කේක් ගෙඩි එනව. ගීතය ගැයෙනව, කේක් කැපෙනව, කැවෙනව. නමුත් අර සාරි, ටයි කෝට් සහ චන්දන ඇල්ලෙන් නාලා සීන් එකක් නං තාමත් නෑ.

මේ සේරම කතන්දර කිව්වෙ පොඩි කේස් එකක් නිසයි.

අද තමයි කතන්දර බ්ලොග් එකේ උපන් දිනේ. පහුගිය අවුරුද්දෙ ජුලි 11 දා තමයි මේ කොටි වලිගය අල්ල ගත්තෙ.

මූ හොඳ කොටියෙක්.

මේ වගේ වැඩක් අවුරුද්දක් තිස්සෙ හති නොවැටී කරගෙන යන්න නං, අපේ කාලේ භාෂාවෙන් කියනව නං, "හොඳ ගැට්ටක්" තියෙන්න ඕනැ. ඔය ගැට්ට තියෙන්න ඕනැත් ශරීරයේ එක්තරා ස්ථානයකයි.

අද මේ උපන් දිනේ ට "කේක් ගෙඩි අප්පු" සම්බන්ධ වෙන්නේ ඒ ආකාරයෙනුයි.

පහුගිය අවුරුද්දක කාලය තුල මට ප්‍රතිචාර එවපු, ඊ-මේල් එවපු, කතන්දර ලියල එවපු, මගේ පරණ කතන්දර මට මතක් වෙන දේවල් කියපු හැමෝටම මගේ බොක්කෙන් ම ස්තූතිය.

කතන්දර බ්ලොග් එකට හොඳම වින්දනාත්මක අඩවිය ලෙස සම්මානයක් දෙන්න තීරණය කරපු රාජකීය විද්‍යාලයේ සාහිත්‍ය සංගමයටත් තැන්ක් යූ එකක් වේවා!

ඒ සේරටමත් වැඩිය ලොකු දෙයක් තියෙනව.

දුකා ගේ, ටැබූ ගේ සහ ඒ එක්කම මගේ මේ බ්ලොග් එකත් බලල කතන්දර ලිවීමේ කලාවට සැලකිය යුතු පිරිසක් පහුගිය වසරක කාලය තුල එකතු වීම තමයි මට තියෙන ලොකුම සැටිස්ෆැක්ෂන් එක.

අනාගත සිංහල ලේඛකයෝ බිහිවෙන්නේ මේ බ්ලොග් අවකාශයෙන් කියන එකයි මගේ මතය.

එහෙනං ඉතිං හැපි බර්ත් ඩේ කියල ඔය කේක් ගෙඩි අප්පුව අපි බෙදා හදා ගනිමු.

සිංහල බ්ලොග් අවකාශය සදාකල් දිනේවා!

කතන්දරකාරයා
1. මගේ ආරම්භක පෝස්ට් එක - ජාල සටහනක ඇරඹුම
2. මුල්ම කතන්දරේ - කාලෝ ට සීට් එක දුන්නු දා