වැඩක් නොකර තැග් ගැසිම සහ මූණු පොතේ ටැග් කිරීම - Evil FB tagging

"කොහෙද මේ උඹ යන්න හදන්නේ?" මා බයිසිකලයට ගොඩවෙනවා දකින තාත්තා විමසයි.

"යාළුවෙකු ගේ ගෙදර යනවා, යාගොඩ."

"ගියාට කමක් නෑ, තැග් ගැහි ගැහි ඉන්නේ නැතුව ගිය තැනකින් ඉක්මනට ආපහු වරෙං!"

තැග් ගැසීම - එය තාත්තා භාවිතා කළ වචනයකි. එයින් ඔහු අදහස් කලේ අප යම් ස්ථානයකට ගොස් ඒ ගමනේ අපේ අරමුණ ඉෂ්ඨ කරගත්තායින් පසුව වහාම ආපසු නොපැමිණ තවදුරටත් එහිම කල් ගතකරමින් කරන අනවශ්‍ය රස්තියාදු වීමයි. රස්ටිෆයි වීමයි.

අප ඒ කාලයේ නිතරම යාළුවන්ගේ ගෙවල්වල, ගම් සභා පුස්තකාලයේ රස්තියාදු ගැසූ නිසාත්, යම් වැඩක් කිරීමට පටන් ගෙන සුළු මොහොතකින් එය අමතක කර වෙනත් කතාබස්වල නියැලීම නිතරම කළ නිසාත්, මේ තැග් ගැහීම යන වචනය තාත්තා ගේ මුවින් නිතරම පිටවිය.

එදා කළ ඒ ආකාරයේ තැග් ගැසීම් අද නැති වුවද, දැන් අප අන්තර්ජාලයේ පැය ගණන් තැග් ගැසෙමින් ඉඳිමු. ඊ-මේල් බලමු, පත්තර බලමු, නැවත ඊ-මේල් බලමු, බ්ලොග් කියවමු, නැවතත් ඊ-මේල් බලමු, ෆේස් බුක් එකේ කල් මරමු, නැවතත් ඊ-මේල් බලමු, සයිබර් අවකාශයේ තැග් ගැහි ගැහි ඉඳිමු.

මා මේ අතත්‍ය ලෝකයේ කරන තැග් ගැසීමෙන් ගලවාගෙන නිසි මගට යොමු කරවන්නට තාත්තා අද නැත!

තාත්තා අද සිටියා වුවද, මා ගලවා ගන්නට නොහැකි වන එක් දෙයක් ඇත. එනම් මගේ තැග් ගැසීමක් නොව මා අනුන්ගේ ටැග් කිරීමට ලක්වීමයි.

මේ ටැග් කිරීම යනු මුහුණු පොතේ සිදුවෙන ටැගින් බව මා අමුතුවෙන් නොකිව්වාට ඔබට වැටහෙනු ඇත.

බොහෝවිට කණ්ඩායම ඡායාරූපයක් මුහුණු පොතට එක් කළ පසු එහි සිටින අය හඳුණාගැනීමට පහසුවෙනු පිණිස ඔවුන් නම් කිරීම නොහොත් ටැග් කිරීම සාමාන්‍යයෙන් සිදු කෙරේ. අප දන්නා පරිදි මෙමගින් ඒ ඒ පුද්ගලයින්ගේ මුහුණු පොතේ මුල් පිටුව මෙකී ඡායාරූපයට සම්බන්ධවෙන අතර ඔවුන්ටද, බොහෝවිට ඔවුන්ගේ මිතුරන්ටද මේ ගැන ක්‍ෂණිකව දැන ගැනීමට ඉඩ ලැබේ.

මෙය සමාජ සම්බන්ධතා ජාලයක අත්‍යවශ්‍ය අංගයක් ලෙස සැලකිය හැක.

නමුත් ප්‍රශ්නය එය නොවේ. කිසිසේත්ම අදාල නැති ඡායාරූප, චිත්‍ර, ප්‍රචාරක දැන්වීම් යනාදියට අපව බලෙන් ම ටැග් කිරීමයි.

මේ ලඟදී මා අත්විදි එවැනි එක් සිදුවීමක් මෙසේය.

පසුගිය දා කොලඹ පැවති එක්තරා උපන් දින සාදයකි. එය විශ්‍රාමිකයෙකු ගේ හැට පස්වෙනි උපන් දිනයයි. මේ පුද්ගලයා ගේ ක්ලාස් මේටයෙකු වූ "අහවලා" ද මේ උපන් දින සාදයට පැමිණ ඇත. මගේ ඥාතියෙකු ගේ දෙමව්පිය යුවල ද "අහවලා" මෙන්ම මේ බර්ත් ඩේ බෝයි ගේ ක්ලාස් මේට් වීම හේතුවෙන් මේ සාදයට ඒ හේතුව නිසාම ඇරයුම් ලැබ සිටියහ.

මෙවැනි තැනකදී අනිවා ඩෙෆා සිදුවෙෆන පරිදි "අහවලා" සමග සිට සමූහ ඡායාරූප වලට මේ දෙමව්පිය යුවල ද පෙනී සිටියහ.

මගේ ඥාතියා පසුවදාම කලේ ඒ "අහවලා" වටකරගෙන තම දෙමව්පියන් සහ අනෙකුත් ක්ලාස් මේට්ස් ලා සිටින ඡායාරූප දෙකක් මුහුණු පොතට අප්ලෝඩ් කර ඒවාට මංතුමාව ටැග් කිරීමයි.

මා මෙය දැක්කේ දිනක් පමණ ගෙවී ගිය පසුය. ඒ වෙන විට අප සැම දැක පුරුදු, නයිස් ෆොටෝ, වෝව්, බියුටිෆුල්, ආයිස් අප්පා, ෂෝයි යනාදී කමෙන්ටු ඒ ඡායාරූපයට ලැබී තිබුණි.

මා සම්බන්ධ නැති ඡායාරූපයකට මා ටැග් කිරීම කෙසේ වෙතත් "අහවලා" සිටින ඡායාරූපයකට මගේ නම ඈඳීම ගැන නම් මට කෙන්තියක් ඇතිවිනි.

දැනටමත් මගේ මිතුරන්ට ද "අහවලා" ගේ මූණත්තහඩුව සහිත මේ ඡායාරුපය පෙනෙනු ඇත. හතර විලිලැජ්ජාවකි.

මට වහාම මාව අන්ටැග් කර ගැනීමට හැකිය.

නමුත් එසේ කළා නම් මගේ ඥාතියා මේ කල වරදෙන් පාඩමක් ඉගෙන නොගනී.

එනිසා මා කලේ "කොහොමද මේ ෆොටෝ එකෙන් මාව අන්ටැග් කර ගන්නේ?" යනුවෙන් එහි කමෙන්ටුවක් දැමීමයි.

ඉන් මිනිත්තු කීපයකට පමණ පසු, "කරුණාකර මාව අන්ටැග් කරන්න. මෙය අපහාසයකි!" යනුවෙන් දෙවන කමෙන්ටුවක් දැමීමයි.

එමගින් බොහෝ අයට මේ ගැන මගේ විරෝධය දැන ගැනීමට සැලැස්වීමට මට හැකිවිය.

පැයකට පමණ පසු මා එයින් මා අන්ටැග් කරගෙන නොනැවතී නැවතත් මගේ අනුමැතියෙන් තොරව එලෙස කළ නොහැකිවන සේ මගේ මුණු පොතේ ආරක්‍ෂාව දැඩි කළෙමි.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
සිහිනෙන් ඔබ මට පෙනෙනව නම් -
නොනිදා මම ඉන්නම්

(image: http://jessicajttaylor.wordpress.com/2012/06/21/facebook-ethics-im-flattered-but-please-stop-tagging-me-its-annoying/)