පබා ල ගෙ, බබා ල ගෙ නම් ගැන කතන්දර කිහිපයක් - මුල් කොටස

ලංකාවෙ අපි හුඟ දෙනෙකුගෙ නමේ අඩු වශයෙන් කෑලි දෙකක් තියෙනවා. මුල් නම -ඒ කියන්නෙ අපේ ම නම සහ වාසගම - ඒ කියන්නෙ පරම්පරාවෙ නම. ඒ මදිවට සෑහෙන්න පිරිසකට තවත් නමක් තියෙනවා ඔය තමන්ගෙ නමයි වාසගමයි මැද්දෙන්.

ඉන්දුනීසියාව වගේ රටවල් වල නං එක නමක් විතරක් තියෙන අයත් ඉන්නවා. උදාහරණයක් විදියට හිටපු නායකයො වෙන සුකර්ණෝ සහ සුහර්තෝ දෙන්නම ඒක නාමධාරීන්.

තමන්ගෙ නම ඉස්සෙල්ල දාල, පරම්පරාවෙ නම අන්තිමට ලියන එක යුරෝපීය ක්‍රමයයි.

ඉස්සර කාලෙ අපේ ඇත්තො ලිව්වෙ පරම්පරාවෙ නම මුලින් ම -ගේ යන්නක් එක්ක. ඊ ලඟට තමන්ගෙ නම. දෙමල අයගෙ නං සම්ප්‍රදායික ලෙස මුලින් එන්නෙ තාත්තගෙ නම. ඊලඟට තමන් ගෙ නම. පරම්පරා නාමයක් නෑ. සමහර විට තාත්ත ප්‍රසිද්ධ කෙනෙක් වුණාම, ඒ නම වාසගම විදියට අරගෙන ඉස්සරහට අරං යන අයත් ඉන්නව.

ඔය පරම්පරා නමින් එහෙම නැතිනම් වාසගමින් පරම්පරාවෙ ඉතිහාසය හොයාගන්න පුළුවන්. ඉස්සර මට මතකයි පත්තර වල පොඩි තීරුවල පල කරනව තමන්ගෙ වාසගම වෙනස් කරල මිනිස්සු දාන දැන්වීම්. ඒ නොයෙකුත් කුල පිළිබඳ ප්‍රශ්ණ නිසයි.

මේ ලඟදි ටැබූ ගෙ ලිපියක් කියවල එතනින් මෙතනට ගිය මට වාසගම් ගොඩක් වර්ගීකරණය කරල තියෙනව දකින්න ලැබුණ.

හැබැයි මං මේ සැරසෙන්නෙ ඒ වාසගම් ගැන කතන්දර ලියන්න නෙමේ. මුල් නම් ගැන කියන්නයි.

මෙන්න මුල් නම් ගැන කතන්දර පොදියෙන් මුල් එක.

1.
වාසගමෙන් විතරක් නෙමේ මුල් නම් පවා කාලෙකට ඉස්සර වර්ගීකරණය කෙරිල තිබුණු බව මට කුසල් පෙරේරා ගෙ ලිපියක් කියෙව්වට පස්සෙ තේරුණේ.

මේ ලිපියෙ තියෙනව මෙන්න මෙහෙම. ඉස්සර ග්‍රීලන්ඩ්ස් (දැන් ඉසිපතන) විද්‍යාලෙ ඉගෙන ගත්තු ළමයෙකුගෙ නම හිරාන් කියල කිව්වහම ගුරුවරය අහනව ඔයා ක්‍රිස්තියානි නේද කියල?

ඒ කියන්නෙ අවුරුදු පනහකට, හැටකට ඉස්සර හිරාන් කියන එක බෞද්ධ පවුලක ළමයෙකුට දාන නමක් නෙමේ. දැන් නම් ඒ විශ්ලේෂණය වලංගු නෑ.

පුදුමයි නේද?

තව මේ ජාතියෙ නං ගැන කතන්දර ගොඩක් තියෙනව. ටික ටික දාන්නං.

කතන්දරකාරයා

මෙන්න දෙවන කොටස.
බබා ල ගෙ නම් ගැන කතන්දර - II කොටස