කමින් කලර් ගුඩ්! - තත්වය හොඳ අතට : Marching on...

මෙන්න අද කතන්දරය.

දිග කාලයක් එක තැනක රැකියාව කරන කොට කාලෙන් කාලෙට නොයෙකුත් කළමනාකරණ වැඩසටහන්වලට යන්න වෙනවා නේ. මං ඔය වගේ ගිය තැනකදී ලැබුණු හොඳ අත්දැකීමක් කලින් කතාවක කිව්වා මතකයි. මෙන්න ඒක: මට අරුං ගේ, මුං ගේ වැරදි විතරක්ම පේන්නේ ඇයි! - Pot calling kettle black

ඉතිං ඔය වගේ මං සහභාගී වුණු තවත් වැඩසටහනකදී අපිට මේ අභ්‍යාසය ලැබුණා.

ඔබේ අතීතයට සිතෙන් යන්න. මේ රැකියාවට ආ දිනයට. මුලින්ම රැකියවක් කරන්න පටන් ගත් දිනයට. විශ්ව විද්‍යාලයට ගිය දිනයට. පාසල් කාලයට. මේ එක් එක් තැන්වලදී ඔබ යම් යම් තීරණ ගත්තා ඔබට මතක ඇති. ඒ තීරණ ගන්න ඇත්තේ ඒ සමගම තිබුණු වෙනත් විකල්ප අමතක කරලා තමන් ඒ දිනයේ කැමති දෙය තෝරා ගනිමිනුයි. (උදාහරණය: මැත්ස් කරලා උසස් පෙල සමත් වුණු පසු පේරාදෙනියේ යනවා ද, මොරටුවේ යනවා ද වගේ තීරණ) දැන් හිතන්න, ඔබ එදා ගත්තු තීරණය වෙනුවට වෙනත් විකල්ප තීරණයක් ගත්තාය කියලා. දැන් හිතන්න එය එහෙම වුණා නම් ඔබ අද කොතැන ඉන්න තිබුණාද කියලා. වෘත්තීමය වශයෙන් සහ පුද්ගලිකව.

මේ සිතීමේ අභ්‍යාසය කලේ අපිව මනෝ ලෝකයකට අරන් ගිහින් දුක්බරිත කරවන්න නොවෙයි.

නමුත් කාලෙන් කාළෙට අපේ ජීවිත දිහා මේ වගේ හැරිලා බලන එක ඉතාම වැදගත් දෙයක් බව මට එදා තේරුණා.

ඔය කතාව කිව්වේ මෙන්න මේ නිසයි.

පහුගිය අප්‍රියෙල් මාසේ බාගයක්ම ගෙදර නොසිටි නිසා කතන්දර බ්ලොග් එකට තරමක කුඩම්මා ගේ සැලකිල්ලකුයි ලැබුණේ.

මැයි මාසේ මුල ගෙදර ආවත් ඔෆීසියේ වැඩ ගොඩ නිසා ගෙදර එන එකත් හැමදාම වගේ ප්‍රමාද වුණා. බ්ලොග් කරන්න කලින් දේවකාරියයි, රාජකාරියයි දෙකම කොරලා ඉවර වෙන්න එපායැ. ඉතිං හිතේ දුකෙන් වුනත් ඔහේ බලං ඉන්නයි සිද්ධ වුනේ.

හැබැයි අද මට පෙනුණු විදියට ඔන්න දැන් තත්වය හොඳ අතට පත්වෙමින් තියෙනවා. මං නොවරදවා දවසක් ඇර දවසක් කතන්දරයක් ලියලා පල කෙරුවා. බ්ලොග් එකට පැමිණෙන පාඨක පිරිස වෙනදා තත්වයටම ඇවිත් (ස්තුතියි සැමටම).

මෙන්න පොඩි බ්ලොගර් ග්‍රැෆික්ස් කීපයක්.




මේ එක්කම මං තීරණය කළා මගේ කතන්දර ප්‍රතිපත්තිවලත් පොඩි පොඩි වෙනස් කම් කීපයක් කරන්න.

මට පහුගිය කාලේ පෙනුණු දෙයක් තමයි මගේ කතන්දරවලට කමෙන්ට් කරන අය එක්ක තියෙන කෝන්තර පිරිමහ ගන්න සමහරු නිර්ණාමිකව මගේ බ්ලොග් එක පාවිච්චි කරනවාය කියන එක.

වාරණයට මං විරුද්ධයි. ඒ බව මං පැහැදිලිවම කියලා තියෙනවා.

මං මැතක් වෙනතුරු වාරණය කළේ කුණුහරුප කමෙන්ටු සහ තුන්වෙනි පාර්ශවයන්ට අපහාසාත්මක කමෙන්ටු විතරයි. උපහාසය රැගත් කමෙන්ටු එහෙමම තියෙන්න ඇරියේ ඒවායින් යම් "ෆීඩ්බැක්" එකක් ලැබෙනවා නේද කියලා හිතලයි.

ඊට පස්සේ පොඩි වෝනින් එකක් දීලා තුන්වෙනි පාර්ශවයන්ට කෙරුණු සමහර උපහාසාත්මක කමෙන්ටු පල නොකර ඇරියා.

ඒ බව දන්නෝ, එනම් ඒ කමෙන්ටු දාපු ඇනෝලා, දනිති. නොදන්නෝ, එනම් ඒ කමෙන්ටු මගින් උපහාසයට ලක් කෙරුණු අය, නොදනිති.

දැන් මගේ අදහස මේ තත්වය වෝනින් නොමැතිව ම ඉදිරියට අරගෙන යන්නයි.

දැන් මෙන්න පොඩි ප්‍රශ්නයක්.

ජීවිතේ ආපස්සට ගිහිල්ලා අපි ගත්තු යම්කිසි තීරණයක් වෙනස් කරන්න පුළුවනි නම්, ඒ මොනවාගේ තීරණයක් ද? ඇයි එහෙම කරන්නේ? එහෙම කළොත් මොනවද වෙනස් වෙන්න පුලුවන්?

සැමටම ස්තුතියි.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
කෙලින්ම සහ වක්‍රව විවිධාකාරයෙන් මට ප්‍රතිචාර ලබා දුන් සියළු දෙනාටම ස්තුතියි.