කෑම, අතුරුපස සහ බෝන්චි ඇටේ

ටියුෂන් ක්ලාස් එකක අන්තිම පේලියේ ඉඳපු කොල්ලෝ ටිකක් ලියන තෙලස්ට්‍රෝ බ්ලොග් එකේ තිබුණ ජොලි කතාවක් බත් පිඟානක් කෑම ගැන.

ඒක කියවපු මට මතක් වුණා, පොඩි පොඩි කතන්දර දෙක තුනක්ම.

සමහරුන්ට නං බත් පෙන්නන්න බෑ. ඒත් සමහරු ඉන්නව බත් කන්න හරිම කැමතියි. දැං නං ඉතිං ඔය කොළඹ පලාතෙ ෂොපින් සෙන්ටර්වල තියෙන භෝජනාගාර වලට ගියාම, ඉන්දියන් ද, මැලේසියන් ද, චීන ද, බංගලාදේශී ද, රටේ නැති තරං බත් ජාති කන්න පුළුවන්.

එත් ඉස්සර අපි බත් කන්න කඩේකට ගියාම තිබුනේ චොයිසස් දෙකයි. එක්කෝ කෑම එකක් ගෙන්න කියන්න ඕනෑ, නැත්තං කෑම භාගයක් ඉල්ලන්න ඕනෑ.

මෙතෙනදි මස් කෑම, මාළු කෑම, එළවළු කෑම යනාදී පොඩි පොඩි සබ්-චොයිසස් තියෙනව. ඒ තමන් මාංශ භක්‍ෂකද, මාළු භක්‍ෂකද නැත්නං එලවළු ජීවිතයක් ද කියන කාරණය අනුව එන චොයිසස්.

කෑම ෆුල් එකක් නං, බතුයි, හොඳියි වෙනමම දීසිවල ගේනව. අපිට පිඟානක් ගේනව බෙදාගෙන කන්න.

කෑම භාගයක් නං, අපිට සුපුරුදු පරිදි පිඟානකට බතුයි හොඳියි බෙදල ගෙනත් දෙනව.

ඒ එක්කම වේටර්ල කරන වැඩක් තමයි, අපි මොන කෑම ඉල්ලුවත්, බැදපු හුරුල්ලො, ඩෙවල් චිකන් වගේ වෙනම කෑම ජාති දීසි දෙක තුනකුත් ගෙනල්ල මේසෙන් තියෙන එක.

හැබැයි ඉතිං මේව ඇක්ස්ට්‍රා! කෑවොත් වෙනම ගාණක් ගෙවන්න ඕනැ.

දැන් මෙන්න මං අහල තියෙන පොඩි ලූ කතාවක්!

ඉතිං ඔන්න අනිල් භාරතී, දන්නවනේ ගායකයා, එක දවසක් ගිහින් තියෙනව කඩේකට දවල්ට කන්න. මිහිහ බත් එකක් ගේන්න කියල, කාල ඉවරවුණාට පස්සෙ වේටර් ඇවිල්ල අහල තියෙනව සෑර්, ඩෙසර්ට් වලට මොනවද ගේන්නෙ කියල. අපේ පොර කිව්වලු මෙන්න මෙහෙම.

"ආ, ඩෙසර්ට් එකට තව මාළු කෑම බාගයක් ගේන්න මල්ලී!"

ඔය ලූ කතන්දරේ ලිව්වේ, අද ප්‍රධාන කතන්දරේට ඔන්ටේ‍ර් එකක්, ඒ කියන්නේ කටගැස්මක්. එහෙමත් නැත්තං පෙර කෑමක් විදියටයි. ඒකටත් හරියන්න අද ප්‍රධාන කතන්දරේ තමයි අතුරු පස!

පොඩි කාලෙ ඉඳලම අපි ප්‍රධාන කෑම වේලටත් වැඩියෙන් කැමති අතුරුපසට නේ. පලතුරු තමයි ඉතිං හොඳම අතුරුපස. නමුත් කවුරු, කවුරුත් කැමති සීනි දාපු එහෙම නැත්තං පැණි රස දේවල් කන්නයි. අයිස් ක්‍රීම්, කිරි පැණි තමයි ප්‍රධාන ඒ අතින්.

ඒත් ඉතිං මං පොඩි කාලෙ නං අපි කාපු අයිස් ක්‍රීම්, කිරි පැණියක් නෑ. බත් කාල වතුර බීල ඉවරවුනාම කරන්නේ සීනි බෝතලෙන් සීනි අහුරක් අරං කටේ දාගන්න එකයි.

නමුත් ඔය පැණි රහ අතුරු පසට අමතරව, ඇත්තටම ඒවා කන්න කලින්, මං පොඩි කාලේ නිතරම කාපු සුවිශේෂී අතුරුපසක් තියෙනවා.

ඒ අතුරුපස මොනවද කියන එක හරියටම තීරණය වෙන්නේ එදාට බත් කන්න තියෙන හොඳි මාළුපිණි අනුවයි.

ඔන්න බත් කන ගමන් අම්මා පිඟානට බෙදලා තියෙන කරෝල, මාළු, අල වගේ ජාතියකින් පොඩි පහේ කෑල්ලක්, දෙකක් පිඟානේ පැත්තකින් ඉතුරු කරගන්නවා.

ඹත් කන තරමක් කාලා, අන්තිමේදී අර ඉතුරු කර ගත්තු රසබර කෑල්ල කටට දාගෙන රහ කර කර කනවා. ඒක තමයි සුවිශේෂී අතුරුපස.

හැබැයි, ඔය කියපු, කරෝල, මාළු, අල වගේ ජාතිවලට වඩා මං ඒ දවස්වල කැමතිම, මේ ආකාරයේ අතුරු පස ජාතිය තමයි බෝන්චි ඇට.

අම්ම බෝන්චි උයපු දාට මං කරන්නේ, බත් එක්ක බෝංචිවල කොලපාට හරිය විතරක් කන එකයි. බෝංචි ඇට ටික සේරම පිඟානේ ගැට්ට වටේට තියා ගන්නවා අන්තිමට කන්න.

මට මතකයි ඒ කාලේ මගේ වාර්තාව වුනේ බෝන්චි ඇට 34 ක්.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි
කවුරු හරි මාතෘකාව දැකලා වැරදිලා වගේ මේ පැත්තේ ආවෙ නැහැ නේද?