කම් හෝම් -විමලා

මේකත් කතන්දරකාරයා පස්තාච්චි කුපාඩි කාලේ කතාවක්. හැබැයි කලින් ඒ කාලේ ගැන මං ලියපු වෙනත් කතන්දරවලට වැඩි සම්බන්ධයක් නං නෑ.

ඔය මං නිතරම කියන පස්තාච්චි ආයතනය හෙවත් පෝස්ට් ග්‍රැජුවේට් ඉන්ස්ටිටියුෂන් එක තිබුනේ තායිලන්තයේ බැංකොක් නුවර උතුරු පලාතේ ඉස්සර එයාපෝට් එක තිබුණු ඩොන් මුවංග් පැත්තේ.

අපි සිලෝන් එකට ලංකාව කියනවා වගේ තායිලන්තේ අය තමන් ගේ රටට කියන්නේ සියම් කියලයි.

ඔය සිලෝන් එකේ තියෙන සියම් නිකාය කියන සෙක්ට් එකට ඒ නම ඇවිල්ලා තියෙන්නෙත් ලංකාවේ මහනකම නැති භංගස්ථාන වෙලා ගිය කාලෙකද කොහෙද තායිලන්තයෙන් උපසම්පදාව ගත්තු හින්දා. හැබැයි එහේ අස්ගිරිය, මල්වත්ත කියල ස්ථාන නාම නං එහෙ නැහැ මගේ හිතේ.

තායිලන්තය බහුතර බෞද්ධ රටක්. පන්සල් හැම තැනම වගේ තියෙනවා. සමහර පැරණි නගර වලට ගියාම නිකං පොලොන්රුවෙ වගේ නටබුන් වෙච්ච පන්සල් අඩියෙන් අඩියට.

ඒ සේරම සියම් නිකායේ පන්සල් වෙන්න ඕනැ!

ඉස්සර ලංකාවේ නං එක ගම් හතරකට පන්සල් තිබුනේ එකයි නේ. අර මට සරොං ඇඳං යන්න කියල නාලන්ද අණ කරපු අපේ ගමේ පන්සල, රජ මහා විහාරයක්. ඒක තිබුනේ අල්ලපු ගමේ. අපි තමයි පන්සලේ දායකයින්ගේ උතුරු පේරුව. හතර පේරුවක්ම තිබුණා පන්සලට අයිති.

ඒකට දැං අපේ අම්ම ලා ඉන්න ගමේ පයින් යන දුර, ඒ කියන්නේ කිලෝ මීටරයක් ඇතුලත, පන්සල් තුනක් තියෙනවා. පිං කරන්න ඉඩකඩ වැඩියි ඉස්සරට වඩා. නිකං හරියට තායිලන්තෙ වගේ.

මං තායි පන්සලකට ගිය ගමනකදි අල්ලපු ෆොටෝ ටිකක් කලින් දවසක දැම්මා මතකද?

සිලෝන් එකේ ඉඳලා තායිලන්තේ වන්දනාවට යන්නේ බිස්නස් කාරයෝ විතරක් නෙමේ. හාමුදුරුවරුත් වඩිනවා. අපේ හිටපු සුදන්ත සාදුත් (මතකනේ තරිඳු?) අන්තිමේ දී එහේ ගිහින් නේ අතුරුදහන් වුනේ!

හැබැයි ඉතිං, මේ විදියට තායිලන්තේ යන සිලෝන් එකේ සියම් නිකායේ හාමුදුරුවරුන්ට වෙනවා එයාපෝට් එකේ දී ම තනි උරහිස වහන සිවුර වෙනස් කරලා උරහිස් දෙකම වැහෙන්න අඳින්න. මොකද තායිලන්තේ ඉන්න සියම් නිකායේ හාමුදුරුවරු සිවුර අඳින්නේ ඒ විදියටයි.

සිවුරෙන් දෙවුරම වැහෙන හින්දාද කොහෙද, ඒ තායිලන්තේ ඉන්න සියම් හාමුදුරුවරු කට්ටිය "අම්මා බුදු වේවා!" වගේ දහම් පාඨ අත් ගොබ වල නං පච්ච කොටාගන්නේ නෑ. හොඳට පේන තැනක එපායැ පච්ච කොටාගන්න.

ඉතිං ඔය සියම් එකේ ඉන්න කාලේ දවසක් මට පණිවිඩයක් ලැබුණා අපි දන්න කියන හාමුදුරු නමක් සිලෝන් එකේ ඉඳලා සියම් දේශයට වන්දනාවේ එනවාය කියලා. මාත් ඉතිං එයාපෝට් එකට ගියා සාදු ව මුණ ගැහෙන්න. එදා මේ කියන විමලානන්ද හාමුදුවෝ තමයි මට කීවේ ඔය කලින් මං ලියපු දෙවුර වහන්න වෙන කතාව.

විමලානන්ද හාමුදුරුවෝ සති දෙකකින් ලංකාවට වඩිනවාය කියපු දවසේ ඔන්න මං ආයෙත් ගියා එයාපෝට් එකට. මං හිතුවේ සාදු අතේ ලංකාවෙන් තැපැල් කරන් ලියුං ටිකකුයි, ගෙදරට චොක්ලට් පැකට් එකකුයි යවන්න.

ගිහිං බැලින්නං, අපේ සාදු ආපසු ගමන සතියකින් කල් දාලා, ඒ අතර කාලයේ මැලේසියාවත් වන්දනාමාන කරගෙන එන්න යන්න ප්ලෑන් එකක් ගහලා.

හාමුදුරුවෝ මැලේසියා වේ ඉඳලා ආපසු තායිලන්තෙට වැඩම කරන දවසේ මං ගියා, සාදු නතරවෙලා ඉන්නවාය කියපු පන්සල ට. ඒක තිබුනේ, බැංකොක්වල දකුණු ප්‍රදේශයේ තැනකයි.

පැය ගානක් රස්තියාදු වුනත් අනේ අපේ විමලානන්ද සාදු වැඩියේ නෑ. ඒ දවස්වල මොබයිල්, එස්එම්එස්, ඊ-මේල් හෙමත් නෑනේ. සිගප්පූරුවේ ඉඳලා, එහෙන්ම සිලෝන් එකට ගියාද?, නැත්තං බුරුමේ වගේ රටකට වැඩියා ද? දන්නේ නැති හින්දා මං ඉතිං එදාත් අරං ගිය චොක්ලට් එක කකා ආපහු ගියා පස්තාච්චි කුපාඩි ආයතනයට.

ඔන්න ටික දවසක් ගියා. මං සති අන්තයේ දවල් වරුවක හොඳ ක්‍රෑමක් දාගෙන ඉන්න වෙලේ, මෙන්න බොලේ මගේ කාමරයේ දොරට ගහපි සෙකුරිටි පොරක්.

"යූ හෑව් අ කේබල්!" ඌ කියපි!

කේබල් කියන්නේ රටකින් රටකට යවන ටෙලිගිරැං වලට නේ.

මං පපුව ගැහි, ගැහී ගියා සෙක්කා එක්ක උංගේ ඔෆිස් එකට. එදා සති අන්තය නිසා, තැපැල් වැඩ නෑ. සෙක්කෝ තමයි ඉන්-චාර්ජ් ඔෆ් කේබල්ස්. මං හිතුවේ ගෙදරින් හදිසි පණිවිඩයක් තමයි කියලයි. අසනීපයක් ද, කරදරයක් ද, බුදු අම්මෝ.

ඔන්න ඉතිං ටෙලිග්‍රෑම් එක කඩලා බැලින්නම් මෙන්න තිබුණු පණිවිඩය.

"කම් හෝම්. -විමලා"

මට මේක අංඩර දෙමලයක්. කවුද මේ විමලා. මගේ අම්මත් නෙමෙයි. ඇන්ටි කෙනෙක්වත් නෑ විමලා කියලා. සිලෝන් එකේ ඉන්න කාලේ උන්මාද චිත්‍රසේන දැකලා පිස්සු හැදුණු කෙනෙකුට විමලා වගේ නමක් තියෙන්න විදියක් නෑනේ, සිංහල නං පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට වෙනස් වෙන නිසා.

අනික, එහෙම උන්මාද චිත්‍රසේන ටයිප් එකේ මැටර් එකක් වුනත් ඇයි කම් හෝම් කියලා කියන්නේ මේ හදිස්සියේ කේබල් එකක් එවලා. වැඩේ චාටර් වෙලාද?

මොනව වුනත් මට කරන්න දෙයක් තිබුණෙ නෑ!

මට එදා හැදුණු හෙඩ්-ඒක් එක දවස් ගාණක් තිබ්බා. සතියකින් විතර තිබුණු එක්සෑම් එකෙන් පස්සේ ඇරිල ගියා. ඊටත් පස්සේ මුළු එපිසෝඩ් එකම අමතක වෙලා ගියා.

ඔහොම කාලයක් ගිහින්, ක්ලෝක් ඇඳලා ෆොටෝ එහෙම අරං, සේරම අකුලගෙන ආපහු සිලෝන් එකට ආවට පස්සේ දවසක, අපේ විමලානන්ද හාමුදුරුවෝ මුලිච්චි වුණා.

කතන්දර කුමාර, එදා මං මැලේසියාවෙන් ගියානේ සිංගප්පූරුවට, එහෙත් සතියක් ඉඳලයි ආපහු තායිලන්තෙට ඇවිත් ගෙදර ආවේ. මං එන්න කලින් එහෙදි ටෙලිග්‍රෑම් එකක් එව්වා, ලැබුණද? සාදු ඇහැව්ව මගෙන්.

ඔන්න එතකොටයි මට වැඩේ තේරුනේ.

ගෙදර යනවා. විමල. කියන ටෙලිග්‍රෑම් එක තමයි මට ඇවිත් තියෙන්නේ ඉංගිරිසියෙන් කම් හෝම්, විමලා. කියලා.

පණිවිඩේ කියවල කලබල වෙච්ච හින්දයි, සෙක්ක ගොයිය කේබල් එකක් ගැන කියපු හින්දයි මට එදා පෙනිල නෑ මේ ටෙලිග්‍රෑම් එක ඇවිත් තියෙන්නේ බැංකොක් වලම වෙනත් උප නගරයකින් කියන එක.

-කතන්දරකාරයා