මෙන්න මගෙන් නයෙක් - Catch it if you can!

නයෙක් දාන්න යැයි කවුදෝ නිර්නාමික බ්ලොග් පාඨකයෙක් මගෙන් ඉල්ලා තිබේ.

ඒ දුටු විට මගේ සිහියට ආවේ මේ "නයා ඇරීම" යන කතාව මා මුලින්ම දැනගත් ආකාරයයි.

මා හතරේ පන්තියේ පමණ ඉගෙන ගන්නා කාලයේ එක් දවසක මට එවකට කොළඹ නතර වී විභාගයකට සූදානම් වෙමින් සිටි මගේ පුංචි අම්මා කෙනෙක් සමග අම්මලා ගේ ගමේ යාමට අවස්ථාවක් ලැබුණි.

ගමේ යාම යනු එකල අපට ඉතා සතුටක් ගෙන දෙන අවස්ථාවකි. ගමන නම් අපුලය. බස් රථවල ඩීසල් ගඳට සහ වංගු ගන්නා විට ඇතිවන හෙල්ලුම් පෙරලුම් නිසා මට නිතිපතා වමනේ යයි. නමුත්, ඒ සියල්ල අවසානයේ මා එළැඹෙන්නේ තිත්තයෝ ද, බුලත් හපයෝ ද, තවත් නම් නොදන්නා විවිධ මාළු ද පිරි ගලා යන වතුර පාරවලින්ද, කුඩැල්ලෝ සැරිසරන හරිත කඳුවැටි, රබර්වතු වලින් ද වටවූ සුන්දර ගම් පෙදෙසකටයි.

මා පුංචි අම්මා සමග පිටකොටුවේ බස් නැවතුමට යන විට එතැන එක්තරා අමුත්තෙක් අප එනතුරු බලා සිටියේය.

මා පසුව දැනගත් පරිදි ඒ අපේ වෙන්ඩ බාප්පා ය.

රත්නපුර බසයට අපි ගොඩ වුනෙමු. මට එක් අසුනකත් මා පිටුපස අසුනේ වෙන්ඩ බාප්පා සහ පුංචි අම්මාත් අසුන් ගත්හ.

මොහොතකට පසු බස් රථයට ගොඩ වැදුනේ පොත් වෙළෙන්දෙකි. ඔහු අත තිබූ එක් පොතක් මිළට ගත් බාප්පා එය මා අත තැබූවේ, පොත් ගුල්ලෙක් වන මා එතැන් සිට ඔවුන් දෙදෙනාට කිසිදු ප්‍රශ්නයක් නැතුව රත්නපුරය දක්වා ගමන් ගන්නා බව දන්නා සේ ය.

චන්ද්‍ර අනගිරත්න විසින් එවකට තිබූ රිවිරැස නම් සති අන්ත පුවත් පතට ලියන ලද "සුරලොව ඇල්මන් ගේ නරලොව හොල්මන්" නමැති තීරු ලිපිවල එකතුවක් වූ ඒ නරලොව හොල්මන් නම් වූ පොත එදා මට රස සාගරයක් විය.

මේ පොතෙන් මා කියවූ, අද දශක කිහිපයකට පසුවද මගේ මතකයේ රැඳී ඇති කවියක් මෙසේය.

පුංචි කෝච්චිය යයි හරි වේගෙන්
පැය හතරට එක සැතපුමෙ වේගෙන්
කෙල්ලයි කොල්ලයි නැග්ගම කොටුවෙන්
දරුවෙක් බිහිවෙයි ඕපනායකින්

මෙන්න වෙනත් කවි පන්තියකින් කවි කිහිපයක්.

කෙල්ලෙක් පසුපස මම ලුහු බඳිමී
ඇය එනතුරු මහ මග පැල් රකිමී
ඇයට ඇහෙන්නට බොරුවට කහිමී
තව එක සිගරැට් උගුරක් අදිමී

ඔබ මගෙ රන්කඳ පින් කඳ පොල් කඳ
මාසේ පෝයට පායන පුන් සඳ
ආ බව ඇත්තයි පොල් කඩමින් ඉඳ
නාලයි ආවේ දැන් නෑ ගස් ගඳ

කට්ලට්, ඔම්ලට්, ෂර්බට්, මස්කට්
දෙන්නද ඩාලින් කැඩ්බරි චොකලට්
මම වෙමි රෝමියො ඔබ මගෙ ජුලියට්
වයි නොට් යූ ට්‍රයි වන් මෝ බිස්කට්

මේ කවි පන්තියෙන් තවත් කවි කීපයක්ම මගේ මතකයේ ඇත.

මේ පොතේ තිබූ කතන්දර අතරින් එකක් වූයේ ඇල්මන් ගේ නිවසට අල්ලපු නිවසට නයෙක් ආ කතාවයි. අප කවුරුත් දන්නා පරිදි මේ නයා ඒ නිවසේ එවකට තිබූණූ සුඛෝපභෝගී ගෘහභාණ්ඩ අතරින් රිංගා යයි.

මේ තීරු ලිපි ලියවී ඇත්තේ හැටේ දශකයේ අග හෝ හැත්තෑවේ දශකයේ මුල විය යුතුයි. ඒවා පසුව පොතක් ලෙස මුද්‍රණය වී බොහෝ විට අළෙවි නොවුනු නිසාවෙන් කලකට පසු මෙලෙස බස් නැවතුමේ පොත් විකුණන වෙළෙන්දන් අතට පත්වෙන්නට ඇත.

නයා ඇරීම යන්න ව්‍යවහාරයට ආවේ ඒ අනගිරත්න ගේ කතාවෙන් දැයි මම නොදනිමි. සමහර විට මේ කියමන අනගිරත්න ගේ කාලයට කලිනුත් තියෙන්නට ඇත.

දැන් ඉතිං, නයා ඇරීම ගැන සිතමු.

අපේ සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ සැරිසරන්නන් අතර විවිධ වයස්වල, විවිධ වෘත්තීන්වල, විවිධ සමාජ මට්ටම්වල අය සිටිති.

අතත්‍ය බ්ලොග් ලෝකයේ දී අප සැම සමානයන් වනමුත්, සැබෑ ලෝකයේ දී එසේ නොවේ. අප අතර විවිධ වෙනස් කම් ඇත.

එකෙකු ගේ සාමාන්‍ය ජීවිතයේ කොටසක් තවෙකෙකු ගේ මිම්මෙන් නයෙක් වෙන්නට ඉඩ ඇත්තේ ඒ නිසාය.

පාර දිගේ ටයරයක් කරකවමින් යන කොලුවෙකුට බයිසිකලයක යන එකෙක් ඒ ගැන කරන කතාවක් නයා ඇරීමක් ලෙස පෙනෙන්නට ඉඩ ඇත.

බයිසිකලයක යන එකෙකුට, මොටර් සයිකලයක යන එකෙක් ඒ ගැන කරන කතාවක් නයා ඇරීමක් වෙයි.

මෝටර් සයිකලයක යන එකෙකුට, මරුටියක යන එකෙක් ඒ ගැන කරන කතාවක් නයා ඇරීමක් ලෙස පෙනෙන්නට ඉඩ ඇත.

මරුටියක යන එකෙකුට, බෙන්සයක යන එකෙක් ඒ ගැන කරන කතාවක් නයා ඇරීමක් ලෙස පෙනෙන්නට ඉඩ ඇත.

ගුවනින් ගොස් නැති අයෙකුට, මදුරාසියට හෝ ගුවන් ගමනක් ගිය එකෙක් ඒ ගැන කරන කතාවක් නයා ඇරීමක් ලෙස පෙනෙන්නට ඉඩ ඇත.

සාමාන්‍ය කැට්ල් ක්ලාස් එකේ ගුවන් ගමනක් ගිය අයෙකුට බිස්නස් ක්ලාස් එකේ යන එකෙක් ඒ ගැන කියන කතාවක් නයා ඇරීමක් ලෙස පෙනෙන්නට ඉඩ ඇත.

ඒ මනුස්ස ස්වභාවයයි.

මෙතෙක් කල් මේ ආකාරයේ නයි ඇරීම් යැයි නම් කරන්නට හැකි කිසිවක් කතන්දර බ්ලොගයේ නොලියන්නට මම වග බලාගත්තෙමි.

නමුත් දැන් පාඨකයෙකුගෙන් ඉල්ලීමක් ලැබී ඇත. එනිසා මගේ මීළඟ කතන්දරයේ සිට නයි ඇරීම් කිහිපයක් කරන්නට මම අදහස් කරමි.

-කතන්දරකාරයා