බන්ධුල ගුණවර්ධන සහ ආර්ථික විද්‍යාව

පසුගිය දාක ගිෆන් භාණ්ඩ ගැන බ්ලොග් post එක ලියවුනු විදිය ගැන මට පස්සෙ පොඩි ජොලියක් ආව.

සිංහල බ්ලොග් බලන අය හුඟ දෙනෙක් ඉස්කෝලෙ දි මැත්ස් කරපු, දැන් IT කාරයො බව අමුතුවෙන් කියන්න ඕනැ නෑනෙ? මේ කෂ්ටියට ආර්ථික විද්‍යාව කියල දෙන්න තවත් ඒ විදියෙ කතන්දරයක් දෙකක් ලියන්න ඕනි කියල මට එදාම හිතුන. මෙන්න ඒකෙ මුල් ප්‍රතිපලය.

පසුගිය දවසක බන්දුල ගුණවර්ධන කියන හිටපු ටියුෂන් මාස්ටර් එහෙම නැත්නං සයිමන් නවගත්තෙගම ගෙ නවකතාව ආශ්‍රයෙන් ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක අධ්‍යක්‍ෂණය කරපු සුද්දිල ගෙ කතාව චිත්‍රපටියෙ නිෂ්පාදක, එහෙමත් නැත්තං සුමිත්‍රා රාහුබද්ධ ගෙ කතාව ඇසුරෙන් පරාක්‍රම නිරිඇල්ල අධ්‍යක්‍ෂණය කරපු සිරි මැදුර චිත්‍රපටියෙ නිෂ්පාදක, (මීට අමතරව, මිනිහ දුසිං දහයක් ඇමතිලා ගෙන් එක් කෙනෙක් බවත් මං දන්නවා) බඩු මිල ගැන කියල තිබුණු කතාව මතකයි නේද?

පොර කියල තිබුනෙ ඕනෙම කාලෙක පාරිභෝගිකයො වශයෙන් අපි කරන්න ඕනැ, ඒ කාලෙ ගණං ගිහිල්ල තියෙන එලවළු වෙනුවට ඒ කාලෙට ලාබෙට තියෙන එලවළු කන එක කියල යි.

මේ කතාවට පත්තරකාරයො, කාටූන් කාරයො, දේශපාලන විශ්ලේෂකයො හුඟ දෙනෙක් හිනා වුනා. ජයවර්දෙනපුර බී.කොම්. උපාධි ගත්තු ශ්‍යාම් ගනේවත්ත වගේ ආර්ථික විද්‍යාව ගැන දන්න විශේෂාංග උපකතුවරු හිටියත් දිවයින පත්තරේ බන්දුල ට සරදම් කරල කතු වැකි පවා ලිව්ව. අණුවන කම ද, ලාබ විහිළු ඕනැ කම ද මන්ද?

බන්දුල ගුණවර්ධන කිව්වෙ ඉතා සරල කතාවක්. ඇත්තටම අපි හුඟ දෙනෙක් නිරායාසයෙන් ම කරන්නෙත් ඕකම තමයි. මොකක්ද? තමන් ට ගන්න පුළුවන් බඩු ගන්න එක.

ලෝකෙ තියෙන ලොකුම ප්‍රශ්නෙ තමයි අඩු සම්පත් ප්‍රමාණයක් වැඩි පිරිසක් අතර බෙදන්නෙ කොහොමද කියන එක. මේ සදහා තියෙන එතාමත් සාධාරණ ඒ වගේම ඉතාමත් අකාර්යක්‍ෂම ක්‍රමය තමයි අවශ්‍ය සියළු දෙනාටම සමානව බෙදා දීම. මේක නිකං වෙන්නෙ නෑ. රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණයක් ඕනැ. ඉතිං අකාර්යක්‍ෂමතාවය, දූෂණය, කළුකඩ අනිවාර්්‍යයෙන්ම බලපානව.

මේ ප්‍රශ්ණෙට තියෙන හොඳම විසඳුම තමයි භාණ්ඩයකට පාරිභෝගිකයන්ගෙන් තියෙන ඉල්ලුම සහ භාණ්ඩයේ නිෂ්පාදකයො කරන සැපයුම අනුව වෙළද පොලේ ගණුදෙනු මගින් වැඩේ වෙන්න දෙන එක. අනිවාර්්‍යයෙන්ම ඒක අසාධාරණ ක්‍රමයක්. භාණ්ඩයක සැපයුම අඩුවෙන කොට මිල ඉහල ගිහින් ඒක දරන්න හැකි ටික දෙනෙකුට විතරයි ගන්න පුළුවන් වෙන්නෙ. සල්ලි නැති අයට හුලං තමයි. නමුත් වැඩේ කාර්යක්‍ෂමව වෙනව. ආණ්ඩුවට තියෙන්නෙ කූල් එකේ ටැක්ස් එක එකතු කරගන්න විතරයි. ඒකෙන් පුළුවන් දුප්පත් අයට සහන දෙන්න.

දැන් බන්දුල ගුණවර්ධන කිව්වෙ ගනං ගිය එලවළු වෙනුවට ඒ කාලෙට ලාබ එලවළු ගන්න කියලනෙ. මේක විශේෂයෙන් ම එලවළු, පලතුරු වගේ සීසනල් (සෘතුමය) භාණ්ඩ වලට බලපාන දෙයක්. සමහර එලවළු ජාතිත් එහෙමයි. අඹ වාරෙට සප්ලයි එක වැඩියි. ඉතිං මිල අඩුයි. හුඟ දෙනෙකුට අඹ කන්න පුළුවන්. අවාරෙට අඹ හිඟයි. ඇත්තටම හොයා ගන්නත් නෑ. ඒ කාලෙටත් අඹ වාරෙ වගේ අඹ කන්න ගියොත් අඹ ඉන්දියාවෙන් ගෙන්නලා ගෙඩියක් රැපියල් දාහට විතර දෙන්නයි වෙන්නෙ. හොඳම වැඩේ අඹ නැතුව වෙන පලතුරු කන එකයි.

මේ විදියටම, ඕනෑම එලවළුවක් ගනං කාලෙට (අවාරෙට), ඒ වෙනුවට ඒ වාරෙ හොඳට වැවෙන එලවළු කන්න පුළුවන්. එකක් අනිකට ආදේශ කරන්න පුළුවන් කොච්චර එලවළු ජාති තියෙනව ද රටේ? මේවට කියනව අනුපූරක භාණ්ඩ කියල මට මතක හැටියට.

හැබැයි ඉතිං, පරිප්පු වෙනුවට මුං ඇට කන්න බැරි, අර්තාපල් වෙනුවට බතල කන්න බැරි උන්නැහෙලට නං මේව කරන්න බෑ.
පත්තරකාරයො හිනාවුනාට, බන්දුල කිව්වත් නොකිව්වත් අපි සාමාන්‍ය මිනිස්සු හැමදාම කරන්නෙ ඕක තමා. ගිහාන් කාරය ගෙ ඩොට් එල් කේ ඩෝමේන් ගණං හින්දනෙ අපේ කෂ්ටිය හුඟ දෙනෙක් ඩොට් කොම් නැත්තං ඩොට් නෙට් ගන්නෙ.

අවසාන වශයෙන් එකක් කියන්න ඕනෑ. බන්දුල කාරයගෙයි මගෙයි කිසිම සම්බන්ධයක් නෑ. ජීවිතේට මං මිනිහව ඇස් දෙකෙං දැකල තියෙන්නෙ එකම එක දවසයි. ඒ අවුරුදු දහයකට විතර කලින් පොර ඉන්ටර්කූලර් එකක යනව නුගේගොඩ හරියෙ. මං හිටියෙ අනිත් පැත්තට යන 138 බස් එකක.

කතන්දර කාරයා

I am in Facebook now. Search for and add KATHANDARA as a friend.

මගේ පරණ කතන්දර මෙතනින් කියවන්න. http://kathandara.blogspot.com/

මට කෙලින්ම ඊ-මෙල් එවනවා නම්: kathandara@blogspot.com