කකා ට ඇස්වහද, කටවහද, සිත්වහද? Poor Kathandarakaraya bed-ridden

දැන් මේ සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ බ්ලොග් අඩවි 2,000 විතර තියෙනවාය කියලයි සංඛ්‍යාලේඛන පෙන්නන්නේ. පාසල් යන, කැම්පස් ඉන්න අය විතරක් නෙමේ පැන්ෂන් ගත්තු අයත් තම තම හැකි පමණින් මේ බ්ලොග් කර්වත්‍යයේ නියලිලා ඉන්නවා.

මං උසස් පෙළ කරපු ඉස්කෝලේ තිබුණු විසි තිස් ගානක් සංගම්වල වැඩ විවේවනය කරන්න සංගමයක් හදන්න යෝජනා කරපු "විවේචන ජිනසේන" ගුරුවරයා කොල්ලන් ගේ සරදමට අහුවුනත්, ඔය විවේචනය නැත්තම් විචාරය කියන එක මේ වගේ තැන්වලට අත්‍යවශ්‍යම දෙයක්. කතන්දර බ්ලොග් එකේත් වෙන වැරදි හදාගන්නේ ඒ වගේ කෙරෙන විවේචන වලින් තමයි.

උදාහරණයකට වගේ ඉස්සර අම්බානකට "නාසිසිස්ටික් පොරක්" වුණු මංතුමා දැන් බලන්නකෝ නිකං "ඩවුන්-ටු-අර්ත්" ක්‍ෂුද්‍ර ජීවියෙක් වගේ ඉන්න විදිහ විතරක්!

ඒකේ මුළු ප්‍රසංශාව යන්නේ අපේ ඇනෝවාලටයි.

බ්ලොග් ගැන විවේචනය කරන්නම වගේ වෙන්වුණු බ්ලොග් පවා සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ බිහිවුණා. ඒ මුල් අවදියේ තිබුණු සමහර බ්ලොග් දැන් නිහඬවෙලා. සමහර ඒවා ලත් තැනම ලොප් වුණා!

කාලයක් හොඳින් ක්‍රියාත්මකව තිබිලා, ටික කාලයක් තරමක් නිහඬව ඉදලා, දැන් මේ ලඟදී ඉඳලා පිට පිට ලිපි දාන මේ වගේ විවේචක බ්ලොග් එකක් තමයි ඇනෝනිමස් ආතල්.

ඇනෝනිමස් ආතල් එකට ලියන අයගේ ලිපිවල බ්ලොග්වල අන්තර්ගතය ගැන සරදම් වගේම බ්ලොග්කාරයින් ගේ චරිත ගැන මඩ ගැසීම් සිදුවුණා. මේ වගේ ලිපි දෙකතුනක් යන අතරේ මොන පාරුවේ පුවක් කේස් එකකටද මන්දා සමහරු හිතන්න පටන් ගත්තා මේ ලිපි ලියන්නේ කතන්දරකාරයාය කියලා.

මාරයාට මඩ ගෝණියක් ගැසූ පොරමඩලාව නමැති ලිපියේ වැඩසටහනක් මෙහෙයවන්නාට කතන්දරකාරයා චරිතය යොදා ගැනීමත් මේකට එක හේතුවක් වගෙයි පෙණුනේ.

මේ පහුගිය සතියේ ඇනෝනිමස් බ්ලොගයේ ගිය පෝස්ට් එකකින් 2011 සිංහල බ්ලොග් කක්කා සම්මාන උළෙල ගැන විස්තරයක් ලියවිලා තිබුණා. මේ ලිපියට අනුව, වසරේ හොඳම ජොකා පෝස්ටය සඳහා සම්මානය සහ වසරේ හොඳම බ්ලොගය සඳහා වූ 2011 කක්කා සම්මානය හිමිවෙලා තිබුණේ මංතුමාටයි.

මේක කියවපු කීප දෙනෙකුත් ඇනෝනිමස් ආතල් ලියන්නේ කතන්දරකාරයාය කියලා ආයේමත් වරදවා වටහා ගෙන තිබුණා.

එක්කෝ ඒ වරද හරිගස්සන්න, එහෙම නැත්තම් ඒකට තවත් පෝර දාන්න හිතාගෙනද කොහෙද ඇනෝනිමස් ආතල් බ්ලොග් එකේ ඊලඟට පලවුනේ මාව මුරුංගා අත්තේ තියන ආකාරයේ ලිපියක්.

කතන්දරකාරයා ගේ භූමිකාව කියන මේ පෝස්ට් එකේ මාතෘකාව වගේම ඇතුලේ ලින්ක්ස් දාලා තිබුණේත් කතන්දර ස්ටයිල් එක සිහිපත් කරවමිනුයි. ඒකේ මං ගැන කරලා තිබුණු වර්ණනා දැක්කම, මට මං ගැනම පොඩි පහේ ඔරිජිනල් නාසිසිස්ටික් හැඟීමකුත් ඇතිවුණා, කොටින්ම.

ඔය කියන ලිපිය පලවුනේ සෙනසුරාදා.

ඕක කියවලා නින්දට එදා ගිය මට, පහුවදා, ඒ කියන්නේ ඉරිදා, උදේ ඇඳෙන් නැගිටගන්න බැරිවුණා. අමාරුවෙන් නැගිටලා, ශරීරකෘත්‍යයන් සිදුකරළා ආපහු ගිහින් ඇඳට වැටුණා.

මුළු ඉරිදා දවසම නාස්තිවෙලා ගියා. ලියලා තිබුණු "සන්ඩේ ස්පැෂල් ඇක්ස්ට්‍රා" පෝස්ට් එක පලකරන්නවත් පණ තිබුනේ නෑ.

කීප දෙනෙක්ම කිව්වේ මේකට හේතුව ඇනෝනිමස් ආතල් ලිපිය බලපු පාඨකයින් ගේ "ඇස්වහ-කටවහ" හින්දා තමයි මට මේ නස්පැත්තිය වුනේ කියලයි.

"ඇස්වහ" කියන්නේ යම් දෙයක සුන්දරත්වය ඇසින් දැකීම නිසා සිදුවෙනවාය කියන වස්වැදීම් වලටයි.

"කටවහ" කියන්නේ ලා ඒ ගැන කතාකිරීම නිසා සිදුවන වස් වැදීම් වලටයි.

නමුත් ඉතිං, සයිබර් අවකාශයට "ඇස්වහ-කටවහ" කියන සංකල්ප ඒ ආකාරයට ගැලපෙන්නේ නැති නිසා මේ තත්වය විස්තර කරන්න වඩාත් යෝග්‍ය වචනය "සිත්වහ" කියලයි මට හිතෙන්නේ.

ඉතිං මේ "සිත්වහ" කියන අළුත් වචනය සිංහල භාෂාවට එකතුවීම ඇරුණාම තවත් හොඳ දෙයක් වුණා මේ අකරතැබ්බය නිසා.

ඒක තමයි අසනීපව සිටි මට හාමිනේ හදපු චීන ක්‍රමයේ ලෙඩ කෑම, ඇඳටම ලැබීම. මේ තියෙන්නේ ඒකේ ෆොටෝ එකක්. කන්ජි ක්‍රමයට බෙරිබත් සහ එලවලු.


දැන් නං ඉතිං ටික ටික සනීපයි.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
මට අසනීප වුනේ ටිටාටා මටා සිද්ධියක් නිසාය කියලා කටකතාවක් කීප දෙනෙක් මේ බ්ලොග් එක හරහා පතුරවන බව පේනවා.

ඒ කට කතාවල කිසිම අසත්‍යයක් නැති බව කරුණාවෙන් සලකන්න.

(image: http://www.micheleyounglive.com/masks2.htm)