කෑවායින් කෑවේ නෑ මෙහෙම කෑමක් ("සිය වතු දේ - සුර රස දේ"):: Back to the roots

සාමාන්‍යයෙන් කියන්නේ "සියරට දේ - සුර සැප දේ" කියලා නේ. ඒ කතාවෙන් කියවෙන්නේ දේශීය නිෂ්පාදන තමයි හොඳම දේ කියලායි.

මේ කියන්නේ අර අපි පුංචි කාලේ තිබුණු ඝංඨාර මාක් එකේ සරොං ගැන හෝ දේශීය නිෂ්පාදන වෙන ගල් බමුණා, ගහපං මචං, අලහොදි හෝ කටුකම්බි ගැන විතරක් ය කියා වරදවා වටහාගන්න නම් හොඳ නෑ.

ලංකාවේ මිනිස්සු ලෝකේ කොයි හතර දිබ්බාගේ හිටියත් ලංකාවේ තේ ජාතිම හොයලා බොන්නේත් ඒ හින්දා විය යුතුයි.

"සියරට දේ - සිරි සැප දේ" වෙනුවට "පිටරට දේ - සිරි සැප දේ" වෙච්ච කේස් එකක් ගැන මං කලින් කතන්දරයක් ලියලා තියෙනවා. ඒක කියෝලා නැති අයටත්, මතකය අළුත් කරගන්න ඕනෑ අයටත් මෙන්න ලින්ක් එක.

http://kathandara.blogspot.com/2009/12/blog-post_12.html

"සියරට දේ - සිරි සැප දේ" එකේත් හොඳම එක තමයි, තමන් ගේ ගෙදරම හදාගන්න වවාගන්න දේවල් භවිතයට ගැනීම.

අපි පොඩි කාලේ මට මතකයි අපේ ගෙදර වත්ත පහල අම්මායි, මල්ලිලායි, මායි එකතු වෙලා බතල පාත්ති දානවා. මයියොක්කාත් පැල කීපයක් වැව්වා. ඒත් බතල පාත්ති තමයි නැගලා ගියේ. මොකද ඉක්මනටම වැවෙනවා නේ, මාස තුනෙන් මුල් අල ගලවන්න පුළුවනි.

මගේ තාත්තා ගේ පැත්තෙන් සීයාත් ආච්චීත් ගොවිතැනෙන් ජීවත් වෙච්ච අය වුණාට, ඊලඟ පරම්පරාවෙන් ඒක හැලිලා ගියා. ඒ ගොල්ලෝ සේරම වගේ ගුරුවරු.

මගේ අම්මාගේ පැත්තේන් නං ආච්චියි, සීයයි දෙන්නාමත් ගුරුවරුනේ.

ඒ හින්දා පොඩි කාලේ බතල හිටෙව්වාට, පසු කාලෙක ඒ බතල හිටුවීම කටෙන් විතරයි කෙරුණේ.

කතන්දර හාමිනේලා ගේ ගෙදරත් ඒ විදියට එළවළු වගා කරලා තියෙනවා. ඇත්තටම කියනවා නම් සුළු පරිමානයෙන් නොවෙයි, මහා පරිමානයෙන්. මගේ මාමණ්ඩි ඒ පලාතේ අල ගොවිතැනේ පුරෝගාමිකයෙක්. උසස් පෙළ ලකුණු වැඩිවුනේ නැති නං හාමිනේටත් පේරාදෙනියේ කෘෂි විද්‍යාව ඉගෙන ගන්න යන්න තිබුණා!

ඔය තත්වයේ සිඝ්‍ර වෙනසක් මේ පසුගිය දිනවල සිදුවුණා!

ඒක තමයි අපේ නිවස පිටුපස පොඩි කැල්ලක ආදර්ශ ගොවිපොලක් ඇරඹීම. ඔය උඩින් දාලා තියෙන්නේ ඒ එලවළු කොටුවේ එක් පැත්තක පින්තූරයක් තමයි.

පසුගිය සති අන්තයේ ඒ පාත්තිවල මුල්ම පලදාව කඩාගෙන රස විඳින්න අපිට අවස්ථාව ලැබුණා.

මෙන්න ඒ ජාති.


මේ එළවළු උයලා එදා කාපු මොහොතේ තමයි තේරුණේ කෘමි නාශක, වල් නාශක නැතුව වැවුණු අළුත්ම එළවළු කොච්චර රහයි ද කියලා.

මෙන්න ඒ වෑංජන්වල ඡායාරූප.


මෙතනින් බෝංචි සහ වම්බටු ඉව්වේ මායි. බ්ලොග් කියවන පිරිමි පක්‍ෂයෙන් ඉල්ලීමක් ආවොත් ඒ රෙසිපි දෙකත් ලියන්නට පුළුවනි.

ඒ එළවළු වෑංජන්වල රස නිසා මං අර මුලින් කියපු පරණ කියමන මෙන්න මේ ආකාරයට වෙනස් කළා!

සිය වතු දේ - සුර රස දේ!

මෙන්න මගේ බත් පිඟාන. ගෙදර එළවළුවලට අමතරව, සෝයා, පරිප්පු සහ චිකන් ද තිබේ.


බත නං රතු හාලේ වගේ පෙනුනාට ඕක සුදු සහ රතු හාල් වල 3:1 පමණ මිශ්‍රණයක්. තනිකර රතු හාල් කන්න බැරි තරම් තිත්ත ඇයි?

අවසානයේ ඉතිරි වුයේ මෙපමණයි.


-කතන්දරකාරයා