එහෙමත් කාලයක් තිබුණා! - That was the time that was!

ඇත්තටම දැන් නං හිතා ගන්නත් බෑ, නමුත් එහෙම කාලයකුත් තිබුණා.

ගම් පලාතේම ටෙලිෆෝන් තියෙන්නේ ටවුමේ තැපැල් කන්තෝරුවේ විතරයි.

මොබයිල් ෆෝන්, ඇස්ඇම්ඇස්, ඊ-මේල්, ස්කයිපි ගැන අහලා තිබුණේ ටයිම් ට්‍රැවල් කරලා ආපහු ඇවිල්ලා හිටපු අය විතරයි.

හැම දේටම ලියුම්. එහෙම නැත්තං ටැලිග්‍රෑම්. ගමට ලියුම් අරං බයිසිකලෙන් එන පියුං කාරයා නිකං දෙයියෙක් වගේ පොරක්.

මෙන්න ඒ කාලේ ලියපු කවියක්.

බවුන් වැඩීම

සීතල පිණිපොද වරුසා මැඩගෙන
වෙළට ඉහල කඳුවැටිය දිහාවෙන්
අළුයම හිරු රැස් කැරලි නැගෙද්දී
බලාපොරොත්තුව
සිතෙහි පිබිද එයි පියුමක් විලසින්
අදවත් ලිපියක් ඒ වී දෝ?

පිබිඳුණු හිරු රැස් වලළු විහිදමින්
කන්දෙන් ගොඩවී වෙළට උඩින් විත්
ටික ටික ලොව උණුසුම පතුරද්දී
බලාපොරොත්තුව
සිතෙහි දැඩිව ඇත තව ටික මොහොතයි
අදවත් ලිපියක් ඒ වී දෝ?

සෙවනැලි මකමින් දා බිඳු ගෙනෙමින්
වැඩිවුණු හිරු ගෙමිදුළටම අවුදින්
ඔච්චම් දෑසින් බලා සිටිද්දී
බලාපොරොත්තුව
කැඩී බිඳී යයි සුසුමන් සමගින්
හෙටවත් ලිපියක් ඒ වී දෝ?

(පේරාදෙනිය ඉංජිනේරු පීඨ කලාකවයේ නිර්මාණ පුවරුවේ මුලින්ම පල විය. පසුව මවිසින් හස්තද්වාරයෙන් ප්‍රකාශනය කරන ලද "මායාවෝ" කෘතියට අඩංගු කරන ලදී)

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි
මේ 2012 සැප්තැම්බර් සාහිත්‍ය මාසය වෙනුවෙන් පලකෙරෙන කයි-කතන්දරයකි.

(image: http://www.sundayobserver.lk/2011/12/18/jun08.asp)