රත්නායක මහත්තයා ගේ අනන්‍යතාව හෙලිවේ! - Mr Ratnayake's identity revealed

කතන්දර බ්ලොග් එක බලන අයට රත්නායක මහත්තයා අමුතුවෙන් අඳුන්වා දෙන්න ඕනෑ නෑනේ? පොර නැත්තං මං තාමත් කතන්දර 500 සැතපුම් කණුවට ඇවිල්ලා නැති වෙන්න ඉඩ තිබුණා.

මට කීප දෙනෙකුනේම දැනගන්න ලැබුණු විදියට පහුගිය කාලේ අපේ බ්ලොග්කරුවන් ගේ විවිධ කණ්ඩායම් අතර මේ රත්නායක මහත්තයා ය කියන්නේ සිහි සටහන් ලියන චානුක වත්තේගම විය යුතුයි කියලා කතාවක් ගිහිල්ලා තියෙනවා.

ඒකට එහ හේතුවක් සිහි සටහන් අඳුන්වා දෙමින් මා ලියූ මෙන්න මේ සටහන ලු!
http://kathandara.blogspot.com/2011/04/blog-post_10.html
අපේ සිංහල කියවා අවබෝධ කර ගැනීමේ හැකියාව ගැනත් ප්‍රශ්ණයක් ආවා ඒ කතාව අහලා!

ඉතිං මට හිතුණා මේ ගැන පොඩි සඳහනක් කරන්න අද කතන්දරේට යන්න කලින්.

මෙන්න රත්නායක ගැන මෙතනට අදාල විස්තරයක්.

රත්නායක මහත්තයා කොළඹින් පිටයි පාසල් ගියේ. සතර පත්තරේ මිස විදුසර බැලුවේ නෑ. ඒ ලෙවල් පාස් වෙලා ලංකාවේ විශ්ව විද්‍යාලයකයි ඉගෙන ගත්තේ. මැවිසුරු උපාධිය ගත්තා. පස්සේ පස්තාච්චි වැඩ සඳහා පිටරට ගියා.

ලේඛණ කටයුතු කියලා පොර කරන්නේ ජොබ් එකේ වැඩට ලියන කියන එක විතරයි. පොර ගේ ප්‍රොෆෙෂනල් වැඩවලට අදාල පොත් පත් හැර පොත් සමග වෙනත් ලොකු ගණුදෙණුවක් කවදාකවත් නෑ. නවකතා අරහං.

මං කුලසේන ෆොන්සේකා ගේ "උඩු බිරුම" කියන නවල් එක බලන්න කියලා ගෙදරටම ගෙනිහිං දීලා තිබිලා අවුරුද්දකට පස්සේ ආපහු ගෙනාවා. පොර එක පිටුවක්වත් කියවලා තිබුණේ නෑ, පොත කියවපං කියලා මං දුන්නු දවසේ ඒකේ අන්තර්ගතය ගැන හොඳට පැහැදිලි කළා වුනත්.

හැබැයි ඔන්න දැන් නං පොර ටිකක් සිංහල, අඩු තරමේ කතන්දර බ්ලොග් එකවත්, කියවනවා වගේ.

අන්තිම කරුණ මෙන්න. රත්නායක මහත්තයා මට නිතරම හමුවෙනවා. කොටින්ම අද කතන්දරෙත් ඒ හමුවීමක් ගැනයි.

වත්තේගම මහත්තයා මා දැක ඇත්තේ දින දෙකයි. මුලින්ම 2009 දෙසැම්බර් සිංහල බ්ලොග් සංගමයේ හමුව දවසේ. එදා වචන කීපයක් කතා කළා. හොඳින් කතාබස් කලේ දෙවෙනියට හමුවුණු මගේ පියා ගේ අවමගුල කාලයේයි. ඒ 2010 දෙසැම්බරයේ.

ඒ සේරම ලිව්වේ රත්නායකයි, වත්තේගමයි දෙන්නා දෙන්නෙක් බව පෙන්නන්නයි.

දැන් මෙන්න අද දවසේ කතන්දරය.

පහුගිය දවසක මං රත්නායක මහත්තය ලා ගේ ගෙදර ගියා. රමණී මැඩම් තමයි ඒ නිවසේ එක්සෙකටිව් චෙෆ්. හැබැයි මෙදා රත්නායකත් හදලා තිබුණා සලාදයක්.

අර කීප් අ සයිඩ් කුළුබඩු ටික දැම්මාද මං මුලින්ම ඇහැව්වා.

මොකද ඔය පරණ කතන්දර මතක් කරනවාට රත්නායක වැඩි කැමැත්තක් නෑ. කබර පෲෆ් මෙතඩ් කතාව නම් අරහං!

ඔන්න කාලා-බීලා ඉවර වෙලා (ඇත්තම කියනවා නං, බීලා-කාලා ඉවර වෙලා) මං රත්නායක ට මෙහෙම කිව්වා.

"මචං, මට කියන්න පුළුවන් ද මේ සැලඩ් එක හදපු ක්‍රමය හරියටම විස්තර ඇතුව?"

රත්නායකට පොඩි හිනාවක් ගියා.

"ඇයි මොකටද? උඹ මේක කතන්දර බ්ලොග් එකේ දාන්නද අර පරිප්පු, මස්, බෝංචි හදපු විදිය හාමිනේ ගෙන් අහගෙන උඹේ වගේ හිතෙන්න දැම්ම විදියට?"

"අපෝ නෑ මචං, එහෙම දාන්න නෙමේ, අර බොම්බිලි කරෝල හදපු හැටි දැම්මා වගේ, මෙන්න මේ විදියට නං සැලඩ් හදන්න එපා කියලා දාන්නයි උඹේ රෙසිපිය මට ඕනෑ!"

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
හොඳම කුක් මං ද, රත්නායක ද කියන එක නම් අමාරු වැඩක්.

හැබැයි, චානුක වත්තේගම ගේ ලංකාවේ හොඳම රාජ්‍ය නිලධාරියා ලිපිය කියවපු දවසේ මට මොනවට පැහැදිලි වුණා ලංකාවේ ශූරම බ්ලොග්කරුවා කවුද කියන එක.

චානුක ට ජයවේවා!

(image: http://www.lankantunes.com/)