මට ම අයිති මගේ ම නොවන ඉඩම් කෑල්ලේ ඔහේලාට නම් ඉඩ නැත, හරිය? - How big is your patch?

ළමයි හම්බවෙන්න ඉන්න ඔන්න මෙන්න ඉන්න බඩදරු අම්මලා ගේ වෝටර් බ්‍රේක් වුණා ය කියලා කියනවා අහලා තියෙනවා නේද?

මව් කුසේ ඉන්න කාලේ අපි හැමෝම ඉන්නේ වතුර බෑග් එකක පාවෙමින් ලු. ඒ සීල් කරපු වතුර බෑග් එක හිල්වෙන්නේ උපත සිදුවෙන්න ටික වෙලාවකට පෙරයි.

අර මොකාද මන්දා කියපු විදියට කොහෙමටත් සත්වයාගේ උපත සිදුවුනේ වතුරේ ය කියනවා නේ.

එහෙම වතුරෙන් ඉපදුනා වුණාට, වතුරට වඩා මිනිස්සුන්ගේ ආසාව තියෙන්නේ පොළොවටයි. ඉඩකඩම්වලටයි.

මං හිතන්නේ සෝවාන් වෙච්ච කෙනෙකු මිසක් මේ ලෝකේ ඉඩම්වලට ආශාවක් නැති මනුස්සයෝ නැතුව ඇති.

මං කලින් දවසක කිව්වා මතකයි නේද අර තමන්ගේම සහෝදරියට අයියා කෙනෙක් කරපු වැඩේ ඉඩම්වලට ඇති කෑදරකම නිසා.

ඒ වගේ උදාහරණ නං තව බොහොමයි.

ඒ අපතයෝ අමතක කරමු.

තමන්ගේ ම කියා ඉඩමක අයිතිකාරයෙක් වෙන්න, ගෙයක් හදාගන්න අපි හැමෝම කැමතියි. මේ ලෝකේ හැමෝටම ඒ අයිතිවාසිකම තියෙන්න ඕනෑ.

ඔය බණ ටික මතක් වුනේ මේ ළඟදී සෙනසුරාදා දවසක උදේ ඉඳලා දවල් ගිනි අව්ව එනකම්ම කිලෝමීටර් ගාණක් ඉඩම් හොයන්න පැද්දට පස්සේයි.

ඉඩම් කෑලි කීපයක්ම තියෙනවාය කියලා කියපු තැනකට හියත් නිකං රස්තියාදු වුණා විතරයි. ඉට පස්සේ එතැනින් තවත් තැනකට පැද්දා, එතැනිනුත් තවත් තිප්පොලකට ගියා. අන්තිමේදී හිස් අතින් ගෙදර ආවා.

කොච්චර මහන්සියක් ද දැණුනේ කියනවා නම් මිලි ලීටර් 500 ක විතර වතුර බෝතලයක් එක හුස්මට බීගෙන බීගෙන ගියා. අව්වේ වාත වෙලා ඒ තරමට වේලිලායි හිටියේ.
වතුර ටික බීලා ඇඟ සිසිල් වෙන අතරේ මෙන්න මේ පරණ කතාව මතක් වුණා.

එකෝමත් එක රටක මිනිහෙකුට ආරංචි වුණාලු අල්ලපු ප්‍රාන්තයේ ඉන්න ස්වදේශික ජන කොටස් තමන් ගේ ඉඩම් කුණු කොල්ලෙට විකුණනවාය කියලා. ඉතිං මේ මනුස්සයා කහවනුත් අරගෙන ගිහින් තියෙනවා ඉඩම් ගන්න.

ගෝත්‍ර්‍රික නායකයා ලඟට ගිහින් ගණං හිලව් ඇහැව්වාම කිව්වලු, කහවනු සීයක් දීලා තමන්ට අවශ්‍ය ප්‍රාමණයක් වෙන්කරගන්න කියලා. ඒ කියන්නේ එක තැනක ඉඳලා පටන් අරගෙන ඇවිදගෙන ගිහිල්ලා ඉර බහින්න කලින් ආපහු එතැනටම ආවාම, ඒ ගමන් මාර්ගයෙන් වටවුණු මුළු ඉඩමම කහවනු සීයට ගන්න පුළුවනි!

ඉතිං මේ මනුස්සයත් ඔන්න කහවනු සීය දීලා තමන් ගේ ඉඩමේ මායිම් ලකුණු කරන ගමන පටන් ගත්තා. හැකි තරම් ලොකු ඉඩමක් අල්ලා ගන්න ඕනෑ හින්දා ඈතට ඇතට ගියා.

කොච්චර මහන්සි දැනුණත් විඩාව නිවා ගන්න හෝ වතුර ටිකක් හොයාගෙන බොන්න හෝ කෑම කන්න හෝ නතර වුණේ නෑ. ඉඩම තව තවත් ලොකු කර ගන්න එක තමයි මූලික අරමුණ. ඉර අවරට යන කොට ලොකු ප්‍රමාණයක් මැදි කරගෙන ආපහු ඇවිදගෙන එන්න පටන් ගත්තා. දැන් හොඳටම බඩගිනියි, තිබහයි, මහන්සියි. ඒත් නතර වෙන්න බෑ. කොහොම හරි ඉර බහින්න කලින් පටන් ගත්තු තැනට යන්න ඕනෑ.

අන්තිමේදී වෙලා තියෙන්නේ ඉඩමේ මායිම සම්පුරණ කරන තැන පෙනි පෙනී මේ මනුස්සයා මැරී වැටීමයි.

මේක දැකපු ගෝත්‍රික නායකයා මෙහෙම කිව්වලු.

"අන්න, ඔහු ඔහුට අයත් හතර රියනක බිම් ප්‍රමාණය මායිම් කළා. දැන් ඔහුව එතැන වලක් හාරා වල දමන්න!"

කොච්චර ඉඩම් තිබුණත්, අන් අයගේ ඉඩම්වලට කැදරකම තිබුණත් අන්තිමේදී අපි හැමෝටම අයිතිවෙන්නේ ඔය හතර රියන තමයි!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
මේ සෙනසුරාදා වාත වුණා ය කියලා එහෙම මේ ඉඩම් හොයන වැඩේ අතහරින්න විදියක් නෑ.

ඊලඟ සෙනසුරාදාත් උදේම යන්න ඕනෑ දඩයමේ!

(image: http://www.spygun.com/)