පහේ පන්තියට පාස් වීමේ ජොලිය බෙදා ගැනීම - Wishing for smooth sailing from here

මං ඉස්කෝලේ යන කාලේ එක පන්තියක ඉඳන් අනිත් පන්තියට පාස් වෙන එකේ ජොලිය දැනුණේ එක පාරටම නොවෙයි, ටික ටිකයි.

ඔන්න ඉස්සෙල්ලාම මාසෙක විතර දිග නිවාඩු කාලයක් එනවානේ. ඉතිං අපිට මේ කාලෙට ලැබෙනවා නෑදෑ ගෙවල්වල යන්න. ගිහින් නතර වෙලා සතියක් දෙකක් ඉන්න.

ඒ කාලේ මං වැඩියෙන්ම කැමති ආච්චී ලා ගේ ගෙදර යන්නයි. ඒ කියන්නේ මගේ අම්මා ගේ දෙමව්පියන් ගේ ගෙදරයි.

එහේ තමයි අර පරණ රසවාහිනී සහ ශ්‍රී සඟරා එකතු කරලා පෙට්ටගමක දාලා තිබුණේ!

ආච්චි ලා ගේ ගෙදර තිබුණේ රත්නපුරයෙනුත් එහා කලවාන කියන පැත්තේ. ලොකු කන්දක් පාමුල, වෙලක් අයිනේ. කන්දේ උඩ ඉඳලා ගලන සුන්දර දිය දහරක් මේ වත්ත මැද්දෙන් ගලාගෙන යනවා.

වත්ත කිව්වාට මේක මේ පර්චස් තිහක විතර කෑල්ලක්. ඒකෙනුත් බාගයක්ම කුඹුරු කෑල්ල.

වත්තේ මැද්දෙන් ගලන පොඩි ඇල්ලට අමතරව එක සීමාවකිනුත් පොඩි වතුර පාරක් ගලාගෙන ගියා. මේ දෙකේම පොඩි පොඩි මාලු ඉන්නවා. දණ්ඩි, තිත්තයෝ, හඳයෝ වගේ උන්. ඇල්ලේ වතුර එකතුවෙලා තියෙන එක තැනක ගල්පරයක් යට ලුල්ලු දෙන්නෙකුයි, මගුරෙකුයි හිටියත් එක්ක.

දැන් අපේ ළමයින්ට නම් ඒ මාලු හම්බ වෙන්නේ එක්කෝ සින්දුවක, නැතිනම් කතන්දරේක විතරයි.

මොකද ටික කාලෙකට පස්සේ ආච්චී ලාගේ ගෙදර පිටිපස්සේ තිබුණු කන්ද උඩ ගෙවල් හැදෙන්න පටන් ගත්තාම අර වතුර පාරවල් ටික ටික හිඳිලා මාලුවෝ සේරම නිවන් ගියා!

නිවාඩු කාලේ ලොකුම ජොලිය එන්නේ අළුත් අවුරුද්දේ අළුත් පන්තියට යන්න අළුත් පොත් ගන්න යන දවසේ ඉඳලායි.

මේ සඳහා අපි ගියේ කඩවත මහජන පොත් සාප්පුවට, ඒ ගොල්ලන් ගේ බ්‍රාන්ච් එකක් කිරිබත්ගොඩත් තිබුණා මගෙ හිතේ.

පොත් ගන්න හැමෝටම සාප්පුවෙන් නොමිලේ කාලසටහනක් දෙනවා. රුපියල් සීයකට වඩා පොත් ගත්තොත් සියල් කියන ජාතියේ පෑනකුත් දෙන කාලයක් තිබුණා වගේත් මතකයි.

ඒ විතරක් යැ? අළුතින් සපත්තු හරි පටි සපත්තු හරි කුට්ටමක් ගත්තාමත් නොමිලේ කාලසටහනක් දෙනවා. මිහිර පත්තරේ එක්කත් එකක් ලැබෙනවා.

අළුතින් පොත් ගත්තාම ඒවාට පිටකවර දාන්න ඕනෑ. ගෙදරින් අපිට බ්‍රව්න් පේපර් අරන් දෙනවා ඒ සඳහා. නමුත් අපි කැමති බිස්කට් පැකට් ඔතලා තියෙන ප්ලාස්ටික් වගේ කොලවලින් පිටකවර දාන්නයි.

අපේ පන්තියේ හිටපු එක කොල්ලෙක් පොර ගේ තාත්තා වඩ කරපු කොම්පැනියෙන් විකුණපු සබන් වගේ ජාතියක් ප්‍රචාරණය සඳහා ප්‍රින්ට් කරපු පෝස්ටර් වගයක් අපිට ඒ දවස්වල ශත පහ ගානේ විකුණුවා. ටිකක් ඕෆ්සෙට් ප්‍රින්ටින් වගේ ගතියක් තිබුණු ඒ කොලවලටත් අපි හරි ආසයි.

කවර දැම්මට පස්සේ තමයි පොත් කියවන්නේ.

අළුත් පන්තියට අළුතින් ගන්න පොත්වලින් මං ඉස්සෙල්ලාම කියවන්නේ සිංහල පොතයි.

පහේ පන්තියේ සිංහල පොතේ තිබුණු රකුසු හාමි පරදවපු සුබලයා ගේ පින, එතකොට පිඹුරා ගේ ඇඟ උඩ පැලවෙලා තිබුණු පොල් ගහේ නැගිලා පොළොන්නරුවේ ගිහින් ආපු සිංහල මැන්චෝසන් සාමි ගේ කතාව හෙම මට තාම මතකයි.

ඉතිං පහේ පන්තියට පාස් වීමේ ජොලිය බෙදා ගන්නයි ඔය මතක සටහන ලිව්වේ.

මේ බ්ලොග් එක කියවන, කමෙන්ට් කරන, ෂෙයා කරන සියළු දෙනාටම පොදුවේ මං එදා ස්තුති කළා.

ඒ මගේ ලිපියට කමෙන්ටුවක් දාපු බුද්ධි ළමයා තමන් ඇඳපු සිත්තර කීපයකට සබැඳි දාලා තිබුණා. ඉතිං මට හිතුණා ඒ සේරම ආපහු මෙතන පළ කරන්න. ස්තුතියි බුද්ධි.

අද ඉඳන් පහේ පන්තියේ සිස්සස්සේ කඩඉම දක්වා යන මේ ගමන හැලහැලැප්පීම්වලින් තොරව කරගන්න ලැබේවි යැයි හිතනවා.

අළුත් කතන්දරයක් සමග ලබන සතියේ නැවත හමුවෙමු.

-කතන්දරකාරයා

මෙන්න බුද්ධි ගේ සිත්තර ටික.