බ්ලොග් අවකාශයේ "පඩ ෂෝ" එක!

කාලෙකට කලින් එක චූ කතන්දරයකින් පටන් අරං මං ලිව්ව චූ කතන්දර සීරිස් එකක් ම. ඊට පස්සෙ ලිව්ව කක්කි කතන්දරයක්.

මේ කතන්දරවලට "ෂහ්, මරු!" ආකාරයේ ප්‍රතිචාර වගේම, "චීයා, අනේ!" ආකාරයේ ප්‍රතිචාරත් ලැබුණා.

අද මං මේ සැරසෙන්නේ තවත් ඒ වගේම විවිධාකාර ප්‍රතිචාර බලාපොරොත්තු විය හැකි කතන්දරයක් කියන්නයි.

සේරටම කලින් කියන්නේ ඕනෑ, මේ කතන්දරේ මගේ වුණාට, ඔය දාල තියෙන මාතෘකාව නං මගේ නෙමේ බව.

දැන් ඔය පඩ කියන්නේ සාමාන්‍යයෙන් ඈනුමක්, කිඹුහුමක්, කැස්සක් යනවා වගේ ස්වාභාවික සිදුවීමක් නේ. ඒ වුනාට වැඩේ වෙන්නේ කටෙන් නෙමේ. ඒ පළමුවෙනි වරද!

ඒ වගේම, පඩයක් යනවා කියන්නේ නිකං චූ බරක් එනවා වගේ ශරීර කෘත්‍යයක් ගැන අපිට එන පොඩි සංඥාවක්. ඒ හින්දා ඕක කළබල වෙන්න දෙයක් නෙමේ. නමුත් ඉතිං, වූ බරක් හැදුනාම වගේ නෙමේ පඩේක සද්දෙයි, ගඳයි දෙකම තියෙනවානේ. ඒ තමා දෙවෙනි වරද!

මෙන්න මේ වගේ වරදවල් හින්දා, ප්‍රසිද්ධියේ පඩයක් ඇරීම සිලාචාර නොවන දෙයක් සහ නොදැනිම වගේ පඩයක් යෑම ලජ්ජාවට හේතුවෙන දෙයක් විදියට තමයි සැලකෙන්නේ.

සාමාන්‍ය පිළිගැනීම තමයි "සද්ද පඩ ගඳ නෑ, ගඳ පඩ සද්ද නෑ" කියන එක. මේක "පඩ පිළිබඳ සීරෝ නියමය" කියල මං හඳුන්වන්නම්.

නමුත් ඔය නියමය හැම තිස්සේම ඇත්ත නොවන බව අපි හැමෝම දන්න කාරණයක්. (ඒ කියන්නේ නියමයක් නෙමෙයි, නිකං කන්ජෙක්ටර් එකක් විතරයි).

මෙතෙන්දි මට මතක් වෙන්නේ අර පුටුව යට හිටපු බල්ලා සහ පඩ කතන්දරේ. ඒක හැමෝම වගේ දන්න නිසා මෙතන ආපහු ලියන්නේ නෑ. අහල තියෙන අය ඒ කතාව ආපහු මතක් කරගෙන හිනාවෙන්න.

දැන් ඔය සද්දෙ පඩ තියෙනවානේ. ඒවායේ ආවේනික ශබ්ධය අනුව මෙන්න මේ ආකාරයට ප්‍රධාන වශයෙන් කොටස් හතරකට වර්ගීකරණය කරන්න පුළුවන්.

කෙටි පඩ
මේවා හරිම කෙටි, නමුත් තීව්‍ර ඒවා. බඩ හොඳට වේලිලා හෝ තට්ටං තදවෙලා නං තමයි මේ පඩ උපදින්නේ.

දිග පඩ
පඩ නොයවා හිර කරගෙන, හිර කරගෙන, හිටියාම කෙටි පඩ වුනත් අන්තිමේදි දිග පඩ වෙනවා.

මුලින් සඳහන් කරපු පඩ පිළිබඳ සීරෝ නියමයේ කොරොලරි එක තමයි, පඩේක දිග ඒකේ ගඳට ප්‍රතිලෝමව සමානුපාතිකය කියන එක. ඒ අනුව දිග පඩ, ගඳ අඩුයි කියලා අපිට සාධනය කරන්න පුළුවනි.

තෙත පඩ
මේවා එන්නේ බඩ ටිකක් බුරුල් වුණාමයි. සද්දෙක් නිකං තෙත ගතියක් තියෙනවා. හරියට අර පොඩි ළමයෙක් එයා ගේ නැන්ද ගේ වෙඩිමට රත්තරන් බඩු ගන්න මීගොමු ගිහින් දවල්ට කාපු දේවල් අජීරණ වුණාම වෙනවා වගේ.

හුඟක් ම තෙත පඩ
හුඟක් ම තෙත වගේ තේරුණොත් රජෝ ඉතිං, බඩු ම තමා! ඒ කියන්නේ මේ කැටගරියේ පඩයක් ගියොත්, කෙලින්ම ගිහින් වෙල්ලා හැලියට පනින්න තමයි වෙන්නේ.

ඔය සේරම විස්තර ලිව්වේ මෙන්න මේ පඩ කතන්දරය කියන්නයි.

ඔන්න මං ඉපදෙන්නත් ඉස්සර කාලේ, ඒ කියන්නේ අපේ අම්මයි තාත්තයි කසාද බැඳපු අළුත පදිංචි වෙලා ඉඳලා තියෙන්නේ තාත්තා ගේ කැම්පස් එකට කිට්ටුව කුලී ගෙදරක. ඔය දවස්වල අපේ ඇන්ටි කෙනෙක් ඇවිත් එහේ නතර වෙලා තියෙනවා විභාගෙකට පාඩම් කරන්න කියලා. කැම්පස් ලඟ ඉන්න කොට නිකං පොඩි පහේ මෝටිවේෂනල් ෆැක්ටර් එකකුත් ක්‍රියාත්මන වෙනවා ඇතිනේ. පාඩම් වැඩ වලට.

දවසක් සති අන්තයේ දවාලක, අපේ තාත්තා කාලා පොඩ්ඩක් සාලේ සිළුමිණ පත්තරෙ බල බල ඉන්න කොට පොඩි පහේ පඩයක් ගිහිල්ලා තියෙනවා, තරමක සද්දෙකුත් එක්ක.

එතන අපේ ඇන්ටි පාඩම් කර කර ඉන්නවා, තාත්තා දැක්කද, නොදැක්කද මන්දා? හැබැයි අපේ නැන්දට ඇහිල තියෙන්නේ පඩයක් යන සද්දෙයි, ඊට පස්සේ අපේ තාත්තා මෙන්න මෙහෙම කියනවා විතරයි.

"හප්පා, හරිම සනීපයි...!!!"

"එදා ඉඳලා අපේ පවුල්වල අය අතර පඩ සම්බන්ධව කතාබහේ දී මෙන්න මේ වගේ කෑලි තමයි තිබිල තියෙන්නේ."

"හරි ගඳක් එනවා, කාට හරි සනීපයක් දැනුනද?"

"අනේ මේ සනීප විඳ ගන්නවා නං පොඩ්ඩක් එලියට ගිහින් සනීප විඳ ගන්න කෝ!"

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි
ඔන්න, ළමයිනේ බ්ලොග් අවකාශයේ පඩ ෂෝ එක ඇරඹුණා!
ඔහොම යමු, ඔහොම යමු.