අල්ලපු ගෙදර ළමයින්ට චොකලට් ගෙනිච්චෙමි - Another lesson learnt!

චොකලට් කන්න කවුද අකමැති?

රත්නායක මහත්තයායි, රමණී නෝනයි ඇර මං දන්න හැමෝම වගේ චොකලට් කනවා. ඊට අමතරව තව කීප දෙනෙකුත් ඉන්නවා කෝටා එක ඉවරවෙලා හින්දා දැන් චොකලට් වගේ පැණිරහ ජාති වැඩිපුර නොකන. රත්නායක යුවල නං චොකලට් නොකන්නේ දිවේ වැරැද්දක් නිසා මිසක කෝටා ප්‍රශ්ණයක් හින්ද නං නෙමෙයි.

ඔය සීනි කෝටා එක ඉවරවෙලා ඉන්න අයට ඒක වෙලා තියෙන්නේ පැණිරහ ජාති කන්න ගියාම විචාරයකින් තොරව කාපු හින්දා වෙන්න පුළුවනි. කෑම බීම වගේ දේවල් වලදී හුඟක් වෙලාවට හෙණේට හිටින්නේ පොඩි කාලේ ඉඳලා පුරුදු වෙච්ච විදිය බව අමුතුවෙන් කියන්න ඕනෑ නෑනේ?

අද කතන්දරේ මීට අවුරුදු දෙක තුනකට විතර කලින් වෙච්ච වැඩක්.

අපේ අල්ලපු ගෙදරක ඉන්න පොරක් එක දවසක් පාරේ යද්දී මං පොඩි කරදරේක වැටුණු වෙලාවේ මට පොඩි පහේ උදව්වක් කළා. පොර නොහිටින්න මං එදා අනාථ වෙනවා.

ඉතිං පහුවදා හවස් කරේ මං පොර ගේ ගෙවල් පැත්තේ ගොඩ වැදුණා. නිකං නෙමේ මේ මිත්‍රයාට පොඩි පහේ තෑග්ගක් අරගෙනයි!

මේ ගෙදර පොඩි ළමයි දෙන්නෙක් ඉන්න බව දන්න හින්දා මං හන්දියේ කඩෙන් චොකලට් ස්ලැබ් දෙකකුත් අරගෙනයි ගියේ.

මං ගෙට ගොඩ වදිනකොටම පොඩි ළමයි දෙන්නා ඉස්සරහට ආපු හින්දා මං කළේ අර චොකලට් ස්ලැබ් දෙක තිබුණු පොඩි කඩදාසි උරේ ලොකු ලමයාට දුන්නා මෙන්න බබාලාට පොඩි රහ බඩුවක් කියලා.

මේ ළමයි දෙන්නා මොකද දන්නවද කළේ?

අර කඩදාසි බෑග් එක පැත්තකට දැම්මා, චොකලට් දෙක ගත්තා, දවටන ජාති දෙකම ඉරලා බිම දැම්මා, කොණක ඉඳන් කාගෙන, කාගෙන යන්න පටන් ගත්තා!

ඇත්තම කියනවා නම් මං පොඩ්ඩක් විතර කම්පනයකට ලක්වුණා කියන්න පුළුවන් ඒ සිදුවීම දිගහැරුණු හැටි දැකලා.

මං බැලුවා ළමයින්ගේ තාත්තා දිහා. මොන, ඌ මොකුත් නොවුණා වගේ බලං ඉන්නවා!

අපේ කෙල්ලටයි, කොලු පැටියාටයි නං අපි පොඩි කාලේම ඉගැන්නුවේ කවුරුහරි චොකලට් බිස්කට් වගේ දෙයක් ගෙනත් අතට දුන්නොත් (එහෙම දෙන්නේ ආදරේටනේ, ඒකට වරදක් කියන් බෑ!) කෙලින්ම ඒවා කෑමෙන් පස්සේ කන්න ෆ්‍රිජ් එකට දාන්න කියලයි.

ඒ විදියට පස්සේ කනකොටත් හැමෝම එක්ක බෙදාගෙන කන්න කියලායි අපි ඉගැන්නුවේ.

මං මේ අපි හොඳයි, උන්න නරකයි කියනවා නෙමේ. මට ඇත්තටම ආපු ලොකුම ප්‍රශ්ණය තමයි මේ පොඩි ළමයි ග්‍රැම් 150ක, 200ක විතර ඒ චොකලට් ස්ලැබ් එක ගානේ කාලා අසනීප වෙයිද කියලයි.

චොකලට් දෙක කාගෙන කාගෙන ගිය එක විතරක් නෙමේ මට ඇතිවුණු ෂොක් එකට හේතුව වුනේ. අර චොකලට් දවටන ඉරලා එතනම බිම දැම්ම එකත් මට පුදුමයක් වුණා. ඊටත් වැඩිය පුදුමය වුනේ ඒක හොඳට දැකපු අපේ මිත්‍රයා ඒ බව වගකට ගන්නේ නැතුව ඔහේ හිටිය එකයි.

මෙහෙමයි, අපිට බෑ අනුන්ගේ ළමයි හදන්න. ඒ ළමයින් ගේ දෙමව්පියන්ව හදන්න නං කොහෝමටත් බෑ. මං හිතාගත්තේ මෙච්චරයි. ආයේ නං කොහේ යනකොට චොකලට් ගෙනිච්චත් ළමයින් ගේ අතට නං දෙන්නේ නෑ!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
පොඩි ළමයින්ට මිස ලොකු ළමයින්ට චොකලට් ගෙන යාමේ දී ඔය නීතිය අදාල නැති බව කරුණාවෙන් සලකන්න. නැත්තං බුදු අම්මෝ, වැලාගේ දිනේ දී, ඇනිවසරියේ දී, උපන්දිනේදී කොහොමද ලකුණු ගන්නේ?

(image: http://www.island.lk/2008/02/14/business3.html)