ගෙදර එක්ක තරහ වීම (ඔහෙලැයි-අපේ කාලේ කතාවක්)

කාලෙකට ඉස්සර මං ලිව්ව කතන්දරයක් ගෙදර එක්ක තරහ වුණා කියල මතකද?

ඒ කතන්දරෙන් කියවුනේ අපේ අම්ම ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ පන්තියෙ හිටපු යාළුවෙක් එයාගෙ අම්ම හරි තාත්ත හරි වගේ ගෙදර කෙනෙක් එක්ක තරහ වුණාම කරන අපූරු වැඩේ ගැණයි.

අද කතන්දරෙත්, ගෙදර එක්ක තරහවීමක් ගැනයි. හැබැයි මේ කතන්දරේ තියෙන එක වෙනසක් තමයි මේක අපේ කාලයේ කතන්දරයක් වීම.

ඉතිං කතන්දරේ පටන් ගන්නේ අපි ඒ ලෙවල්ස් කරපු කාලෙදී.

ඔන්න අර සුද්දට පාර කියල ටික කාලෙකට පස්සෙ ඒ ලෙවල්ස් කරල විසිරිලා ගියා. මම් තුමාට නං ඉතිං පහුකාලෙක අර කූප්‍රසිද්ධ තිප්පොලට සෙට් වෙනතුරුම ගන්ධබ්බ ජීවිතයකට සෙට් වෙන්නයි වුනේ.

නමුත් අපිට එහෙම වුනාට සමහරුන්ට හොඳ කැරියර් ඇඩ්වයිස් හම්බවෙනවනේ. අපේ පන්තියෙ හිටපු ගංගානාත් සූරියවසම් කියන පොර අපි හැමෝටම වඩා සූක්‍ෂ්ම විදියට වැඩ කරල, ඒ ලෙවල්ස් කරන්න කලියෙන්ම ඇප්ලයි කරලයි තිබුණෙ තාක්‍ෂණික ඩිප්ලෝමා කෝස් එකකට. විභාගෙ ඉවර වෙලා සතියෙන් දෙකෙන් පොර ඒ කෝස් එක පටන් ගත්ත.

අපි රිසල්ට්ස් එනකං බලං ඉන්නව. රිසල්ට්ස් එන්න කලින් මෙන්න බොලේ ඊලඟ අවුරුද්දේ විභාගෙටත් ඇප්ලයි කරන්න වුණා. මුල් විභාගෙ ප්‍රතිඵල ඇවිල්ල සේරම එකලාසයක් වෙනකොට අපි දෙවෙනි විභාගෙටත් ලියල ඉවරයි. අපොයි පොත්වලටගිය සල්ලි!

ඒ අතර අපේ පොර ළමයා කෝස් එකේ සාර්ථක දෙවෙනි අවුරුද්දට පිය නැගුවා.

කොහොමින් කොහෙමින් හරි මං තාමත් දෙමව්පියන්ගෙන් යැපෙමින් ඉන්න කාලෙ ගංගානාත් සූරියවසම් ලංකාවෙ ලොකුම ප්‍රයිවේට් කොම්පැණියක වැඩට ගියා.

ගංගානාත්ල අපි දන්න කාලෙ ඉඳලම හිටියෙ ගෙවල් කුලියට. ගම නං කෑගල්ලෙ පැත්තෙ මගෙ හිතේ. පොරගේ තාත්තාගේ ජොබ් එක ලංකාවේ තැනින් තැනට මාරුවෙන එකක්. දැං ඉතිං, පුතත් හොඳ ජොබ් එකකට ගිය නිසා ඔන්න කට්ටිය ගෙයක් හදන්න පටන් ගත්ත.

අපේ පොර වැඩ කරපු කොම්පැණිය කොච්චර හොඳ එකක්ද කියනව නං ඒකෙන් නිවාස ණය ගන්න පුළුවන්. ඉතිං ගංගානාත් කාරයත් සෑහෙන්න ණයක් අරගෙන වැඩේට සම්මාදං වුණා.

ඒ වගේ ණයක් ගන්න තියෙන අනිවාර්ය කොන්දේසිය තමයි ඉඩමත්, ගෙයත් ණයකරුවාගේ නමට තිබීම. ඒකේ අවුලක් වුනේ නෑ. තාත්තා මුල්වෙලා වැඩේ කලත්, ඉඩම ගත්තේ ගංගානාත් ගේ නමටයි. සල්ලිත් වැඩි හරිය දැම්මෙ අපේ පොර නේ!

කොහොමටත් පවුලේ හිටියේ අයියයි නංගියි විතරයි. අයියා ඒ වෙනකොට ඈත පලාතක ජොබ් එකක්. නංගිට මගුලක් ජෝඩු වෙලයි හිටියේ.

දැං ඔන්න ටික කාලෙකින් කට්ටියම අළුත් ගෙදර පදිංචියට ගියා.

මේ වෙන කොට අපේ පොරක් හොඳ කෑල්ලක් එක්ක සෙට්වෙලා ප්‍රේම සාගරයේ පීන පීන දියඹුං ගහ ගහ තමයි හිටියේ. ඕක කණිං කොනෙං ආරංචි වුණාම මිස්ටර් සූරියවසම්ට, ඒ කියන්නේ අපේ පොරගේ තාත්තා ට මල පැන්නා.

"හුහ්, ඕකුන් එක්ක පුළුවන්ද අපිට පෑහෙන්න!"

කතාවෙ ඉතුරු හරිය කෙටියෙන් මෙහෙමයි.

ගෙදර විරෝධතාවය නොතකා අපේ පොර අර කෙල්ලව කසාද බැන්දා. මනමාලිව ගෙදරට ගේන්න බෑනේ. ඉතිං මොකද කරන්නේ ඇනෙක්සියක් කුලියට අරං පදිංචියට ගියා.

එදා ඉඳලා ඉතිං ලක්‍ෂ ගාණක නිවාස ණයේ වාරිකයයි, පොලියයි ගෙවනවා මෙහෙන්.

ඇනෙක්සියට කුලිය දාස් ගාණක් ගෙවනවා අනිත් පැත්තෙන්.

ඔන්න අපේ කාලයේ ගෙදර එක්ක තරහා වීම ගැන කතන්දරේ!

මේ කතන්දරේ, අපේ අම්මලාගේ කාලේ කතන්දරේට වැඩිය තියෙන අනිත් වෙනස තමයි, මේක කියවලා හිනාවෙනවා ද අඬනවා ද කියන එක හිතාගන්න බැරිවීම.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි

ළමයිනේ ගෙදර එක්ක තරහ වෙන්න හෙම එපා හොඳේ.

මං අපේ දූවටයි, පුතාටයි කියන්නෙත් ඔය ටිකම තමයි.