සු කී වෙනුවෙන් නැගුණු කඳුලක් - Aung San Suu Kyi

වයස හින්දා ද මන්දා නවද්වාරයම ඕනෑවට වඩා විවෘත වෙනවා මේ දවස්වල.

චිත්‍රපටියක, නවකතාවක දෙමව්පියෝ ගැන කියවෙන කෑලි වලට කඳුළු එන්න පටන් අරං දැන් සෑහෙන කාලයක් වෙනවා.

මේ ඊයේ පෙරේදා අර එලියකන්ද ගැන පොත කියවලා මං ඇඬුවේ නිකං ඊරියෙක් අඬනවා වගේ.

ඊයේ රාත්‍රියේ බුරුම ජාතික අංග් සාන් සූ කී ඔස්ලෝ නුවර නෝබල් ත්‍යාගය පිළිගැනීමේ කතාව අහගෙන ඉන්න වෙලේත් ඇහැට කඳුලක් නැගුණා.

අංග් සාන් සූ කී ගේ ඒ කතාව මීට අවුරුදු විසි එකකට කලින් කරන්න තිබුණු කතාවක්.

මං හිතන්නේ, මං විතරක් නොවෙයි, ලෝකේ හතර දිග්බාගෙම ඉන්න අහස් ගණනක් මිනිස්සු, ගෑණු කඳුළු හෙලන්න ඇති.

අවුරුදු විසි ගණනක් තිස්සේ නිවාස අඩස්සියේ ඉඳිමින්, මිලිටරි ජුන්ටාවකට විරුද්ධව සාමකාමී දේශපාලන සටනක් ගෙනගිය අංග් සාන් සූ කී ඇත්තෙන්ම ධෛර්ය සම්පන්න කාන්තාවක්.

ඇයට බුරුමයෙන් පිටවෙලා එංගලන්තයට ගිහින් දරුවන් සහ සැමියා එක්ක ජොලියේ ඉන්න හොඳටම ඉඩ තිබුණා. ඒත් ඒ සේරම අමතක කරළා, බුරුම ජනතාව වෙනුවෙන් ඇය කැපවුණු හැටි පුදුමෙණුත් පුදුමයි.

තමන්ගේ සහෝදර ජනවාවගේ මානව හිමිකම් ගැන කතාකරන අයට බටහිර ඩොලර් වෙනුවෙන් කෑ ගහනවාය කියලා අපහාස කරන අයට අංග් සාන් සූ කී හොඳ සරදමක්.

කොයි තරම් දරුණු ජුන්ටාවකට වුනත් එක්ෆයරි ඩේට් එකක් තියෙනවා. යුක්තිය, සත්‍යය ජයගන්න ඕනෑ කවදා හරි.

ඒක තමයි දැන් බුරුමයේ වෙමින් පවතින්නේ.

එහෙම නොවුණොත් අපි පොඩි කාලේ ඉඳලා ඉගෙන ගත්තු දේවල් සේරම, ලොකු වෙලා හොඳ මිනිහෙක් වෙන්න කළ යුතු, නොකළ යුතු යැයි ඉගෙන ගත්තු දේවල් සේරම බොරු වෙනවා නේද?

අංග් සාන් සූ කී ගැන වැඩි විස්තර විකිපීඩියාවෙන් බලාගන්න පුළුවනි.

http://en.wikipedia.org/wiki/Aung_San_Suu_Kyi

අංග් සාන් සූ කී ඔබට ජය!

-කතන්දරකාරයා