ඔෆීසියේ දී දුටු යුවතිය - Girl at the office

මං පේරාදෙනියෙන් අවුට් වෙලා දෙවෙනි ජොබ් එකට ගියේ කොළඹ ලොකු කොම්පැනියකටයි. මෙතන හිටිය හැමෝම ලොකු මැනේජර්ස් ලා. කොම්පැනියේ තිබුණු විවිධ බිස්නස් දහ පාලොස් ගාණක මැනේජ්මන්ට් සර්විසස් තමයි මෙතන ජොබ් එක.

ඉතිං මාත් ගියේ අත් දිග කමිසයක් ඇඳලා, ටයි එකකුත් දාලායි.

ඒ දවස්වල මට ටයි දෙකක් ම තිබුණා. පස්සේ පඩි ලැබුණාම තව එකක් ගත්තා!

උදේ පාන්දර හයාමාරට වගේ මං ගෙදරින් පිටත් වෙනවා, හැබැයි කමිසේ අත් නවාගෙන ටයි පොල්ල නවලා සාක්කුවේ දාගෙනයි යන්නේ. ඔෆීසියට ගිය ගමන්ම කරන්නේ ටොයිලට්ස් ලොබියේ කණ්ණාඩියකින් බලාගෙන ටයි පොල්ල බෙල්ලේ එල්ලාගන්න එකයි. ඒ වෙලාවට අපි වගේ කොල්ලෝ කී දෙනෙක්ම එතන ටයි බඳිනවා.

අමුතුවෙන් කියන්න ඕනෑ නෑනේ, ඊලඟට ෂර්ට් එකේ අත දිග ඇරලා බොත්තං දාගන්නවා.

ආපහු ගෙදර එන වෙලාවට ටයි එක ගලෝලා සාක්කුවේ දාගෙන, ෂර්ට් අත් නවාගෙන තමයි බස් එකට නගින්නේ. ඒකට හේතුව තමයි බස් එකේ ටයි දාං යෑම නිකං ඔඩ් වැඩක් වගේ වීමයි. අනික, ඔෆීසියේ ඒසී තිබුණට, එළියට බැස්ස වෙලේ ඉඳලා දාඩිය නේ.

තවත් එකක්, මොනව කලත් අත් කොට ෂර්ට් ඇන්දේ නම් නෑ. මොකද, අත්කොට ෂර්ට් ඇඳලා ටයි දැම්මොත් නිකං සේල්ස් රෙපෙක් වගේ වෙනවානේ!

ඒ කොළඹ කොම්පැනියේ මං හිටියේ මාස දෙකයි. ඊට පස්සේත් විටින් විට ටයි දාන ජොබ් කළත් දැන් නං ඒක අතහැරලා.

මේ දවස්වල මං වැඩට යන්න අඳින ඇඳුම මෙහෙමයි.

• ලා පාට අත් දිග කමිසය (එමරල්ඩ් හෝ අර හවුස් ඔෆ් ෆැෂන් එකේ ලාබෙට තියෙන වෑන් හියුසන් තමා මගේ ප්‍රියතම)


• කළු කලිසම (පිලියන්දල නිව් රත්න ටේලර්ස්. පොර තමයි මගේ කලිසං මහන්නේ 1990 විතර ඉඳලා)


• කළු සපත්තු (සැම්සන්ස්. බාටා මොකැසිනෝ දෙක දාලාම ගෙවිලා ගියා. බැටන්ස් කුට්ටමක් ගත්තා ඒක එකපාරටම කැඩිලා ඇණ පවා එලියට ආවා)


• කපු මිශ්‍ර මේස් (පිලියන්දල පේව්මන්ට් එකෙන් ගත්තු ඒවා)

ජොක්කු ගත්තු තැන නං කලින් ලියලා තියෙනවානේ.

ජොකා ගේ පාට ගැන විස්තරේ මෙතන.
http://kathandara.blogspot.com.au/2011/10/may-day-may-daymay-day.html

ඉතිං ඔය සේරම විස්තරේ කිව්වේ අද කතන්දරේට එන්නයි.

ඔන්න මං මේ පහුගිය දවසක ඔය කියපු ඇඳුම් පැලඳුම්වලින් සැරසිලා හිස් මුදුණත් ක්‍රීම් ගාලා පොලිෂ් කරගෙන ජෙන්ට වගේ ඔෆීසියට ගියා.

එදා හරිම රස්නේ දවසක්. මං ඔෆීසියට ලඟා වුනේම කොලර් එකට පිඹ, පිඹ. ඔෆීසියේ ඒසී එක අස්සට ගියාම තමයි ගතට වගේම සිතටත් සිසිලසක් ආවේ. පුටුවේ වාඩිවෙලා, කොම්පියුටරේ ට ලොගින් වෙලා වැඩ පටන් ගත්තා.

ටිකක් වෙලා යනකොට ඔන්න හිතුණා තේකක් බොන්න.

අපේ ඔෆීසියේ තියෙනවා තේ හදන අඩුම කුඩුම තියෙන කුස්සි කෑල්ලක්. ඩිල්මා ලොගෝව ගහපු මගේ පෝසිලේන් මග් එකත් අරං ඒ පැත්තට ගිය වෙලේ තමයි අද කතන්දරේට වස්තු බීජය ලැබුණේ.

අපේ ඔෆීසියේ වනිතාවක් එතන තේකක් හදනවා. වෛවර්ණ අත් නැති බ්ලවුස් එඑකුයි, කළු ස්කර්ට් එකකුයි ඇඳලා, නිකං පටි දෙකක් තියෙන සෙරෙප්පු දෙකක් දාලා.

මට දැනුනේ ඉරිසියාවක් නෙමේ. ඉතා සරල ප්‍රසන්නදායී සංවේදී හැඟීමක්.

දිග කලිසම්, ෂර්ට්, සපත්තු, මේස් විතරක් නෙමේ ටයි පවා දාගෙන පිරිමි දුක් විඳින අතරේ, අඩු වශයෙන් වනිතා පක්‍ෂයටවත් මේ විදියට නිදහසේ සැහැල්ලුවෙන් වැඩට එන්න ලැබීම කොච්චර දෙයක්ද?

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
මේක අර මං කාලෙට කලින් ලියාපු පෙන්නීම සහ හැංගීම වර්ගයේ බ්ලවුසයක් ගැන නෙමේ!


(image: http://www1.macys.com/shop/product/calvin-klein-printed-sleeveless-top-pencil-skirt?ID=534620)