පැරසිටමෝල් පෙත්තක්වත් නැතුව ඔළුවේ කැක්කුමක් සමතික්‍රමණය කළෙමි! - Man, am I the man, man?

හිසරදය, ඉරුවාරුදාව, ඔළුවේ කැක්කුම කියන නම් වලිනුත් සමහර වෙලාවට හැඳින්වෙන ඔය "හෙඩේක්" කියන සංසිද්ධිය තියෙනවා නේද?

ඕක අපි මේ ලෝකෙට බිහිවෙලා ජීවත් වෙනවා කියන එක දන්න කියන දවස්වල ඉඳලා අපිට විටින් විට කරදර, කෙනෙහිලි, හිරිහැර කරපු ලෙඩක් නේ. මං හිතන්නේ අපේ ජීවිතවල අවසානය දක්වාමත් හෙඩේක් කියන එව්වා අප අතර හැර නොයන පාටක් තමයි තියෙන්නේ.

දවස් දෙකකට හෝ තුනකට පාරක් කතන්දරයක් ලියලා මේ බ්ලොග් එකේ පළකරපු මට ඒ බ්ලොග්කාරිය ඊයේත් බැරිවෙලා, අදත් තව පොඩ්ඩෙන් බැරිවෙන්න ගියේ ඔය කියන හෙඩේක් එකක් හින්දයි.

වරද්දලා වටහා ගන්න එපා, මෙතන "බ්ලොග්කාරිය" කියන්නේ කියන්නේ බ්ලොග් ලියන ගෑල්ළමයෙක් කියන එක නොවෙයි. මං බ්ලොග්කාරිය කියලා කියන්නේ බ්ලොග් ලිවීමේ කර්තව්‍යයටයි.

අපි අහලා තියෙන විදියට, දේවකාරියට වඩා ලොකුයි රාජකාරිය!

නමුත් රාජකාරියට වඩා ලොකුයි බ්ලොග්කාරිය!!

කොහොම වුණත් ඔය කොයි කාටත් වගේ බ්ලොග් ලියන අපිටත් ලෙඩ නිවාඩු නෑ!

ඒක නේ අර පැරසිටමෝල් කියන පෙති ජාතිය හදලා හදලා දීලා තියෙන්නේ!!!

සාමාන්‍යයෙන් හෙඩේක් එකක් හැදුණාම කරන්න තියෙන්නේ ගෑල්ළමයෙකුගෙන් ඔය ජාතියේ චූට්ටං පෙති දෙකක් ඉල්ලා ගෙන ගිලින එක විතරයි. කොහේ නොතිබුණත්, අර ගෑල්ළමයින් ගේ ඇඟේම කෑල්ලක් වෙලා තියෙන හෑන්ඩ් බෑග්වල නම් ඔය ජාතියේ පෙති කාඩ් එකක් සාමාන්‍යයෙන් තියෙනවා, තියෙනවාමයි නේ.

නමුත්, මගේ අවුල තියෙන්නේ හෙඩේක් හැදුණාම මංතුමා ඒ පැරසිටමෝල් බොන්න අකමැතියි. කොටින්ම, අකම-මැතියි.

ඊයේ මට හැදුණු හෙඩේක් එක පැය විසි හතරක් විතර විටින් විට තිබුණා. තාමත් ටික ටික තියෙනවා, තියෙනවා වගේ.

ඒත් මංතුමා නොවෙයි, ඔය පැරසිටමෝල් නං බිව්වේ!

කොහොම හරි ඉවසන් හිටියා.

අවසානයේ මං ජයග්‍රහණය කරන බවක් තමයි දැන් පේන්නේ. ඒ ගැන හොඳම සාක්‍ෂිය තමයි, මේ පෝස්ට් එක පළ කරන්නට හැකිවීම.

එහෙනං පෙති නැතුවම මං ගොඩ ගියා. ඔබටත් එසේම වේවා!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
මෙන්න ඉන්දියන්කාරයින් සමහරෙකුට හිසරදය හැදෙන්නට හේතුව ගැන පරණ කතන්දරයක්.
http://kathandara.blogspot.com/2012/08/sundae-ispashal-axetra.html

ප/ප/ලි:
මෙන්න හිසරදයට කියාපු බේතක්. හැබැයි ටිකක් අමාරුයි ඒ වෙලාවට ලබාගන්න එක.
http://kathandara.blogspot.com/2013/03/sex-sex-therapy-for-migrane.html


(image: http://ppcdn.500px.org/6495095/2a1c9534f3e39e16d03870c18f0f66d9f418d9ce/5.jpg)