දෙන්නම වැඩට යන විවාහකයින්ට ආදරබර ෆ්‍රයිඩ් රයිස් - Fried rice with love

මේක එච්චරම ලොකු කතන්දරයක් නොවෙයි. ඒත් මට නං ටිකක් විතර සංවේදී එකක්.

මේක කියවන කොල්ලන් ට කෙල්ලන් ට කෙසේ වෙතත් පවුල් පන්සල් වෙලා දෙන්නම වැඩට යන අයටත් කතාව ටිකක් හෝ දැනෙන්න ඉඩ තියෙනවා.

කවුරුත් වගේ කැමති ලේසියෙන්ම හදා ගන්න පුළුවන් කෑමක් තමයි ෆ්‍රයිඩ් රයිස් කියන්නේ. "පොෂ්" නමක් තිබුණට අන්තිම සරල කෑමක්!

හාල් ටික රයිස් කුකර් එකේ ඉදෙන්න දාලා, එලවලු ටිකක් කපලා තෙම්පරාදු කරන ගමන්ම ඒකට ඉඳුණු බතුත් එකතු කරලා ගත්තාම පැය බාගයක් යන්න කලින් පුළුවන් ෆ්‍රයිඩ් රයිස් හදා ගන්න.

ඔය අතරේ මස් කරියකුත් හදා ගත්තනම් වැඩේ සම්පුර්ණයි.

ෆ්‍රයිඩ් රයිස් කියන්නේ කතන්දර හාමිනේ ගේ ප්‍රියතම කෑමක් හදන්න වගේම කන්න. ළමයිනුත් හරිම කැමතියි.

නමුත් එකම එක ප්‍රශ්නයයි තියෙන්නේ!

මංතුමා ෆ්‍රයිඩ් රයිස් කන්න කැමති නැත. නිකං එලෝලු කැලියි, බතුයි විතරයි නේ. මං කන්න කැමති ඊට වඩා සංකීර්ණ උයන්න අමාරු කෑම ජාති.

සාමාන්‍යයෙන් සතියේ දවස්වල හාමිනේ පහමාර විතර වෙනකොට ගෙදර. එයැයි ගේ වැඩපොලේ ඉඳලා ගෙදරට කිලෝමීටර් අටක් විතරයි තියෙන්නේ.

ඒකටත් එක්ක මංතුමා ගෙදරට ලඟාවෙන කොට සාමාන්‍යයෙන් හතහමාර විතර වෙනවා. මොකද මට ඔෆීසියේ ඉඳලා ගෙදර එන්නම පැය එකහමාරක් විතර යනවා, ඒකයි.

ඒ හේතුව හින්දා අපේ රාත්‍රී ආහාරය බොහෝ වෙලාවට ඉතිං හාමිනේ ගේ සුරතින් තමයි සැකසෙන්නේ.

මේ අවුරුද්දේ මුල ඉඳලා නම් සතියට දවසක් විතර මංතුමා කලින් ගෙදර එනවා. ඒ වගේ දවස්වලට තමයි අර ස්ටර් ෆ්‍රයි, පරිප්පු, බොම්බිලි කරෝල, බීන්ස් විත් පීනට්ස්, පොල් රොටී වගේ වික්‍රමාන්විත මෙහෙවුම් ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ.

ඔන්න එක දවසක් මට ඔෆීසියේ ලොකු වැඩ ගොඩක් යෙදිලා හවස ගෙදර යන එක ප්‍රමාද වුණා. ඒ ගැන කියන්න මං ගෙදරට කතා කරන කොටත් හාමිනේ ගෙදර ඇවිල්ලා නෑ.

"මාත් අද යනකොට හත විතර වෙයි!" හාමිනේ කිව්වා, මොබයිල් එකට මං කතා කළාම.

කොහොම හරි මං එදා ගෙදර යන කොට නමයත් පහුවෙලා. මං එන්න පරක්කු වෙන හින්දා හාමිනේට කන්න කියලයි මං කියලා තිබුනේ.

මංතුමා ගෙදර ආවේ හොඳටම බඩගින්නේ. හාමිනේ පේන්න හිටියේ නෑ, බාත් රූම් එකේ ද කොහෙද. මං ගෙට හොඩ වුණු ගමන්ම බෑග් එක කාමරෙන් තිබ්බා, කුස්සියට ගියා, අත හෝද ගත්තා.

මෙන්න කුස්සියේ මේසේ උඩ දිලිසි දිලිසී තියෙනවා පලංගානකින් බාගයක් ෆ්‍රයිඩ් රයිස්. ඒ එක්කම පරිප්පුවක් උයලා, ඊයේ උයපු කුකුල්මස් වගයක් රත් කරලා තිබුණා.

මට තේරුණා හාමිනේ ගෙදර එන්න පරක්කු වෙච්ච හින්දා ෆ්‍රයිඩ් රයිස් හදලා බව. ඉතිං මං කෙරුවේ පිඟානකට ඒ ෆ්‍රයිඩ් රයිස් ටිකයි, පරිප්පුයි මසුයි බෙදාගෙන කොටාබාන්න පටන් ගත්තු එකයි.

ඔන්න ටික වෙලාවකින් හාමිනේ කෑම කාමරේට ආවා.

"ආ ඔයා ෆ්‍රයිඩ් රයිස් ටික ද කන්නේ? මං ඔයා ෆ්‍රයිඩ් රයිස් කන්න අකමැති නිසා ඒවා හදන්න කලින් සුදු බත් ඉතුරු කරලා, අන්න සැලඩ් එකකුත් හැදුවා" හාමිනේ කිව්වා "එහෙනං මං ඒ බත් ටික කන්නම්."

"ආ, ඔයා තාම කෑවේ නැද්ද?" මං ඇහැව්වා.

"නෑ, මං ඔයා එනකම් කියලා හිටියා. ඒක නෙමේ ඇයි ඔයා අද ෆ්‍රයිඩ් රයිස් කන්නේ?"

"නෑ, මං හිතුවේ ඔයා අද පරක්කු වෙලා ආපු හින්දා ෆ්‍රයිඩ් රයිස් උයන්න ඇති කියලා, ඉතිං මං ෆ්‍රයිඩ් රයිස් කන්න බෑ කියලා ඔයාට තවත් කරදරයක් වෙන එක හරි නෑනේ!"

ඔන්න ඔහොමයි වුනේ!

මේ කතන්දරේ ඇතුලේ වැදගත් කරුණු කීපයක්ම තියෙනවා. ඒවා ගැන මං අමුතුවෙන් කියන්න යන්නේ නෑ. මොනවා වුනත් අපේ පවුල් ජීවිතේ මං ලබපු හොඳම අත්දැකීමක් තමයි ඒක.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
ඊයේ (මැයි 28) ට යෙදෙනු කතන්දර හාමිනේ ගේ සහ කතන්දරකාරයා ගේ විවාහ සංවත්සරය වෙනුවෙන් ලියා පලකරන ලදී!

මෙන්න පරණ ඇනිවසරි කතන්දර.

1. පදම් වීම - Ageing
2. කතන්දරකාරයා කතන්දර හාමිනේ ට ලියූ නාඩගම් ගීතය


(image: http://yumyumformytumtum.com/2010/07/11/yummy-claypot-just-another-joo-chiat-eatery/)