යුනිවසිටි යන කොල්ලන්ට කෙල්ලන්ට අවවාද කීපයක්

මුල් කාලේ කතන්දරවල මං ගිය විස්ස විජ්ජාලේ ගැන කියන කොට මං පාවිච්චි කලේ නුවර පැත්තේ තිප්පොලක් කියන යෙදුමයි. පස්සෙන් පහු, පේරාදෙනිය ගැන කතන්දර කීපයක් වගේම කයි-කතන්දර බර ගනක් පල කෙරුවා.

මේ වෙනකොට නං ඉතිං මංතුමා මෙරට, නොරට යුනිවසිටි බර ගාණක අම්බානකුත් ටිකක් විතර චාටර් වෙච්ච පොරක් බව කතන්දර බ්ලොග් එක නිතිපතා කියෝන බහුතරයක් අය දන්නවා නේ.

දැන් නං මං ඔය "කැම්පස්-රම්පස්" වලින් අයින්වෙලා, දෙයියන් ගේ පිහිටෙන්, මගේ දාඩිය මහන්සියෙන් කීයක් හරි හොයාගෙන ඉන්නේ ආණ්ඩුවට කඹුරලායි. ඒත් ඉතිං මට හිතුණා අද යුනිවසිටි යන කොල්ලන්ට කෙල්ලන්ට පොඩි උපදෙස් කීපයක් දීලා දාන්න ඕනෑ කියලා.

ඕනැ නම් පිළිපැදපල්ලා, එපා නම්, ඒත් පිළිපැදපල්ලා!

1. ඉගෙන ගන්නා දෙයට ඇල්මක් ඇති කරගන්න

තරඟෙන් දිනලා ජොලි මූඩ් එකෙන් යුනිවසිටියට ගියාට වැඩි කල් යන්න කලින් ඉගෙන ගන්නා දේවල් එපා වෙන්න ඉඩ තියෙනවා.

මේක කීප විදියකට සිද්ධ වෙන්න පුළුවන්.

අ. මං දන්නවා අපේ අධ්‍යාපන ක්‍රමය නිසා සමහර වෙලාවට අපි ඔහේ රැල්ලට ගහගෙන ගිහින් පස්සේ අපිට ලැබෙන හොඳම දේ තමයි අන්තිමට ඉගෙන ගන්නේ. ඒක අපි කැමතිම දේ නොවෙන්න පුළුවනි.

ආ. ට්රෙන්ඩ් එකට, රැල්ලට, අරයා මෙයා කියපු නිසා, වැරදි වැටහීමෙන් මෙන්න මේ කෝස් එක තමයි මං කරන්න ඕනෑ කියලා තමන් පතාගෙන හිටපු කෝස් එක කරන්න පටන් ගත්තට පස්සෙන් පහු වුනත් වැඩේ එපා වෙන්න ඉඩ තියෙනවා.

ඇ. ඒ විතරක් නෙමේ, රැල්ලට නොගිහින් තමන්ගේ ම ස්ව-කැමැත්තෙන් පටන් ගත්න දෙයක් ගැන වුනත් පස්සේ කළකිරීමක් ඇතිවෙන්න ඉඩ තියෙනවා.

විවිධ හේතු නිසා ආපහු හැරෙන්න බැරි තත්වයක නං ඉන්නේ, මගේ උපදෙස තමයි තමන් ඉගෙන ගන්න දෙයට ආසාවක් ඇති කරගන්න කියන එක. මේක කොම්ප්‍රමයිස් එකක් තමයි. නමුත් ප්‍රායෝගික එකක්.

තමන් අකමැත්තෙන් කරන දෙයකට කැමැත්තක් ඇතිකර ගැනීම කියන්නේ හරියට පොලීසියෙන් අල්ලලා බැන්දෙව්ව අය පවා පස්සේ හොඳට ආදරෙන් පවුල් කනවා වගේ සීන් එකක්.

මුලදී මොනවා වුනත් හොඳට කළොත්, ඒ මුල් උපාධියෙන් පස්සේ පුළුවන් තමන්ට කැමති කැමති පරිදි ඉගෙන ගන්න උත්සාහයක් දෙන්න.


2. එක්ස්ට්‍රා කරිකියුලර් වැඩ කරන්න, විනෝද වෙන්න, නමුත් සීමාව පන්නන්න එපා!

යුනිවසිටි කාලේ ජීවිතයේ හොඳම කාලයක්. මේ කාලේ නොදාන පාටි කවදා දාන්නද? කරන්න පුළුවන් දේවල් ආයේ කවදා කරන්නද? හැබැයි මොන දෙයක් වුණත් කරන්න ඕනෑ, අනුන්ට කරදරයක් නොවෙන සීමාවේ ඉඳගෙන.

මං කියන්නේ අකමැති දේවල් කරන්න කියලා නෙමෙයි. කරන්න පුළුවන් දේවල් නොකර ඉන්න එපා කියලයි. අපේ කාලේ මට මතකයි, වෙනත් යුනිවසිටිවලින් බැච් ට්‍රිප් එනවා හන්තාන නගින්න. නමුත් අපේ කාලේ පේරාදෙනියේ අවුරුදු හතරක් ඉඳලා අවුට් චෙච්ච උන් ඕනෑ තරම් ඇති ජීවිතේට ගලහා පාරෙන් උඩට නොගිය.

මං විශ්ව විද්‍යාලයේ දී ස්පෝර්ට්ස් හැර අන් සියළුම බාහිර වැඩ කටයුතු කළා. ස්පෝර්ට්ස් කරන්න නං ඉතිං උනන්දුව විතරක් තිබිලා මදිනේ හැකියාවත් ඕනෑ. මං දැකපු වැදගත්ම දෙයක් තමයි, ස්පෝර්ට්ස් කරන උං, තමන්ගේ ස්ටඩීස් ටිකත් තිතට කළ බව!

මෙතන සීමාව පන්නන්න එපා කියන්නේ තමන් ගේ කබරයා තමන්ම අදින්න පුළුවන් සීමාවක් තියාගන්න කියන එකයි. ඒක අනුන්ට අදින්න වුණොත් ඒක තමන්ගේ පරාජයක්!


3. ලෙක්චර්ස්වලට, ටියුට්වලට, ලැබ්වලටසහභාගී වෙන්න

ෆර්ස්ට් ඉයර් එකේ දී කොහොම වුනත්, සාමාන්‍යයෙන් සෙකන්ඩ් ඉයර් එකේදී අමතක වෙලා යනවා ලෙක්චර්ස් කියලා ජාතියක් තියෙනවාද කියලා. මේක වැඩි පුරම වෙන්නේ කොල්ලන්ටයි. ඔය කියන දවස්වල මං ලියපු කෙටි කවියක් මෙන්න.

දේශන

කළු ද?
සුදු ද?

මේක ලොකුම ප්‍රශ්ණයක්. මංතුමා නං පස්සේ වැරැද්ද නිවරැදි කර ගත්තා. ඒත් අපේ කාලේ සමහර පොරවල් හිටියා ෆර්ස්ට් ඉයර් එකෙන් පස්සේ ලැබ්වලට, ඩිසයින්වලට මිස වැරදිලාවත් ලෙක්චර්ස් නොගිය.


4. මිතුරු ජාල හදා ගන්න, හැබැයි, කල්ලිවාදය අත හරින්න

මේක ටිකක් විස්තර කරන්න අමාරු මාතෘකාවක්. අවුරුදු තුනක් හතරක් එක තැනක කල් මරන්න බෑ, හොඳ යාළුවෝ ටිකක් නැත්තං. ඒ ඇතිකරගන්නා යාළු කං සමහරවිට ජීවිත කාලය පුරාම වැදගත් වෙනවා.

නමුත්, කල්ලිවාදය නම් හලාහල විස වාගේ අත අරින්න ඕනෑ.

අපේ මුළු රටටම කෙලවෙලා තියෙන්නේ මේ කල්ලිවාදය නිසයි. තමන්ගේ වැරදි තමන්ටම විවේචනය කරගන්න පුළුවන් තත්වයක් ඇති කරගන්නයි අවශ්‍ය. තමන්ගේ නොවේ තමන්ගේ කල්ලියේ ඉන්න උන්ගේ වැරදිත් පේන්නේ නෑ සමහරුන්ට. (මේක විස්තර කරන්න නං, කතන්දර කීපයක් ලියන්න වෙනවා වගේ!)


දැනට අවවාද එච්චචරයි! පසුව හමුවෙමු.

සතුට හා දුක මුසු සති අන්තයක් මේ උදා වෙන්නේ. බලන්න ඒකෙත් හැටි!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
මං කලින් මේ වගේ පෙම් කරන්න දුන්නු උපදෙසක් වැඩ කළ බවට පසුගිය දිනවල කියවුණා. මෙතන බලන්න.
http://tikakhinawenna.blogspot.com.au/2011/07/blog-post_14.html
අප දුන් උපදෙසක් වැරදුනේ නැත!

(image: http://www.ezyadmissions.com/australian-national-university/)