කොච්චි, කෝච්චි සහ කෝපරේට් නිදිමත මැද්දේ කතන්දරකාරයා ගේ දවස ගෙවුණු හැටි - Red hot chillies

ඉස්සර අපි සමහරු දිනපොත් නැත්තම් ඩයරි ලිව්වා මතකද? පස්සේ කාලේ කම්මැලිකමටම මං නම් මේ වැඩේ අතහරලා දැම්මා.

දැන් ඉතිං බ්ලොග් ලිව්වාට ලියන්නේ බොහෝවිට පරණ කතන්දර මිසක් එදිනෙදා සිදුවෙන දේවල් නොවෙයිනේ.

හැබැයි බ්ලොග් එහෙම නැත්නම් වෙබ් ලොග් එහෙම නැත්නම් ජාල සටහන් කියන එකේ මුල් අරුත නම් ජාලයේ දින සටහන් කියන එකයි මට හිතෙන විදියට.

ඒ මොනවා වුනත් මට අද හිතුණා මංතුමා ගේ ජීවිතයේ 2013 මාර්තු 6 බදාදා දිනය ගෙවි ගිය හැටි ගැන කෙටි සටහනක් ලියලා දාන්න ඕනෑ කියලා කතන්දර බ්ලොග් එකට.

ඔන්න මං අද වෙනදා නොකරන විදියට උදේ හයටත් කලින් නැගිට්ටා. එලාම් එකට ඇහැරුණත් තව පොඩ්ඩෙන් ආපහු නින්ද යනවා.

කලින් නැගිට්ට හින්දා අද මං හැදුවේ එක තේ කෝප්පයයි. හාමිනේට තේ දීලා නැගිට්ටවන්න හිතුවේ නෑ.

හාමිනේ නැගිට්ටා නං මට දවල්ට කන්න දෙයක් හදලා දෙනවා. ඒත් අද ඒක අනවශ්‍යයයි.

තේ එක බොන ගමන් ඊ-මේල් බලලා, බ්ලොග් එකේ පෙරේදා දාපු "දේශප්‍රිය ලංකාපුත්‍ර යුවලගේ ඉන්දියානු සංචාරය" කතන්දරේට ඇවිත් තිබුණු කමෙන්ට් කීපයක් අනුමත කළා.

ඉන් පස්සේ දඩිබිඩි ගාලා, ඇඟ හෝදලා, ඇඳ පැලඳගෙන කෝච්චිය අල්ලන්න දිව්වා.

ඔෆීසියේ අද දවස පුරා මීටිමක්. අපේ මාසික රැඟුම. උදේ අටහමාරට පටන් ගත්තු තොවිලේ ඉවර වුනේ හවස පහත් පහුවෙලයි.

මීටිමේ කතාබහ නතර කෙරුණේ උදේ හවස තේ බොන්නයි, දවල්ට කන්නයි විතරයි. ඔෆිසිය ගානේ ලැබුණු ලන්ච් එකට නම් වරදක් කියන්න බෑ.

ප්‍රාදේශීය කාර්යාලවලින් මීටිමට ආපු අයත් එක්ක හවස් වරුවේ පොඩි සෙට් වීමක් තිබුණත් මං ඒකට නොහිට ගෙදර ආවා.

මොකද හෙටත් (මාර්තු 7) උදේ අටහමාරේ සිට මුළු දවසම ලොකු වර්ක්ෂොප් එකක් තියෙනවා. ඒකේ වැඩ කටයුතු කීපයක්ම බාරව ඉන්නේ මංතුමා නිසා හෙටත් උදේ ම යන්නත් ඕනෑ.

දැන්නම් රෑට කාලා, බීලා, බ්ලොග් කියෝලා, දවසේ සේවා කටයුතු කරලා අහවරයි.

මේ පෝස්ට් එක එහෙට උදේ පබ්ලිෂ් වෙන්න දාලා නිදා ගන්න යන්න විතරයි තියෙන්නේ.

උදේත්, හවසත්, කෝච්චියේ යන එන ගමන් පොඩි නින්දක් ගහන්න ලැබුණු එකයි, බෝතලේකින් සෙන්ටිමීටර් එකක් විතර අඩුවෙච්ච එකයි ඇරුණාම අද වෙච්ච වැඩි දෙයක් නෑ.

ඔබ සැමටත් එසේම වේවා!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
ඔය උඩින් තියෙන්නේ හාමිනේගෙන් මට දැන් සති තුනකට කලින් පෙබරවාරි 14 දා ලැබුණු වැලන්ටයින් ත්‍යාගයයි.

ඒක හදවත් හැඩයේ රතු කොච්චි මිරිස් පැලයක්. මෙන්න ඒකේ ක්ලෝස් අප් එකක්.