කතන්දරකාරයා උසාවි සාවියේ - Kathandarakaraya goes to the Courts

රතු කොරොල්ලා කාරෙකෙන් ගෙදර ගෙනාපු රෝස බබා බලාගන්න මැටනිටි ලීව් දාල හිටපු කතන්දර හාමිනේව මාසේ පඩිය ගන්න වැඩපොළට එක්ක යන්න ගිහින් කතන්දරකාරයා ට වැදුණනේ දඩ කොළයක්.

ගාන පොඩි උණාට ගෙවන්න අමතක වුණු නිසා වැඩේ කේස් වෙලා උසාවියෙන් පිට බේරගන්න බැහැයි කියලයි ට්‍රැෆික් ඕඅයිසී කිව්වේ. උදව්වක් හැටියට හැකි ඉක්මනින්ම උසාවියට දාල දෙන්නං කියල කිව්වවහම බෑ ය කියන්න හේතුවක් නෑනේ.

ඔන්න ඉතිං සිතාසි හෙම ඇවිල්ලා මට සැට් වුණා උසාවියකට යන්න ජීවිතේ මුල් වතාවට. නඩුව තිබුනේ මරදාන හරියේ ට්‍රැෆික් කෝට් එකේයි. උදේ නමේට වගේ වෙලාවකට.

කළු කලිසමයි, සුදු නිල් ඉරි කමිසෙකුයි ඇඳල කෝකටත් කියල රතු ටයි පොල්ලකුත් එල්ලගෙන මං ගිහින් කාර් එක අලුත්කඩේ හරියේ ගාල් කරලා, හරියට උදේ නමේට කලින් ට්‍රැෆික් කෝට් එකට කිට්ටු වුණා.

සූ ගාලා සෙනග!

මං දොරෙන් ඇතුළට යන කොටම මෙන්න බොලේ මා ළඟට ආවා කළු කෝට් දා ගත්තු පොරවල් දෙන්නෙක් විතර.

"ආ යූ අ විත්නස් ඕ අ ඩිෆෙන්ඩන්ට්?" (උඹ සාක්කිකාරයෙක්ද නැත්තං වග උත්තරකාරයෙක් ද) එකෙක් අහපි මගෙන්?

මං හිතුවෙ මුං දෙන්නා උසාවියේ ඔෆිසර්ලයි කියලයි, ඒත් එහෙනං ඇයි මේ කඩ්ඩ?

"ඩිෆෙන්ඩන්ට්!" මං කිව්ව.

"වටීස් දි ඔෆෙන්ස්?" (මොකක්ද කරපු වරද)

"ඕ, ජස්ට්, අයි වෝස් කෝට් ස්පීඩින් ඇන්ඩ් වෝස් ගිවන් එ ටිකට්. අයි ෆොගොට් ටු පේ ද ෆයින් ඔන් ටයිම් ඇන්ඩ් ද පොලිස් සෙඩ් දැට් ඉට් හැස් ටු බී සෙට්ල්ඩ් ඇට් ද කෝට්ස්."

"සෝ, ආ යූ ගොයිං ටු ප්ලීඩ් ගිල්ටි?" (ඉතිං උඹ වරද පිළිගන්නද යන්නේ)

"යර්ස්, අයෑම්!"

"ලෙට් මී ඇපියර් ෆෝ යූ දෙන්. අයි ඈම් අ ලෝයර්. අයි විල් රිප්‍රසන්ට් යූ ඇන්ඩ් ප්ලීඩ් ගිල්ටි. මයි ෆී ඉස් ඔන්ලි ෆයිව් හන්ඩ්රඩ් රුපීස්. දිස් ජජ් ඉස් ගුඩ්. හී විල් ෆයින් යූ මේ බී ෆයිව් හන්ඩ්රඩ් රුපීස්!" (එහෙනං මං උඹ වෙනුවෙන් පෙනී ඉන්නං. මං ලෝයර් කෙනෙක්. මගේ ගාස්තුව රුපියල් පන්සීයයි. මේ නඩුකාරය හොඳ පොරක්. උඹට ඔන්නං රුපියල් පන්සීයක් දඩ ගහයි)!

"ඉෆ් අයෑම් ගොයින් ටු ප්ලීඩ් ගිල්ටි වයි ෂුඩ් අයි නීඩ් අ ලෝයර් ?"(මං වරද පිළිගන්න යන එකේ මොකටද මට ලෝයර් කෙනෙක්)

"ඊෆ් යූ ගෝ දෙයා විතවුට් අ ලෝයර්, ද ජජ් විල් ෆයින් යූ මේ බී වන් තවුසන්ඩ් ෆයිව් හන්ඩ්‍රඩ් රුපීස්!" (උඹ ලෝයර් කෙනෙක් නැතුව නිකංම නඩුවට ගියොත් නඩුකාරයා උඹට රුපියල් එක්දාස් පන්සීයක් වුණත් දඩ ගහන්න ඉඩ තියෙනවා).

මට ඒ කතාව ඇල්ලුවේ නෑ! ඒ මොන විකාරයක් ද?

"දැට්ස් වෙරි ස්ට්‍රේන්ජ්!" කියාගෙන මං උසාවියේ ඇතුළට ගිහින් වාඩි වුණා.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
එහෙම කියල ඒ ලෝයර් කාක්කෝ නෙමේ වැඩේ අත හැරියේ.

ඒ විස්තර මේ කාර් කතන්දර මෙගා සීරීස් එකේ ඊලඟ ජන-අප්‍රිය කොටසින් (හපොයි මදෑ කාර් එකක් ගත්තා - උසාවියක ගෙවුණු දවසක්) බලාපොරොත්තුවන්න!

ප/ප/ලි:
මේ කතන්දර මෙගා එකේ අද කොටසේ මාතෘකාව ගැන වචනයක් කියන්න ඕනෑ.

උසාවි සාවිය කියන්නේ උසාවිය පරිශ්‍රය (කෝට් ප්‍රෙමිසස්) කියන අදහස දෙන ගරු ගාම්භීර වචනයක්. මං මේ වචනය ඉගෙන ගත්තේ මිණිවන් පී තිලකරත්න ලියු "උසාවි සාවිය" කියන නවකතාවෙන්.

අන්න බලනව නං හොයාගෙන බලන්න වටින පොතක්. ලංකාවේ උසාවි වල නඩු තියෙන කාලකණ්ණි ප්‍රමාදය ගැන මේ පොතේ අපූරුවට විස්තර කරල තියෙනවා.

මිණිවන් පී තිලකරත්න කියන්නේ සිංහල මහාචාර්යවරයා කැලණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ 90 ගණං දක්වා. දැන් නම් මිය පරලොව ගිහින්.

මිණිවන් පී තිලකරත්න උපහාස කතා කලාවට උපන් හපනෙක්. පොර ගේ "මගෙ ගම සරිගම" කියන කෙටිකතා පොත උපහාසයේ උපත කියලා කියන්න පුළුවන්. පොර ලියපු අනිත් පොත් තමයි, පුංචි එක්නැලිගොඩ, කන්දෙන් ලන්දට වගේ ඒවා.

කන්දෙන් ලන්දට මරු නවල් එක. මට හිනා කාලා පණ යන්න ගියා කන්දෙන් ලන්දට කියවන වෙලේ!

නාථ දෙයියෝ එක්ක පරීක්‍ෂණ කිරීම වගේ වැඩ වලිනුත් අනුන්ව හිනස්සන පුළුවන්. නමුත් දන්නෙම නැතුව තමනුත්රටටම විහිළුවක් වෙනවා ඒසමගම.

කැලණිය විශ්ච විද්‍යාලයේ හිටපු මහාචාර්ය මිණිවන් පී තිලකරත්න උපහාසාත්මක කතා ලිව්ව විතරයි.

(image: http://psmc.wordpress.com/2007/08/)