පවුලේ දොස්තර

ඉස්කෝලේ යන කාලේ දහයේ පන්තියේ වගේ ඉඳලා අඳුණන මගේ හොඳ යාළුවෙක් තමයි සුසන්ත සුරන්ජිත්. ක්ලාස් මේට් කෙනෙක් නං නෙමේ. කොහෙමටත් පොර බයෝ සයන්ස් නේ කලේ. මුලින් ටිකක් අඳුණාගත්තත් ඒ ලෙවල්ස් ඉවර වෙලා රස්තියාදු කාලේ තමයි හොඳටම ෆිට් වුනේ.

මං නිතරම පොරගේ ගෙදර යනවා. පව්ලේ කට්ටියත් හොඳට අඳුණවා.

දැන් නං මුණ ගැසුණු කාලයක් මතක නෑ. පොර ඉන්නේ පිටරටක නිසා. හැබැයි ඉතිං ස්කියිපියට පින් සිද්ද වෙන්න මුණත් තහඩුව නං ළඟදී දැක ගත්තා.

පොර ළඟක නැති නිසා මේ කතාව කියන්න බය වෙන්න ඕනැ නෑ මගෙ හිතේ.

ඉතිං ඔන්න විභාග ප්‍රතිපල අනුව පොර ගියා කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ වෛද්‍ය පිඨයට.

පොර ගේ මල්ලී ගියේ අපේ ඉස්කෝළෙටමයි. මැන්ස් කළෙත් බයෝ. තව අවුරුදු දෙකක් විතර යද්දී මල්ලිත් තේරුණා රුහුණු විශ්ව විද්‍යාලයේ වෛද්ය පීඨයට.

ඊළඟට හිටියේ පොඩි නංගියා යි. එයා නං ගියේ අපේ ඉස්කෝලෙට අල්ලපු බාලිකාවටයි. එයාත් කලේ බයෝ සයන්ස් ම තමයි ඉතිං පවුලේ ට්‍රැඩිෂන් එක පරිදි.

ඉතිං තවත් අවුරුදු දෙකකින් විතර මට සුසන්ත සුරන්ජිත් හමුවුණු වෙලාවක කිව්වා ඔන්න වූටි නංගී ඒ අවුරුද්දේ ඉඳලා යනවා කියලා පේරාදෙනිය විශ්ව විද්‍යාලයේ පශු වෛද්‍ය විද්‍යාව කරන්න.

මගේ කටට කෙලින්ම ආවේ මෙන්න මේකයි.

"ඇති යන්තං මචං, දැන් ඉතිං තව අවුරුදු හතරකින් උඹලෑ පවුලට බේත් ගන්න පවුලේම වෛද්‍යවරියක් ඉන්නවා..."

කතන්දරකාරයා

ප/ලි
මේ ලඟදී තිබුණු සංදර්ශණයකදී දේශපාලකයෙකු ගේ රෝගී තත්වය බලන්න වෛද්‍ය ජයන්ත පෙරේරා ද කොහෙද ආවය කියන ආරංචිය දැකලා කවුදෝ කඩප්පුලි කතාවක් කියලා තිබුණා එයා ආවේ ඇයි එන්න තිබුණේ වෛද්‍ය ප්‍රමිත් නේද කියලා.

පස්සෙ බැලින්නම් මේ ප්‍රමිත් මගේ යාළුවාගේ නංගී ඉගෙන ගත්තු තැන උපාධිධාරියෙක් ලු.

ඒ කතාව අහලයි මේ ලියපු කතන්දරේ සිහියට ආවේ.

ප/ප/ලි
පල්ලම් පොලු විවේකය හොඳින් ගෙවේ!