වයිෆරේ එක්ක කේන්ති ගියාම හස්බන්ඩලා කරන හොර වැඩ - Things husbands do to please wives...

මේක කියවන බැඳපු පිරිමි අය අත උස්සන්න.

මං හිතන්නේ නෑ තමන්ගේ වයිෆරේ එක්ක පොඩ්ඩක් හරි තරහ නොගිය හස්බන්ඩෙක් හොයා ගන්න පුළුවන් කියලා මේ තුන් ලෝකේ.

අර බුදු සාදු පටාචාරාට කිව්වා වගේ කෙනෙක් නොමළ ගෙයකින් අබ ඇට ටිකක් හොයා ගන්න එක ඊට වඩා ලේසි ඇති.

කොහොමටත් අබ එච්චර සුලබ කුලු හරකගේ ගර්ල් ෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් නොවෙයි නේ!

මං කියන්නේ කසාද ජීවිතේදී එහෙම පොඩි තරහක්වත් නොගියොත් ඒක තමයි අස්වාභාවිකත්වය කියන එකයි.

මට සමහර වෙලාවට, ඒ කියන්නේ සති දෙකක විතර කාලෙකට දුර ගමණක් යන්න වගේ සැරසෙන වෙලාවලට පොඩි ආතති තත්වයක් එනවා.

වෙනදාට නිකං බෝ පැලේ වගේ හිටියා වුනාට, පොඩි දේකටත් කේන්ති යන්න පටන් ගන්නවා. උස් හඬින්, සැරෙන් වචන පිටවෙනවා.

ඒ අර ස්ටේ‍රස් එක නිසා.

ඉතිං ඔය වගේ වෙලාවල්වලට හොඳයි තමන් ගේ බිරිඳ ගැන පොඩි කවියක් දෙකක් හොරෙන්ම වගේ ලියන එක.

බිරිඳට ලියූ කවි

නෙත ගැටුණු දා විසි එක් වසරකට පෙර
වත මදහස දුටිමි පෙර නොම විරු අයුර
සිත මා සසල විය හදවත විවර කර
කත ඔබ මගෙම බව දැන ගත්තෙමි එවර

යා දෙක රතය පෑහීමේ කිම අරුම
මා දිවි සුවඳ ඔබගෙයි මට නැත උරුම
බාධක මැදින් ආවෙමු මේ මුළු දුරම
ආදර සොඳුර කුසුමකි ඔබ සැම දිනම

හෝරා අටක් මහජන සේවය සලසා
දිවවිත් නිවස වෙත නොමගෙන කිසි වෙහෙසා
පිස දෙයි අමරසැති අහර ද මා සනසා
ඔබ දෙව්දුවකි මට නැත කිසි ලෙස කුකුසා

දින පෙර ලෙසින හෙට දිනයෙද පෙම් කරමූ
යන දිනයක එකට අපි දෙව්ලොවට යමූ
පින ගෙවුණු දා ආපහු මනුලොවට එමූ
පණ ඇති තුරා යලි යලි සසරේ බැඳෙමූ

කලින් පාරක මං නාඩගම් ගිතයකුත් ලිව්වා.

ඒ වගත් මෙසේම,

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
හා, දැන් අර අත උස්සන්න ඉන්න හස්බන්ඩලාට අත් පාත දාන්න පුළුවන්.

වයිෆරේ කියනකං ඉන්න ඕනි නෑ!

(image: http://nwso.net/2009/12/15/the-death-of-black-love-why-do-black-relationships-fail/)